Ο Τούρκος Πρόεδρος Recep Tayyip Erdoğan και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald Trump θα συναντηθούν κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής της G-20 στην Οσάκα της Ιαπωνίας σύμφωνα με πληροφορίες. Αν ο ένας από τους δύο ή και οι δύο δεν μετακινηθούν δραματικά από τις δηλωμένες θέσεις τους για τα επίμαχα θέματα μεταξύ Τουρκίας και Ηνωμένων Πολιτειών, δεν θα πρέπει να αναμένεται ιδιαίτερη βελτίωση στις τεταμένες σχέσεις μεταξύ των δύο εταίρων του ΝΑΤΟ.
Ο Ερντογάν έφθασε στην Οσάκα με την βαριά σκιά της ήττας στην εκλογική αναμέτρηση για τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης. Παρόλα αυτά, στη διεθνή σκηνή, ο ρόλος του δεν έχει μειωθεί από την ήττα.
Ο Trump και οι σύμβουλοί του θα αποφύγουν να “τρίψουν στην μούρη” του Ερντογάν την ήττα του. Οι υπολογισμοί τους σχετικά με την αντιμετώπισή του θα επικεντρωθούν στη συνεχιζόμενη πραγματικότητα του ελέγχου των μοχλών της τουρκικής εθνικής εξουσίας και της συνεχιζόμενης ισχυρής υποστήριξης στο κοινοβούλιο και στον τουρκικό λαό.
Ο Τράμπ και η ομάδα του θα είναι προσεκτικοί για την υιοθέτηση μιας αντιφατικής προσέγγισης που θα έδινε στον Ερντογάν πρόσχημα για να επιτεθεί στη Δύση και τις πολιτικές της για τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα στην Τουρκία, καθώς επιδιώκει να μεταθέσει την ευθύνη για την ήττα του. Στην πραγματικότητα η κακοδιαχείριση της οικονομίας ήταν ο λόγος για την εκλογική νίκη του πEkrem Imamoglu, όχι οι πολιτικές ξένων κυβερνήσεων.
Στην Οσάκα, θα τεθούν επί τάπητος σοβαρές διαφωνίες μεταξύ του Ερντογάν και των Αμερικανών.
Από την μια η παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στη Συρία εμπόδισε τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις από το να διαπραγματευτούν όπως επιθυμούσαν με τις Μονάδες Προστασίας του Κουρδικού Λαού (YPG) και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) στο βόρειο τμήμα της Συρίας.
Οι ομάδες που κυριαρχούν σε κουρδικές περιοχές έχουν δεσμούς με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα, μια οργάνωση που έχει τεθεί εκτός νόμου στην Τουρκία και έχει αγωνιστεί εδώ και δεκαετίες ενάντια στις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας. Όμως, σε αντίθεση με την Άγκυρα, η Ουάσινγκτον δεν επεκτείνει την ονομασία “τρομοκράτες” στις κουρδικές ομάδες στη βόρεια Συρία, όπου τα στρατεύματα των Η.Π.Α. πολέμησαν μαζί τους εναντίον του Ισλαμικού Κράτους.
Για την Τουρκία το να ελέγξει μια ασφαλή ζώνη στη βόρεια Συρία έναντι της συριακής και της ρωσικής αντίστασης θα απαιτούσε ισχυρή αμερικανική υποστήριξη ως αντίβαρο στον υποστηριζόμενο από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν Σύριο Πρόεδρο Μπασάρ αλ-Ασαντ. Αυτή η στήριξη δεν έχει διαφαίνεται και παραμένει εξαιρετικά απίθανη...
Σχετικά με το Ιράν, οι έντονες κυρώσεις που πλήττουν τρίτες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, φαίνονται ανελέητες. Δεδομένης της σαφούς ανάγκης της Τουρκίας να αποκτήσει πρόσβαση στη διεθνή χρηματοδότηση της Δύσης για να αποφύγει την οικονομική κατάρρευσή της, ο Trump αναμένεται να παίξει και αυτό το χαρτί.
Στη συνέχεια, υπάρχει το ζήτημα της έρευνας πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Κύπρος, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα συνεχίσει τις προσπάθειές της για να ανακαλύψει εκμεταλλεύσιμα αποθέματα υδρογονανθράκων στα χωρικά της ύδατα και η Τουρκία μπορεί να κάνει λίγα πράγματα.
Η Ρωσία θα προτιμούσε τα αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου να μην έρθουν στην αγορά και μειώσουν τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, αλλά αυτό δεν μεταφράζεται σε υποστήριξη της τουρκικής δράσης κατά της εξερεύνησης σε ύδατα διεθνώς αναγνωρισμένα ως κυπριακά.
Στην Οσάκα, πολλοί συνομιλητές μπορούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να πουν στην Τουρκία να μην παρεμβαίνει στις προσπάθειες εξερεύνησης, αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες πιθανότατα θα επιτρέψουν στην ΕΕ να αναλάβει ηγετικό ρόλο στο ζήτημα αυτό, προς το παρόν.
Το πιο σημαντικό από όλα βέβαια είναι άλλο! Τα πρόσφατα σχόλια του Πενταγώνου και του Κογκρέσου δείχνουν ότι εάν η Τουρκία προχωρήσει στην αγορά ρωσικών συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας S-400, θα απομακρυνθεί από το πρόγραμμα αεροσκαφών F-35, με βαθύτατα οδυνηρά οικονομικά αποτελέσματα για την άμυνα και την αεροναυπηγική της τουρκικής βιομηχανίας.
Είναι πάντως σαφές πως δεν υπάρχει διάθεση στο Κογκρέσο ούτε μεταξύ των Δημοκρατικών ούτε των Ρεπουμπλικάνων για την υποδοχή ξένων κυβερνήσεων που συνεργάζονται στενά με τη Ρωσία.
Με βάση όλα αυτά πόσο πιθανό είναι ότι ο Trump θέλει να βοηθήσει τον Erdoğan;
Οι Αμερικανοί δεν είναι συνηθισμένοι να ποντάρουν σε “κουτσό άλογο” και τώρα ο Ερντογάν δεν είναι τόσο ισχυρός όσο πριν, δεν είναι πλέον νικητής, χάνοντας την Κωνσταντινούπολη.
Φυσικά, και ο Trump έχασε τη γενέτειρά του, τη Νέα Υόρκη, αλλά με τον τρόπο σκέψης του, ο Erdoğan είναι πιο πολύ χαμένος. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Trump στηρίζει την αντιπολίτευση στην Τουρκία.
Με όλα αυτά τα δεδομένα στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου δεν αναμένεται να ανατείλει ο ήλιος στις σχέσεις Ουάσινγκτον-Άγκυρας...
