Τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα έχουν γίνει ίσως ένα από τα πιο σημαντικά οπλικά συστήματα στο πρώτο μισό του 21ου αιώνα καθώς μπορούν να ενσωματώσουν την επιτήρηση, την επίθεση και την άμυνα και να ενισχύσουν τις ολοκληρωμένες επιχειρησιακές ικανότητες.
Η πρώτη δεκαετία της μαζικής χρήσης τους αντιμετωπίστηκε με συγκρατημένη δυσπιστία, αλλά η αποτελεσματικότητα των UAV, οι ευρείες τακτικές τους δυνατότητες, το χαμηλό κόστος, ο μαζικός χαρακτήρας και η απουσία οδού ηθικής ή ψυχολογικής απώλειας έγιναν το χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτού του τύπου αεροσκάφους.
Ωστόσο, για πολύ καιρό, τα drones παρέμειναν αποκλειστικά τεχνογνωσία για τις χώρες του πρώτου κόσμου, οι τεχνολογίες για τη δημιουργία τους δεν ήταν διαθέσιμες στα κράτη της περιφέρειας, που δεν είχαν την ευκαιρία να παράγουν ή τουλάχιστον να αγοράσουν υψηλής ποιοτικά συστήματα επικοινωνίας, μικροηλεκτρονικά και οπτικά συστήματα στρατιωτικού τύπου.
Αλλά με την πάροδο του χρόνου, η κατάσταση στην παγκόσμια αγορά όπλων άρχισε να αλλάζει: νέοι κατασκευαστές εμφανίστηκαν στη σκηνή, έτοιμοι να προμηθεύουν τα προϊόντα τους χωρίς πολιτικές ή γεωστρατηγικές προεκτάσεις, και το πιο σημαντικό, σε αρκετά μέτριες τιμές.
Ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της αγοράς των μη επανδρωμένων οχημάτων έχει γίνει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η οποία στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα ξεκίνησε την παραγωγή και την πώληση μιας σειράς προσιτών UAV κρούσης.
Σύμφωνα με το topwar.ru, παρόλο που η Κίνα διαφημίζει την ανδρεία της στρατιωτικής της τεχνολογίας, πολλές λεπτομέρειες εξακολουθούν να είναι πρόχειρες και η πραγματική έκταση της προόδου της παραμένει ασαφής.
Ποιότητα ή ποσότητα;
Τα κινεζικά επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν λάβει μέρος σε μεγάλο αριθμό στρατιωτικών συγκρούσεων και λειτούργησαν ως άμεσος ανταγωνιστής άλλων κατασκευαστικών χωρών.
Για κάποιο λόγο, το εντατικό έργο μάχης των κινεζικών drones έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο, καθώς τα drones κινεζικής κατασκευής έχουν δείξει εξαιρετικά αρνητικό τρόπο σε όλες τις συγκρούσεις στις οποίες συμμετείχαν.
Αποδείχθηκαν εξαιρετικά αναποτελεσματικά ακόμη και σε συνθήκες ειρήνης
Δύο στα τρία UAV είχαν μη λειτουργικό εξοπλισμό GPS από την εισαγωγή των συσκευών σε στρατιωτική λειτουργία.
Διέρρευσε άζωτο από κάμερες EO/IR που είναι τοποθετημένες σε UAV σε συνεχή βάση, καθιστώντας τα ηλεκτροοπτικά/υπέρυθρα συστήματα ουσιαστικά άχρηστα.
Ανακαλύφθηκαν σοβαρές δυσλειτουργίες σε ραντάρ συνθετικού διαφράγματος υψηλής απόδοσης (SAR) μέσα σε λίγες ώρες από την έναρξη λειτουργίας των drones.
Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα σχετίζεται με το SATCOM (δορυφορικές επικοινωνίες). Η αστοχία των κεραιών δορυφορικών επικοινωνιών σε κινεζικά drones, καταγράφηκε ακόμη και πριν από την έναρξη των δοκιμαστικών πτήσεων.
Ένα από τα πιο συνηθισμένα ελαττώματα του συστήματος καυσίμου είναι η βλάβη της αντλίας καυσίμου (στο 60% του στόλου).
Κράτη αγοραστές με προβλήματα
Τα στοιχεία που αναφέρονται παραπάνω, τα οποία υποδεικνύουν τα τυπικά προβλήματα των κινεζικών επιθετικών drones, ελήφθησαν από τα επίσημα αρχεία της Πολεμικής Αεροπορίας του Πακιστάν, επίσης παρόμοιες πληροφορίες έδωσαν και άλλοι αγοραστές κινεζικών drones (Ιορδανία, Ιράκ, Αιθιοπία, Σαουδική Αραβία), οι οποίοι αντιμετώπισαν ακριβώς τις ίδιες δυσκολίες στη λειτουργία τους.
