Ακολουθεί μετάφραση άρθρου του διεθνολόγου Dmitri Shufutinsky, το οποίο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών BESA, που έχει έδρα το Ισραήλ.
Aυτό το σενάριο φοβάται ο Ερντογάν και προσπαθεί να αποτρέψει, εκβιάζοντας τις ΗΠΑ να το εγκαταλείψουν, στρεφόμενος προς τη Ρωσία.
Ακολουθεί η μετάφραση του άρθρου:
Δημιουργώντας μια νέα Περιφερειακή Πολιτική, κόντρα στα σχέδια του Ερντογάν
του Dmitri Shufutinsky
Μια νέα κατάσταση έχει δημιουργηθεί στο βόρειο Λεβάντε (περιοχή Συρίας-Τουρκίας). Η Δημοκρατία της Τουρκίας έχει εγκαταλείψει τον κεμαλισμό και τα κοσμικά θεμέλια του τουρκικού κράτος, επιδιώκωντας την εγκαθίδρυση μιας ισλαμικής, αυταρχικής διακυβέρνησης. Το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), με επικεφαλής τον Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, έχει απομακρυνθεί από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και την ΕΕ και έχει χάσει τα διαπιστευτήρια του φιλικού προς τη Δύση κράτους και συμμάχου του ΝΑΤΟ.
Το ΑΚΡ έχει υιοθετήσει μια νεο-οθωμανική ιμπεριαλιστική πολιτική, επιδιώκοντας να διεκδικήσει και να σφετεριστεί τη θέση του "ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου" από τη Σαουδική Αραβία. Χρησιμοποιώντας αποικιοκρατική γλώσσα που θυμίζει τη φασιστική Ιταλία του Μουσολίνι, ο Ερντογάν απείλησε να κατακτήσει τα ελληνικά νησιά, την Κύπρο και το Λίβανο. Μάλιστα, έχει κάνει συγκεκριμένα βήματα προς την προώθηση αυτού του "οράματος", παρότι έχει χάσει τους Ευρωπαίους και Άραβες συμμάχους.
Κάποιοι αναλυτές ζήτησαν τη διατήρηση δεσμών με την Τουρκία με την ελπίδα ότι η κυβέρνηση του ΑΚΡ θα πέσει και θα συνεχιστούν οι σχέσεις με έναν πιο μετριοπαθή ηγέτη. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά ευσεβείς πόθοι. Παρά τα δυσάρεστα αποτελέσματα στις πρόσφατες τοπικές εκλογές και παρά την κακή πορεία της οικονομίας, είδαμε ότι οι υπερεθνικιστικές και νεοφασιστικές οργανώσεις, όπως οι Γκρίζοι Λύκοι, έχουν ενθαρρυνθεί από την άνοδο του ΑΚΡ, αναφέρει το infognomon.
Το ΑΚΡ επιδίωξε επίσης να εξισλαμίσει την κοσμική Βόρεια Κύπρο, μετατρέποντας τη σύγκρουση από εθνική σε θρησκευτική. Η Άγκυρα έχει ελπίδες να αλλάξει την ειρηνευτική διαδικασία στην Κύπρο και αντί της επανένωσης του νησιού με ίσα δικαιώματα για όλους τους πολίτες, επιδιώκει μια λύση δύο κρατών. Αυτό είναι το πρόσχημα, για ενδεχόμενη προσάρτηση του νησιού (ή τουλάχιστον του βόρειου τμήματος).
Δεδομένης της αυξανόμενης παρέμβασης και επιρροής της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο, είναι απαραίτητο να οικοδομηθεί και να ενισχυθεί ένας πολυμερής μηχανισμός μεταξύ των πλέον κρατών της περιοχής και των «κρατιδίων» που πλήττονται από τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας, για να τη συγκρατήσουν. Οι ΗΠΑ παρέχουν ήδη σημαντική υποστήριξη τόσο στους Κούρδους της Συρίας όσο και στον αναδυόμενο «Ιστορικό Άξονα» Ελλάδας - Ισραήλ-Κυπριακής Δημοκρατίας.
