Λέγαμε χθες ότι ο Ταγίπ Ερντογάν δημιουργεί πολεμική ατμόσφαιρα στην ανατολική Μεσόγειο, επειδή ικανοποιεί έτσι τους σχεδιασμούς του για την Κύπρο επιχειρώντας να κλέψει τους φυσικούς της πόρους. Το κάνει και για ένα άλλο λόγο: για να προκαλέσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.
Στην Ουάσιγκτον και την Ιερουσαλήμ δεν κοιμούνται, όπως θα υποστήριζα σε άλλες περιπτώσεις, αλλά σκέφτονται και προβληματίζονται. Όμως οι πολλές σκέψεις «τρώνε» τους αφέντες και στην περίπτωση της επιθετικότητας της Τουρκίας απαιτούνται γρήγορες αποφάσεις.
Δεν περιμένει κανείς να δει πολεμικά πλοία και αεροπλάνα, αλλά μερικές φορές σου έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Οι εκπλήξεις είναι μέρος του στρατηγικού παιγνιδιού και το είδαμε προχθές όταν ξαφνικά ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζον Μπόλτον ανακοίνωσε την αποστολή αεροπλανοφόρου που θα στοχεύσει το Ιράν, και μίας ομάδας βομβαρδιστικών αεροπλάνων, προφανώς -κάποια στιγμή- για να βομβαρδίσουν.
Και χαρακτηρίζω έκπληξη την απόφαση, παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν κρύβουν την απέχθειά τους για τους Μουλάδες της Τεχεράνης, επειδή επιχειρείται μία κλιμάκωση από το Ιράν και από την Αμερική που κάλλιστα θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις. Ακόμα και σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου θα κυριαρχήσουν όσοι διαθέτουν πυρηνικά, λένε όσοι βλέπουν πιο μακριά από εμένα.
Πρέπει να ΜΗΝ είμαστε παραπλανητικοί στην ανάλυσή μας, αλλά ακριβείς, και όχι αυτό που επιθυμούμε να το παρουσιάζουμε ως την πραγματικότητα. Άλλο το Ιράν και άλλο η Τουρκία. Τουλάχιστον με τα σημερινά δεδομένα. Εάν η Άγκυρα δεν ακυρώσει την παραγγελία του ρωσικού συστήματος S-400, κάλλιστα θα μπορούσε να μετατραπεί σε Ιράν στα μάτια των «κατασκευαστών» της εξωτερικής πολιτικής. Όμως αυτή τη στιγμή δεν είναι. Και στην Ουάσιγκτον θεωρείται ακόμα στρατηγικός εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι Αμερικανοί διατηρούν ακόμα μία μικρή ελπίδα ότι ο κ. Ερντογάν θα επιστρέψει στην αγκαλιά τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι μία πραγματοποιήσιμη επιθυμία. Διότι αν ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν αλλάξει πολιτική, τι θα πράξουν οι Αμερικανοί; Θα τον ανατρέψουν; Και πώς θα τον ανατρέψουν. Δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Το πραξικόπημα πρέπει να αποκλειστεί διότι ο Ερντογάν ελέγχει πλήρως τον στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας. Πιο πιθανό σενάριο είναι η ανατροπή εκ των έσω και ο Δήμος της Κωνσταντινούπολης θα μπορούσε να αποδειχθεί η «αχίλλειος πτέρνα» του. Εάν δεν επιχειρήσει νοθεία, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει ο εκλεκτός του, ο Μπιναλί Γιλντιρίμ. Οπότε αν χάσει -και χωρίς νοθεία θα ηττηθεί- το καλοκαίρι στην Τουρκία θα είναι καυτό, όχι μόνο λόγω του καλοκαιρινού ήλιου.
Ως γνωστό, η Αμερική και το Ισραήλ συνεργάζονται στο θέμα του Ιράν, και κυκλοφορεί ως σοβαρή πληροφορία ότι για την αντιμετώπιση της ιρανικής απειλής τις αποφάσεις λαμβάνει ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου και ο κ. Τραμπ ακολουθεί. Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός του Ισραήλ θεωρεί ότι πίσω από τη Χαμάς και τις επιθέσεις της είναι ο Ταγίπ Ερντογάν, που διακρίνεται από έντονο αντισημιτισμό, και συνεργάζεται με το Ιράν εναντίον του Εβραϊκού Κράτους.
Ο Ερντογάν δεν βλέπει με καλό μάτι τους σχεδιασμούς του Ισραήλ για το Ιράν και εάν υπάρξει πολεμική σύρραξη θα υποστηρίξει την Τεχεράνη. Αυτό θα τον φέρει πάλι αντιμέτωπο με τον πρόεδρο Τραμπ, ανοίγοντας ακόμα ένα μέτωπο στα τόσα που έχει ανοικτά με την Αμερική.
Και ερχόμαστε στις τουρκικές προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, τις οποίες η Λευκωσία μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο διπλωματικά. Στρατιωτικά είναι χαμένη από χέρι, εκτός εάν δεχθεί βοήθεια από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ ή τη Γαλλία, η οποία έχει τα δικά της συμφέροντα στη γειτονιά μας. Η κυβέρνηση του Εμάνουελ Μακρόν έστειλε καλά μηνύματα στη Λευκωσία. Όχι μόνο λόγια μέσω ανακοινώσεων.
Οι αντιδράσεις της Αμερικής και του Ισραήλ ήταν πολύ καλές και ειδικά η ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αποτέλεσε «ευχάριστη έκπληξη». Η οργή της Τουρκίας για την αμερικανική υποστήριξη στην Κυπριακή Δημοκρατία, είναι πραγματική διότι αντιλαμβάνεται πως κάτι αλλάζει. Και δεν είναι μόνο στο πλαίσιο της πολεμικής της Ουάσιγκτον για να αναγκάσει τον κ. Ερντογάν να ακυρώσει την παραγγελία των S-400. Πρόκειται για το μήνυμα ότι υπάρχουν και άλλοι σύμμαχοι, πραγματικοί και γνήσιοι, που συνεργάζονται χωρίς να δημιουργούν προβλήματα.
Αμερικανός αξιωματούχος, αντιδρώντας σε αυτούς τους «άπιστους» Θωμάδες που λένε πως όταν αυτοταπεινωθεί ο Ερντογάν και επιστρέψει στο δυτικό μαντρί, οι Αμερικανοί θα ξεχάσουν και την Ελλάδα και την Κύπρο, μου είπε πως τα πράγματα άλλαξαν και θα φανεί στην πράξη. Άλλο η σχέση με την Τουρκία, άλλο πράγμα οι σχέσεις με την Αθήνα και τη Λευκωσία…
Μακάρι να έχουν έτσι τα πράγματα και δεν έχω κανένα λόγο να μην το πιστέψω, αν και φοβίζει μερικούς αναλυτές η ιστορία των σχέσεων της Αμερικής με την Τουρκία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Ήταν πάντα μονόπλευρη και υπέρ της κατοχικής δύναμης.
Η δεύτερη τουρκική εισβολή, αυτή τη φορά στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι ευκαιρία για την Αμερική να ξεπλύνει την μεγάλη αδικία του εγκλήματος του 1974. Τότε, εάν η Ουάσιγκτον σταματούσε την Τουρκία, σήμερα η Κύπρος θα ήταν ελεύθερη και όχι υπό κατοχή. Τα ιστορικά λάθη δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται αλλά να διορθώνονται.
Αν οι Αμερικανοί τα διορθώσουν η Ελλάδα και η Κύπρος θα γίνουν για πάντα δύο φιλοαμερικανικές χώρες…
Πηγή: hellasjournal.com
