Η ρωσική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε για άλλη μια φορά τον τουρκικό στρατό και φιλότουρκους μισθοφόρους στην περιοχή του Ιντλίμπ με την βοήθεια ιρανικών μη επναδρωμένων εναερίων συστημάτων για πρώτη φορά, κάτι που σαφώς δείχνει πάρα πολλά για το επόμενο διάστημα.
Μετά την τουρκική άρνηση για την εκκένωση αμάχων από το Ιντλίμπ από την Άγκυρα, η ρωσική πολεμική αεροπορία ξεκίνησε μία ακόμη σειρά ισχυρών αεροπορικών επιθέσεων στις θέσεις των Τούρκων μισθοφόρων στην περιοχή.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν, ρωσικά βομβαρδιστικά Su-34 κονιορτοποίησαν τις θέσεις των τζιχαντιστών, με αποτέλεσμα να καταστραφεί ένα αρχηγείο τους, αρκετές οχυρωμένες περιοχές και τουρκικής κατασκευής πολεμικός εξοπλισμός των τζιχαντιστών.
«Η σημερινή αεροπορική επίθεση είχε στόχο τους φιλότουρκους μαχητές στο Ιντλίμπ. Η επίθεση πραγματοποιήθηκε από βομβαρδιστικά Su-34 της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας, επιπλέον ιρανικά UAV Ababil πετούσαν στον ουρανό του Ιντλίμπ και έδιναν πληροφορίες.
Πρέπει να σημειωθεί ότι προς το παρόν, χάρη στις επιθέσεις των ρωσικών μαχητικών, ο συριακός στρατός καταφέρνει να ανακτήσει σταδιακά εδάφη στην επαρχία αυτή, ενώ κρίνοντας από την παρουσία των τριών μεγάλων ρωσικών αποβατικών πλοίων στην Ανατολική Μεσόγειο, Ρώσοι και Σύριοι προετοιμάζουν μια ισχυρή επιθετική επιχείρηση στο βορρά και στο βορειοδυτικό τμήμα του συριακού εδάφους, αν και δεν υπάρχουν επίσημες δηλώσεις από το ρωσικό υπουργείο άμυνας”, ανέφερε Ρώσος αμυντικός αναλυτής.
O Πούτιν έχει αποφασίσει να δώσει πίσω στην κυβέρνηση Άσαντ τη χώρα, για αυτό σε συνεργασία με το Ιράν και την σιιτική Λιβανέζικη ένοπλη οργάνωση Χεζμπολάχ, συνέβαλαν τα μέγιστα και συνεχίζουν με τωρινά “εμπόδια” την Τουρκία και τις ΗΠΑ.
«Η συσχέτιση των δυνάμεων είναι αποφασιστικά εναντίον της Ρωσίας στη Συρία», λέει ο Michael Kofman, ερευνητής στο κέντρο σκέψης του Κέντρου Ναυτικών Αναλύσεων και ειδικός στον ρωσικό στρατό.
Πώς όμως εξηγείται αυτό;
Η Ρωσία είναι μια υπερδύναμη που εξακολουθεί να διατηρεί έναν μεγάλο στρατό και το μεγαλύτερο οπλοστάσιο πυρηνικών κεφαλών στον κόσμο.
Η Τουρκία, αν και ένα από τα ισχυρότερα μέλη του ΝΑΤΟ, είναι μια μεσαία δύναμη που δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα.
"Αλλά όπως στην ακίνητη περιουσία, η τοποθεσία είναι το παν. Η συνολική στρατιωτική ανωτερότητα της Ρωσίας δεν μεταφράζεται σε ανώτερη δύναμη στο έδαφος στη βορειοανατολική Συρία.
Η Ρωσία διαθέτει μόνο μία σημαντική αεροπορική βάση στη Συρία - την Khmeimim, κοντά στο λιμάνι της Latakia στη βορειοδυτική Συρία - και μια ναυτική βάση στο Tartus. Αυτό δημιουργεί μια ευπάθεια, όπως και η εξάρτηση των ρωσικών δυνάμεων - που εκτιμάται ότι περιλαμβάνει αρκετές χιλιάδες στρατεύματα και δεκάδες πολεμικά αεροπλάνα - σε πλοία για τη μεταφορά των προμηθειών τους.
Τα σκάφη αυτά πρέπει να διέρχονται από τη Μαύρη Θάλασσα μέσω των στενών του Βοσπόρου που ελέγχονται από την Τουρκία, πριν να μπορέσουν να φτάσουν στα συριακά λιμάνια στην ανατολική Μεσόγειο. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η Ρωσία δεν έχει τεράστια ικανότητα αεροπορικής μεταφοράς για να υποστηρίξει μια μεγάλη δύναμη στο εξωτερικό.
Αυτοί οι περιορισμοί υποδομής και υλικοτεχνικής υποστήριξης σημαίνουν ότι η Ρωσία δεν μπορεί να ενισχύσει τις σημερινές δυνάμεις της στη Συρία πολύ πέρα από το σημερινό τους επίπεδο", πιστεύει ο Kofman.
Μια ρωσική επιχείρηση εναντίον της Τουρκίας θα ήταν επικίνδυνη, ενώ από την άλλη πλευρά το ΝΑΤΟ είναι απίθανο να υποστηρίξει μια επιχείρηση της Τουρκίας στη Συρία, που βρίσκεται εκτός της ζώνης της συμμαχίας.
Για να είμαστε σαφείς, ούτε η Τουρκία ούτε η Ρωσία αναζητούν στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ τους, αλλά αυτό που βλέπουμε να υλοποιείται στο συριακό έδαφος, θα συνεχίσουμε να το βλέπουμε μέχρι να έχουμε είτε κάποιο επεισόδιο Τούρκων-Ρώσων , είτε να αποχωρήσουν οι τουρκικές δυνάμεις από την Βόρεια Συρία.