Λάβρος κατά του Τούρκου προέδρου είναι μεγάλη ισραηλινή εφημερίδα με κύριο άρθρο της, με το οποίο τον κατηγορεί ευθέως για καταπάτηση των θρησκευτικών ελευθεριών ορθοδόξων, Αλεβιτών, Αρμενίων, αλλά και για εκστρατεία αντισημιτισμού, καλώντας παράλληλα τις ΗΠΑ να δράσουν εδώ και τώρα κατά της Άγκυρας.
Μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, το οποίο απέτυχε να εκδιώξει τον ίδιο, ο έλεγχος του ΑΚΡ σε όλα τα θεσμικά όργανα της χώρας ενισχύθηκε κατακόρυφα.
Εκτός από τη στόχευση Τούρκων αντιφρονούντων, κουρδικών μειονοτήτων, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων και οποιουδήποτε ατόμου ή οργανισμού επέκρινε την μορφή της διακυβέρνησις του, ο Ερντογάν επένδυσε σε μεγάλο βαθμό στη στόχευση των θρησκευτικών μειονοτήτων της χώρας.
Σύμφωνα με την τουρκική κυβέρνηση, η χώρα είναι κατά 99,8% μουσουλμανική. Η πραγματική εικόνα είναι όμως πολύ πιο διαφορετική. Περίπου το 15% -25% των Τούρκων είναι Αλεβίτες, πρόκειται για ένα μη σουνίτικο παρακλάδι του Ισλάμ.
Η Τουρκία περιλαμβάνει επίσης μια ποικιλία από άλλες μη μουσουλμανικές θρησκείες, ξεκινώντας με το Οικουμενικό πατριαρχείο Κων/πολης, την αρμενική αποστολική εκκλησία, τους Μπαχάι, την Βουλγαρική Ορθόδοξη εκκλησία, τους Εβραίους, τους Προτεστάντες, τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Σύρους καθολικούς και Ορθόδοξους.
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του 2019 των ΗΠΑ για την Παγκόσμια Θρησκευτική Ελευθερία, η Τουρκία θεωρείται κράτος «Tier 2».
Η Επιτροπή ορίζει ως τέτοια «τα κράτη στα οποία έγιναν θρησκευτικές παραβιάσεις, οι οποίες έγιναν δεκτές ή ανεχόμενες από την εκάστοτε κυβέρνηση κατά το 2018.
Παρά την απελευθέρωση του Αμερικανού πάστορα Andrew Brunson, (αφού πρώτα ο ίδιος ήταν φυλακισμένος για δύο χρόνια με ψευδείς κατηγορίες), οι θρησκευτικές ελευθερίες στην Τουρκία καταπατούνται ακόμα και τώρα ακόμα πιο συστηματικά.
Σύμφωνα με αξιωματούχους της τουρκικής κυβέρνησης, ο Brunson κατηγορήθηκε ότι συνωμοτούσε υπέρ ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους και ότι είχε δεσμούς με Κούρδους μαχητές, προσπαθώντας να τους εκχριστιανίσει.
Αυτοί οι ισχυρισμοί φυσικά ήταν ψευδείς. Ο συγκεκριμένος Πάστορας έκανε απλά την δουλειά του, σε μια χώρα που γνώριζε για περισσότερο από δύο δεκαετίες.
Μετά την απελευθέρωσή του, ο Brunson δήλωσε κάτι πολύ σοβαρό όμως: «Έχω πολλούς φίλους στη φυλακή στην Τουρκία, οι οποίοι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί, ενώ πολλές οικογένειες έχουν καταστραφεί».
Η τουρκική κυβέρνηση στοχεύει όχι μόνο τους χριστιανούς, αλλά και τους Εβραίους με τον αντισημιτισμό να αυξάνεται εντυπωσιακά.
Ο Burhan Kuzu, ανώτερος αξιωματούχος του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), τουιτάρισε το 2018: «Οι εβραϊκές οικογένειες διαχειρίζονται τον κόσμο» και οι «Αμερικανοί πρόεδροι Αβραάμ Λίνκολν και Τζων Φ. Κένεντι δολοφονήθηκαν από Σιωνιστές», ενώ η αντιχριστιανική ρητορεία κυριαρχεί στις ηγετικές τάξεις του κυβερνώντος κόμματος του AKP.
Η Επιτροπή των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία έχει προγραμματίσει ακρόαση υπό την ηγεσία του γερουσιαστή Thom Tillis, ο οποίος άνοιξε τον δρόμο για να "πειστεί" η κυβέρνηση του Ερντογάν να απελευθερώσει τον Brunson.
Η ακρόαση θα υπογραμμίσει το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση "δεν αναγνωρίζει τον Αλεβίτες ως θρησκευτική ομάδα, θεωρεί τους ναούς λατρείας τους ως παράνομους και αρνείται να απαλλάξει τα παιδιά τους από τις υποχρεωτική ισλαμική εκπαίδευση στο σχολείο".
Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και φιλοκυβερνητικές ομάδες συνεχίζουν να κατευθύνουν την ρητορική μίσους προς τους χριστιανούς και τους Εβραίους.
Η Αρμενική Αποστολική Εκκλησία για παράδειγμα, εμποδίζεται με κάθε τρόπο από το να διεξαγάγει εκλογή πατριάρχη από το 2010, ενώ και το οικουμενικό πατριαρχείο περιμένει ακόμα την επιστροφή της περιουσίας που έχει κατασχεθεί βίαια, ενώ αναμένει την επαναλειτουργία της ιστορικής σχολής της Χάλκης».
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ-ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;
Αποδεικνύει περίτρανα ότι η διαμάχη μεταξύ των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ υπερβαίνει την παραλαβή των πυραύλων S-400.
Η Τουρκία δεν συμπεριφέρεται πλέον μέσα από τις ενέργειές της, τις πολιτικές και την ρητορική της, όπως ένα δημοκρατικό έθνος.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ πρέπει να εξετάσουν την Τουρκία πέρα από τη στρατιωτική της συνεργασία, για την εν γένει «συμπεριφορά της».
Όσο πλησιάζουν κάποιοι ειδικοί περισσότερο την Τουρκία, είναι ζωτικής σημασίας να εξετάσουν το σύνολο των παραβιάσεων της.
Η χώρα αυτή δεν είναι πλέον ο σύμμαχος του ΝΑΤΟ, με την οποία οι Αμερικανοί οφείλουν να έχουν σχέσεις. Αυτή η νέα Τουρκία κυβερνάται από έναν δικτάτορα ο οποίος είναι απίθανο να εγκαταλείψει σύντομα την εξουσία.
Ο κόσμος το διαπίστωσε καθώς όταν έχασε τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, βρήκε τρόπο να τις διεξάγει ξανά με την ελπίδα να νικήσει, αλλά ατύχησε.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε μοναδική θέση να δώσουν το παράδειγμα και να αποδείξουν ότι ανεξάρτητα από το ποιοι είναι οι σύμμαχοί τους, οι αμερικανικές αξίες θα είναι πάντα στην κορυφή της ατζέντας τους και ότι θα λογοδοτούν πάντα εκείνοι που απειλούν τη θρησκευτική ελευθερία», καταλήγει ο DILIMAN ABDULKADER για την ισραηλινή εφημερίδα.
