"Ο δεσμός Τουρκίας-Λιβάνου που καλείται να αντιμετωπίσει ο Νετανιάχου", είναι ο τίτλος άρθρου-ανάλυσης έγκριτου Ισραηλινού-Διεθνούς ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι ατα εξής:
" Ο Νετανιάχου, εάν και όταν σχηματίσει κυβέρνηση, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει δύο δυνητικά αλληλένδετες κρίσεις.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αποκάλυψη Πενταπόσταγμα: Αυτές είναι οι δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας
Καθώς ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου φαίνεται έτοιμος να επιστρέψει ως πρωθυπουργός, με έναν ακόμη ισχυρότερο και δυνητικά πιο σταθερό συνασπισμό από ότι στο παρελθόν, θα αντιμετωπίσει πολλά θέματα εξωτερικής πολιτικής με τα οποία έχει ασχοληθεί στο παρελθόν.
Σε πολλές περιπτώσεις, αυτά θα είναι γνωστά, όπως οι στενοί δεσμοί Ισραήλ-Ινδίας ή η διαχείριση της συμμαχίας με τις ΗΠΑ, η συνεργασία με την ΕΕ, οι Συμφωνίες του Αβραάμ και οι σχέσεις με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Ωστόσο, δύο χώρες ξεχωρίζουν ως "πλέγμα" προβλημάτων, η Τουρκία και ο Λίβανος.
Αξίζει να αναφέρουμε πριν συνεχίσουμε ότι προφανώς η κρίση στην Ουκρανία και η εισβολή της Ρωσίας θα είναι ένα θέμα που θα αντιμετωπίσει ο Νετανιάχου, αλλά αυτό αξίζει μια ολόκληρη συζήτηση από μόνο του.
Ο δεσμός Τουρκίας-Λιβάνου είναι ένα ζήτημα που είναι περίπλοκο, διότι η κυβέρνηση Lapid-Bennett, η οποία εγκαταλείπει την εξουσία, άφησε τον Νετανιάχου με "δύο κατσαρόλες στη σόμπα".
Ισραήλ -Τουρκία, ανανέωσαν τους παλιούς δεσμούς
Το Ισραήλ και η Τουρκία ανανέωσαν τους διπλωματικούς δεσμούς κατά τη διάρκεια της θητείας της απερχόμενης κυβέρνησης και τον τελευταίο χρόνο υπήρξαν πολλές επισκέψεις υψηλού προφίλ. Ήταν ένας πρωτοφανής αριθμός επισκέψεων για τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Πρόεδρος του Ισραήλ Ισαάκ Χέρτζογκ πήγε στην Τουρκία και ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών ήρθε στο Ισραήλ και μετά ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ πήγε στην Τουρκία.
Αυτές οι επισκέψεις σηματοδοτούσαν την πρώτη φορά που πολλές αυτού του είδους τις συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν εδώ και μια δεκαετία ή περισσότερο.
Η Άγκυρα ήταν μια από τις πιο εχθρικές χώρες προς το Ισραήλ την τελευταία δεκαετία.
Το κυβερνών κόμμα AKP της Άγκυρας συνέκρινε το Ισραήλ με τη Ναζιστική Γερμανία πολλές φορές το 2018 και το 2019. Η Άγκυρα φιλοξένησε ηγέτες τρομοκρατών της Χαμάς και δημοσιεύματα σε ξένα ΜΜΕ ανέφεραν ότι η Χαμάς σχεδίαζε επιθέσεις από την Τουρκία.
Επιπλέον, ο στολίσκος Mavi Marmara, με προορισμό τη Γάζα, οργανώθηκε από ακροδεξιούς εξτρεμιστές στην Τουρκία.
Όταν ανακοινώθηκαν οι Συμφωνίες του Αβραάμ, η Άγκυρα προσπάθησε να τις σαμποτάρει απειλώντας να διακόψει τις σχέσεις με τα ΗΑΕ, ενώ Τουρκία προσπάθησε επίσης να ανακατευτεί στις σχέσεις Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
Ωστόσο, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, η Άγκυρα ένιωσε ότι έχει λίγους φίλους στη Δύση και στην Ουάσιγκτον.
Έχει στραφεί και επιδιώξει να συμφιλιωθεί με πολλές χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των ΗΑΕ, της Αιγύπτου, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ.
Η απερχόμενη κυβέρνηση ήταν πρόθυμη να ανανεώσει τους δεσμούς.
Ωστόσο, έκανε τόση προσπάθεια για συμφιλίωση που δεν είναι σαφές εάν ακολούθησε το αξίωμα «εμπιστεύσου, αλλά επαλήθευσε».
Χρησιμοποίησε η Άγκυρα το Ισραήλ απλώς για να προσπαθήσει να αποκτήσει επιρροή στην Ουάσιγκτον;
Τι έχει κάνει η Άγκυρα για το Ισραήλ;
Η Τουρκία όντως κρατούσε Ισραηλινούς τουρίστες με πλαστές κατηγορίες, κάτι που κάνει συχνά η Άγκυρα με χώρες, απειλώντας τες και προσποιούμενη ότι λύνει το πρόβλημα που η ίδια δημιούργησε, για να φαίνεται ότι η Τουρκία έκανε κάτι θετικό.