Οι Κούρδοι και ο προαναφερθείς συνασπισμός της Ανατολικής Μεσογείου έχουν κοινό συμφέρον να αμφισβητήσουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες του Ερντογάν και να προστατεύσουν την κυριαρχία τους. Αυτοί οι παράγοντες - ίσως με καθοδήγηση από την Ουάσινγκτον - πρέπει να σφυρηλατήσουν ένα συνεκτικό σχέδιο και να κάνουν ό,τι πρέπει για να υλοποιηθεί.
Η απόφαση της Τουρκίας να αγοράσει το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία σε βάρος των F-35 της Ουάσιγκτον έχει εξαγριώσει τις ΗΠΑ σε σημείο που απειλούν με κυρώσεις την Τουρκία. Το περασμένο καλοκαίρι, οι ΗΠΑ έπληξαν την οικονομία της Άγκυρας και απειλούσαν με κυρώσεις εάν η Τουρκία έκανε επίθεση στους Κούρδους στη Συρία. Οι Κούρδοι της Συρίας διατηρούν την ιδέα της διπλωματίας με την Τουρκία εάν σταματήσει να κατέχει το θύλακα του Αφρίν, ενώ τονίζουν ότι αν συνεχιστεί η κατοχή, θα υπάρξει πόλεμος.
Εν τω μεταξύ, η Αθήνα έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών F-35. Ο στρατός της Ελλάδας είναι κατώτερος από εκείνον της Τουρκίας και τα F-35 θα αποτελέσουν πολύτιμο αποτρεπτικό παράγοντα για την πρόληψη περαιτέρω παραβιάσεων του εναέριου χώρου. Όμως η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει την αγορά σε σχετικά χαμηλή τιμή, δεδομένης της οικονομικής της κατάστασης. Η Ουάσινγκτον θα πρέπει να εξετάσει την πώληση των F-35 στην Ελλάδα με έκπτωση, υπό τον όρο ότι θα χρησιμοποιηθούν επίσης για την προστασία του Κυπριακού εναέριου χώρου σε περίπτωση πρόκλησης τουρκικής στρατιωτικής πρόκλησης στο νησί.
Η Ελλάδα έχει ήδη πυραύλους Patriot. Για να αποτρέψουν περαιτέρω την Τουρκία, οι ΗΠΑ πρέπει να εξετάσουν την τοποθέτηση πυραύλων THAAD στην Κρήτη, όπου οι ΗΠΑ διατηρούν στρατιωτική βάση. Πρέπει επίσης οι ΗΠΑ να εξετάσουν σοβαρά και να πιέσουν την Βρετανία να επιτρέψει στα πυραυλικά συστήματα Patriot και THAAD να τοποθετηθούν στις στρατιωτικές βάσεις του Ακρωτηρίου και Δεκέλειας στην Κύπρο.
Η Ελλάδα οικοδομεί κοινό σύστημα ραντάρ στην Κρήτη με τους Ισραηλινούς, το οποίο ενδεχομένως αποσκοπεί στην παρακολούθηση της τουρκικής επιθετικότητας. Το Ισραήλ θα πρέπει να εξετάσει τη μεταφορά και εγκατάσταση συστημάτων Arrow, του συστήματος Iron Dome και των συστημάτων Sling του David, κοντά στην εγκατάσταση ραντάρ της Κρήτης, για να εξασφαλίσει την προστασία του και να εξετάσει το ενδεχόμενο να πουλήσει τα συστήματα αυτά και στη Λευκωσία, για να αποτρέψει μια τουρκική επίθεση.
Αυτά τα συστήματα θα ήταν εξαιρετικά πολύτιμα ενόψει της τουρκικής επιθετικότητας, που έχει ως στόχο το σφετερισμό του αερίου στην Κύπρο. Το θέμα της εκμετάλλευσης των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου είναι κρίσιμο για τα οικονομικά και διπλωματικά συμφέροντα του Ισραήλ τις επόμενες δεκαετίες και πρέπει να προστατεύεται με κάθε κόστος. Ο αμυντικός χαρακτήρας όλων των παραπάνω οπλικών συστημάτων θα εξουδετερώσει την διπλωματική κριτική που θα κάνει τυχόν η Τουρκία, καταγγέλλοντας την «στρατιωτικοποίηση» του βόρειου Λεβάντ.