«Σε όλες αυτές τις χώρες, περίπου το 80% των μη επανδρωμένων αεροσκαφών που παραδόθηκαν από το Πεκίνο αποδείχθηκαν ανίκανα όχι μόνο να εκτελέσουν μάχιμες αποστολές, αλλά ακόμη και να πραγματοποιήσουν τακτικές εξόδους», αναφέρει το topwar.ru.
Αρκετά εύγλωττη σε αυτή την περίπτωση είναι το ιστορικό της λειτουργίας των κινεζικών UAV CH-4B στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία της Ιορδανίας. Τα drones έδειξαν τόσο χαμηλό βαθμό τεχνικής αξιοπιστίας, που το Αμμάν τα έθεσε προς πώληση λιγότερο από δύο χρόνια μετά την αγορά.
Από το 2015 έως το 2018, η ιρακινή Πολεμική Αεροπορία έχασε 8 από τα 20 αγορασμένα CH-4B (40% του στόλου!) σε μη πολεμικά περιστατικά και τα υπόλοιπα 12 από το 2019 δεν μπόρεσαν ποτέ να κατέβουν στο έδαφος λόγω τεχνικών προβλήματα, και στη συνέχεια - έλλειψη ανταλλακτικών.
Η κατάσταση που περιγράφεται, επιδεινώνεται σοβαρά από το γεγονός ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας αρνείται να πραγματοποιήσει εργασίες μετά την πώληση και τεχνική υποστήριξη πελατών , οποιαδήποτε υπηρεσία δεν είναι διαθέσιμη από προεπιλογή.
Αυτή η παράλογη πολιτική εκτείνεται ακόμη και στους στενότερους συμμάχους. Το Πακιστάν, όπως και το Ιράκ, η Νιγηρία, το Μαρόκο και το Τουρκμενιστάν αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα με αποτέλεσμα να στραφούν στα τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη μετά από μια σύντομη επιχείρηση κινεζικών UAV που είχαν αγοραστεί στο παρελθόν.
Εξαρτήματα που δεν κατασκευάζονται στην Κίνα και ψεύδη
Το Πεκίνο έχει επανειλημμένα συμμετέχει σε διεθνή σκάνδαλα που σχετίζονται με την παράνομη απόκτηση τεχνολογιών και εξαρτημάτων για την κατασκευή στρατιωτικών drones στην Ευρώπη (για παράδειγμα, αυτό συνέβη στην Ιταλία το 2018) και χάρη στην ενεργό χρήση σε συνθήκες μάχης. Αυτό επιβεβαιώθηκε επίσης με τη μορφή πλαισίων εξαρτημάτων κινεζικών UAV.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ένα από τα βασικά προβλήματα των κινεζικής κατασκευής UAV είναι τα κακής ποιότητας ηλεκτρο-οπτικά και υπέρυθρα συστήματα, τα οποία έχουν αποδειχθεί ότι δεν λειτουργούν ακόμη και σε συνθήκες ειρήνης. Η Σαουδική Αραβία, τα αντικατέστησε με ηλεκτρονικά οπτικά της γερμανικής εταιρείας Hensoldt με τη συμμετοχή της νοτιοαφρικανικής εταιρείας GEW Technologies and Optronics Ltd.
Μεταξύ άλλων, η Κίνα κατέφυγε σε ξεκάθαρα ψέματα στις παρουσιάσεις και τις πωλήσεις των στρατιωτικών προϊόντων της.
Για παράδειγμα, το Πεκίνο δήλωσε ότι το κόστος μιας ώρας πτήσης UAV του Wing Loong II είναι 120 $, ενώ το πραγματικό κόστος ήταν στην περιοχή των 1.000 $ και το μέσο ποσοστό ατυχήματος ήταν ένα ανά 15.000 ώρες.
Ξεχωριστά, αξίζει να αναφέρουμε μια άλλη σημαντική (και πολύ περίεργη!) απόχρωση στον σχεδιασμό των κινεζικών drones, η οποία επίσης φάνηκε σε όλο της το αρνητικό μεγαλείο κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών. Σε αντίθεση με όλη την παγκόσμια πρακτική, είναι κατασκευασμένα από ντουραλουμίνιο και όχι από σύνθετα υλικά.
Φυσικά, αυτό επηρεάζει αρνητικά την ικανότητά τους να παραμείνουν απαρατήρητα από τα ραντάρ, σε αντίθεση με τα σύνθετα drones, είναι ένας καλά σημειωμένος στόχος και έχουν υποστεί σημαντικές απώλειες σε συγκρούσεις ακόμη και εναντίον ενός εχθρού με υπανάπτυκτη βιοτεχνική αεράμυνα, όπως συνέβη στην Υεμένη.
Αυτή τη στιγμή, η Κίνα χάνει ενεργά την αγορά UAV καθώς οι παλιοί πελάτες αρνούνται τα προϊόντα της λόγω αρνητικών αποτελεσμάτων λειτουργίας.