Επιπλέον, η Τουρκία είπε ότι απέτρεψε επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών.
Αλλά θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί γιατί Ιρανοί ή άλλοι που απειλούν τους Ισραηλινούς μπορούν να δραστηριοποιηθούν στην Τουρκία εξαρχής;
Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο, όταν ο Νετανιάχου ήταν επικεφαλής, το σύνθημά του ήταν «δύναμη» και ποτέ δεν επέτρεψε στην Τουρκία να απειλήσει το Ισραήλ χωρίς να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Ο Νετανιάχου ήταν ένθερμος υποστηρικτής των Κούρδων και ήταν πάντα πρόθυμος να αντισταθεί στις συκοφαντίεςτης Άγκυρας.
Αυτό οδήγησε σε πολύ κακές σχέσεις, αλλά για αυτές τις κακές σχέσεις δεν έφταιγε η Ιερουσαλήμ.
Τώρα υπάρχουν νέοι δεσμοί, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο αν η Άγκυρα θα μπορέσει να αλλάξει τις παλιές συνήθειές της να επιτίθεται στο Ισραήλ τώρα, που η Δεξιά προφανώς επανέρχεται στην εξουσία στην Ιερουσαλήμ.
Θα χρησιμοποιήσει η Άγκυρα τις επερχόμενες εκλογές για να στραφεί κατά του Ισραήλ και θα απαντήσει ο Νετανιάχου ή θα επικρατήσει προσοχή και από τις δύο πλευρές;
Αυτά είναι βασικά ερωτήματα.
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία πιθανότατα παρακολούθησε την απόφαση του Ισραήλ να συνάψει μια θαλάσσια συμφωνία με τον Λίβανο και αναρωτιέται τι σημαίνει αυτό.
Η Τουρκία συνεργάζεται με τη Λιβύη για θαλάσσιες και αμυντικές συμφωνίες που θα οδηγούσαν σε νέα κρίση μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας. Η Άγκυρα απειλεί την Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο και αυτό έχει οδηγήσει σε ανησυχίες για πιθανή σύγκρουση. Αν και αυτό δεν φαίνεται πολύ πιθανό, είναι εύλογο ότι η Άγκυρα θα μπορούσε να δημιουργήσει κρίση.
Το Ισραήλ έχει στενούς δεσμούς με την Ελλάδα και την Κύπρο και ενώ το Ισραήλ δεν θέλει να βρίσκεται στη μέση μιας σύγκρουσης στην Ανατολική Μεσόγειο, ο Νετανιάχου είναι πολύ υπέρ των δεσμών Ελλάδας-Ισραήλ.
Λίβανος και Ισραήλ: Συμφωνία για τα θαλάσσια σύνορα και το φυσικό αέριο
Επειδή τα θαλάσσια σύνορα έχουν σημασία, η πρόσφατη συμφωνία μεταξύ του Ισραήλ και του Λιβάνου φέρνει επίσης σύνθετα προβλήματα σε κάθε νέα ισραηλινή κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση των Lapid έσπευσε σε μια υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ συμφωνία με τον Λίβανο, εν μέσω απειλών και απαιτήσεων από τη Χεζμπολάχ, να μην εκμεταλλευτεί το Ισραήλ ενεργειακούς πόρους στο πεδίο Karish.
Ενώ το Ισραήλ έχει δικαιώματα να κάνει ότι θέλει στο Karish, ο Λίβανος έχει επεκτείνει τις αξιώσεις του, δημιουργώντας πιθανές εντάσεις. Ωστόσο, πίσω από τους ισχυρισμούς του Λιβάνου ήταν το Ιράν και η Χεζμπολάχ που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν τα ύδατα στα ανοικτά των ακτών.
Το Ισραήλ υπέγραψε συμφωνία με τον Λίβανο που ορισμένοι πιστεύουν ότι θα οδηγήσει σε ειρήνη και ευημερία και στις δύο πλευρές, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η Χεζμπολάχ δεν θα νιώσει ότι η «νίκη» της στη συμφωνία, κάτι που λέει ότι πέτυχε, δεν θα οδηγήσει σε προκλήσεις .
Η Χεζμπολάχ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την κάλυψη ξένων εταιρειών που εξερευνούν στο πεδίο Κανά, στη λιβανική πλευρά της γραμμής, για να απειλήσει το Ισραήλ ή να προκαλέσει εντάσεις. Εάν το Ισραήλ απαντήσει, τότε το Ισραήλ θα μπορούσε να παρουσιαστεί ότι παραβίασε την συμφωνία.
Σε αυτό το παιγνίδι , η Χεζμπολάχ μπορεί να κάνει ότι θέλει επειδή είναι μια παράνομη ένοπλη τρομοκρατική πολιτοφυλακή μαφίας και ο Λίβανος μπορεί να αποφύγει κάθε ευθύνη, προσποιούμενος ότι η Χεζμπολάχ κάνει ότι θέλει.