Εν τω μεταξύ, καθώς οι Κούρδοι εδραιώνουν όλο και περισσότερο την εξουσία τους στη βόρεια Συρία, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πρέπει να επιδιώξουν να διαμεσολαβήσουν μια ενδεχόμενη ειρηνευτική συμφωνία ή μηχανισμό συνεργασίας μεταξύ του Ιρακινού Κουρδιστάν και της Ροζάβα (Συριακό Κουρδιστάν).
Ενώ ο πρωταρχικός στόχος των Κούρδων μαχητών (σ.τ.μ. YPG/SDF) είναι να καταπολεμήσουν τα κατάλοιπα των τζιχάντιστων του Ι.Κ., αυτές οι δυνάμεις θα χρειαστεί να αποκτήσουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν την Τουρκία και το Ιράν, σε περίπτωση που η διπλωματία αποτύχει.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ θα πρέπει να εξετάσουν την ανάπτυξη των πυραυλικών συστημάτων Iron Dome, Sling, Arrow, THAAD και Patriot στην ευρύτερη περιοχή του Κουρδιστάν υπό τον πλήρη έλεγχο της Ουάσινγκτον και της Ιερουσαλήμ. Αυτά τα συστήματα θα προστατεύσουν τους Κούρδους από επιθέσεις πυραύλων, όπως εκείνες που προέρχονταν από το Ιράν. Θα προστατεύσουν επίσης το Ισραήλ, τους περιφερειακούς Άραβες συμμάχους και τις αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή, οι οποίες ενδέχεται να είναι πιο ευάλωτες σε επίθεση μετά από τον χαρακτηρισμό των Φρουρών της Επανάστασης ως τρομοκρατική ομάδα.
Μπορούν επίσης να γίνουν περισσότερα για την ένταξη των Κούρδων και των Ισραηλινών στο μεγαλύτερο ενεργειακό σύστημα στην ανατολική Μεσόγειο. Το Ισραήλ διαθέτει πετρέλαιο στην έρημα του Negev, στην περιοχή Meged και στα υψώματα του Golan. Η Ιερουσαλήμ θα μπορούσε εύκολα να αντικαταστήσει την Τεχεράνη στην προμήθεια πετρελαίου προς την Ελλάδα και την Ιταλία, μετά τη λήξη της εξαίρεσής τους από τις κυρώσεις. Αυτό θα ενδυναμώσει ακόμη περισσότερο τη συμμαχία του Ισραήλ με την Αθήνα και με τη νέα δεξιά κυβέρνηση στη Ρώμη.
Οι Κούρδοι ελέγχουν επίσης τις τεράστιες πηγές πετρελαίου στην ΒΑ Συρία και το Ιράκ και το πωλούν για να τονώσουν την τοπική οικονομία. Η προσθήκη του κουρδικού και του ισραηλινού πετρελαίου - έστω και προσωρινά - στους ενεργειακούς αγωγούς που κατασκευάζονται από τη Μεσόγειο έως τη νότια Ευρώπη θα ενισχύσουν το Ισραήλ, θα σταθεροποιήσουν το Κουρδιστάν και θα δώσουν στους Κούρδους και στους Ισραηλινούς περισσότερη περιφερειακή επιρροή. Κάτι τέτοιο θα εξαλείψει επίσης τις ευρωπαϊκές δικαιολογίες ότι πρέπει να συνεχίσουν να αγοράζουν πετρέλαιο από το Ιράν ή από αραβικές δικτατορίες στον Κόλπο.
Ένας συνασπισμός αυτού του είδους στην ανατολική Μεσόγειο και το βόρειο Λεβάντ θα επέτρεπε μεγαλύτερη συμμετοχή των ΗΠΑ στην περιοχή, γεγονός που θα βοηθούσε στη διασφάλιση ενός επιτυχημένου αποτελέσματος, ενώ θα ενίσχυε και την περιφερειακή οικονομία.
Αυτό θα συνέβαλε στην περιφερειακή σταθερότητα, θα απομακρύνει την Ευρώπη από το «αυταρχικό πετρέλαιο» και θα εξουδετερώσει τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες στην περιοχή με καθαρά αμυντικά μέσα.
Θα ενθαρρύνει επίσης την "τοπική πολυμερή προσέγγιση", χωρίς να καταφεύγει στην αναποτελεσματική προσέγγιση της ΕΕ, του ΟΗΕ και του Αραβικού Συν
