ΗΒηρυτός ήταν από καιρό συνώνυμη με τη λέξη «έκρηξη». Η πόλη υπήρξε το επίκεντρο ανάφλεξης του 15ετούς εμφυλίου πολέμου του Λιβάνου, ενός από τους πλέον μακροχρόνιους στον κόσμο. Και μόνο τα τελευταία 15 χρόνια έχει γίνει μάρτυρας μιας σειράς δολοφονιών, ενώ έχει βιώσει διαρκή εμφύλια σύγκρουση, διεθνή πόλεμο διάρκειας ενός μηνός και χρόνια οικονομικής και πολιτικής αναταραχής.
Σύμφωνα με ανάλυση του CNN, κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαετιών, οι κάτοικοι της Βηρυτού προσπάθησαν να δείξουν στον κόσμο ότι ήταν κάτι περισσότερο από το άθροισμα των κρίσεων τους.
Ότι για εκατομμύρια Λιβανέζους και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που ζούσαν εκεί, τα πράγματα εκεί είχαν αρχίσει να αλλάζουν, χτίζοντας ισχυρούς κοινοτικούς δεσμούς, ότι οι επιχειρήσεις πολλαπλασιάστηκαν και η τέχνη άρχισε να ανθίζει στους άλλοτε σκοτεινούς δρόμους. Ότι η πόλη ήταν ανθρώπινη λόγω της ικανότητάς της να κυριαρχήσει επί των προβλημάτων της που προέρχονταν από μια από τις πιο τεταμένες γεωπολιτικές καταστάσεις του κόσμου.
Από την ισχυρή έκρηξη που έπληξε το κεντρικό λιμάνι της πόλης της Βηρυτού και τα περίχωρά της ωστόσο, ο λαός φάνηκε να έχει καταστεί ανίσχυρος.
Το πιο αιματηρό γεγονός
Η έκρηξη, η οποία προκάλεσε ζημιά σε ακτίνα περίπου 10 χιλιομέτρων, ήταν το πλέον αιματηρό γεγονός που έχει δει ποτέ η πόλη. Ολόκληρες γειτονιές καταστράφηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της πόλης εκτοπίστηκαν. Οι δρόμοι καλύφθηκαν με θραύσματα από γυαλί και συντρίμμια.
Οι άνθρωποι κάθονταν στα πεζοδρόμια έξω από τα κατεστραμμένα σπίτια τους, τα πρόσωπά τους ποτισμένα με δάκρυα, ενώ άλλοι έψαχναν μανιωδώς τους αγαπημένους τους κάτω από τα ερείπια. Τα νοσοκομεία γέμισαν τραυματίες, ενώ μερικοί από τους γιατρούς φρόντιζαν επιζώντες υπό το φως κινητών τηλεφώνων λόγω της συχνής και μεγάλης διακοπής ρεύματος της πόλης.
Κάτοικοι της πόλης και αναλυτές εκτιμούν ότι η Βηρυτός δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
«Είναι μια τεράστια ψυχολογική στιγμή. Δεν νομίζω ότι η Βηρυτός θα είναι η ίδια μετά από αυτό. Η πορεία της στον κόσμο έχει κυριολεκτικά και μεταφορικά καταστραφεί» δηλώνει στο αμερικανικό δίκτυο ο Καρίμ Μακντίσι, αναπληρωτής καθηγητής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού.
«Η έκρηξη ήταν απίστευτη τόσο λόγω της απόλυτης βίας όσο και του συμβολισμού της».
Το πιο αιματηρό γεγονός
Η έκρηξη, η οποία προκάλεσε ζημιά σε ακτίνα περίπου 10 χιλιομέτρων, ήταν το πλέον αιματηρό γεγονός που έχει δει ποτέ η πόλη. Ολόκληρες γειτονιές καταστράφηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της πόλης εκτοπίστηκαν. Οι δρόμοι καλύφθηκαν με θραύσματα από γυαλί και συντρίμμια.
Οι άνθρωποι κάθονταν στα πεζοδρόμια έξω από τα κατεστραμμένα σπίτια τους, τα πρόσωπά τους ποτισμένα με δάκρυα, ενώ άλλοι έψαχναν μανιωδώς τους αγαπημένους τους κάτω από τα ερείπια. Τα νοσοκομεία γέμισαν τραυματίες, ενώ μερικοί από τους γιατρούς φρόντιζαν επιζώντες υπό το φως κινητών τηλεφώνων λόγω της συχνής και μεγάλης διακοπής ρεύματος της πόλης.
Κάτοικοι της πόλης και αναλυτές εκτιμούν ότι η Βηρυτός δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
«Είναι μια τεράστια ψυχολογική στιγμή. Δεν νομίζω ότι η Βηρυτός θα είναι η ίδια μετά από αυτό. Η πορεία της στον κόσμο έχει κυριολεκτικά και μεταφορικά καταστραφεί» δηλώνει στο αμερικανικό δίκτυο ο Καρίμ Μακντίσι, αναπληρωτής καθηγητής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού.
«Η έκρηξη ήταν απίστευτη τόσο λόγω της απόλυτης βίας όσο και του συμβολισμού της».
Η σημασία του λιμανιού
Σε μια χώρα που πλήττεται από μια από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις στην ιστορία της, το λιμάνι της Βηρυτού παρέμεινε ένα από τα λίγα κέντρα ενεργητικής εμπορικής δραστηριότητας. Ακόμα και όταν το νόμισμα υποχώρησε και η φτώχεια αυξήθηκε, οι αποστολές αγαθών συνεχίστηκαν.
Ο Λίβανος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εισαγωγές για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Οι ποσότητες του διαθέσιμου σιταριού της χώρας περιορίστηκαν από την έκρηξη, προκαλώντας φόβους για μεγάλες ελλείψεις σιταριού τις επόμενες εβδομάδες.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, οι Αρχές προσπαθούν να εκτρέψουν τις αποστολές στο πολύ μικρότερο λιμάνι της πόλης της Τρίπολης στα βόρεια, αλλά υπάρχουν ανησυχίες ότι το λιμάνι αυτό δεν έχει την ικανότητα να δέχεται μεγάλα πλοία.
«Μόλις η θλίψη και το σοκ υποχωρήσει, ίσως προκληθούν νέες διαμαρτυρίες των πολιτών που θα απαιτούν από τους πολιτικούς των τελευταίων δύο ή τριών δεκαετιών να λογοδοτήσουν με κάποιο τρόπο. Η άλλη επιλογή είναι η υποταγή σε νέες δυνάμεις και μία απόσυρση μερίδας πολιτικών δυνάμεων» υπογραμμίζει ο Μακντίσι.