Η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να εξετάσει τη συμφωνία με τον Λίβανο.
Ο Νετανιάχου ήταν επικριτικός για τη συμφωνία, αλλά αυτό θα μπορούσε να ήταν απλώς κριτική την παραμονή των εκλογών. Ωστόσο, η υπογραφή μιας συμφωνίας εξίσου σημαντικής με τη συμφωνία του Λιβάνου την παραμονή των εκλογών φαίνεται προβληματική. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει αυτή τη συμφωνία.
Όπως είδαμε με τη συμφωνία του Ιράν, οι χώρες και οι αντιπρόσωποι της τρομοκρατίας που συνδέονται με το Ιράν επιθυμούν να επιβάλλουν «συμφωνίες» στις δημοκρατίες απειλώντας με πόλεμο, εάν οι δημοκρατίες δεν αποδεχτούν τους όρους. Το στοίχημά τους είναι ότι οι χώρες προτιμούν τις συμφωνίες από τον πόλεμο.
Η πολιτική του Νετανιάχου ήταν γενικά να προσπαθεί να αποφύγει τον πόλεμο, αλλά και να διατηρήσει την αποτροπή ή τουλάχιστον να διατηρήσει κάποιο είδος διαχείρισης αυτών των συγκρούσεων, όπως έκανε στη Συρία για μια δεκαετία.
Αυτό σημαίνει ότι ενώ ο Νετανιάχου είναι πολύ εξοικειωμένος με τα ζητήματα στα βόρεια θαλάσσια σύνορα και στον άξονα Χεζμπολάχ-Ιράν, μια νέα θαλάσσια συμφωνία προσθέτει βάρος στην ελευθερία δράσης του Ισραήλ στο βορρά.
Ο Νετανιάχου, εάν και όταν σχηματίσει κυβέρνηση, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει δύο δυνητικά αλληλένδετες κρίσεις τις οποίες το Ιράν, μέσω της Χεζμπολάχ, και η Τουρκία ή η Χαμάς θα μπορούσαν να μαγειρέψουν ανά πάσα στιγμή.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Σε πρόσφατο άρθρο μας , αναλύσαμε την αναμενόμενη από εμάς στάση Νετανιάχου έναντι του Ιράν εφεξής, ο οποίος έχει επιδείξει ιστορικά αυτοσυγκράτηση όταν επρόκειτο να χρησιμοποιήσει ευρέως επιδείξη δύναμης σε συγκρούσεις με τη Γάζα. Όλο το πραγματικό ιστορικό του Νετανιάχου για τη χρήση βίας υποδηλώνει ότι δεν είναι πιο πιθανό να τραβήξει πραγματικά τη σκανδάλη για ένα προληπτικό χτύπημα κατά της Τεχεράνης από ότι οι Μπένετ-Λάπιντ.
Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι ο Νετανιάχου θα τηρήσει ανάλογη στάση έναντι της Χεζμοπλάχ και των IRGC στη Συρία, όπου αναμένουμε κτυπήματα απέναντί τους εφόσον είτε προβούν σε ενέργειες κατά του Ισραήλ, είτε παρατηρηρθεί ροή προς αυτούς στρατιωτικού εξοπλισμού.
Αναφορικά με τα Ελληνοτουρκικά, επισημάναμε σε άρθρο μας στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ όπου προβλέψαμε την νίκη του Νετανιάχου στις εκλογές, ότι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να περιορίσει δραστικά τις τουρκικές αυθαιρεσίες και λεονταρισμούς, αφού είναι γνωστό ότι αυτός αφενός είναι πολέμιος του Ερντογάν, αφετέρου είναι πολτικός που δεν διστάζει να οδηγήσει το Ισραήλ σε πολεμική αναμέτρηση εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο για τα συμφέροντα της χώρας του.
Επιπλέον θα επαναξιολογηθεί η προσέγγιση Τουρκίας-Ισραήλ που επιχειρείται τελευταία από τους πολιτικούς αντίπαλους του Νετανιάχου.
Επίσης μια σειρά από θετικά βήματα στα πλαίσια της συμμαχίας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ αναμένονται για την συνέχεια με προεξέχοντα τον East-Med, αλλά και την περαιτέρω αναβάθμιση της στρατηγικής μας συνεργασίας.
Τι βήματα πρέπει να γίνουν;
Η Ελλάδα θα πρέπει να προβεί άμεσα στην υπογραφή αμυντικού συμφώνου με το Ισραήλ, παρόμοιο με εκείνου της Γαλλίας,ενοποιώντας παράλληλα την αντιαεροπορική της άμυνα με εκείνη του Ισραήλ.
Με τα παραπάνω θα έρθει πολύ κοντά στο Ισραήλ, αποκόπτοντας τελείως την "Γαλάζια Πατρίδα" και θέτοντας σε αχρηστία το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο στην πράξη.
