Η Βορειοατλαντική Συμμαχία, το ΝΑΤΟ πρέπει να λειτουργεί όχι μό
νο στην Ευρώπη, αλλά και πολύ μακριά από τον Ατλαντικό στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Τουλάχιστον η Βρετανική ηγεσία είναι σίγουρη γι' αυτό. Γιατί το Λονδίνο παρουσίασε αυτή την πρωτοβουλία, πώς μπορεί να μοιάζει η προέλαση του ΝΑΤΟ στην Ασία και πώς θα την υποδεχόταν εκεί;
Η Βρετανίδα υπουργός Εξωτερικών Liz Truss, πρότεινε τη δημιουργία μιας παγκόσμιας αμυντικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, η οποία θα επέτρεπε τον έλεγχο της κατάστασης στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού.
«Είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε σε ένα παγκόσμιο ΝΑΤΟ. Διότι, ενώ προστατεύουμε την ευρωατλαντική ασφάλεια, πρέπει επίσης να δώσουμε προσοχή στην ασφάλεια στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού», αναφέρει στο TASS.
Η υπουργός υποστήριξε επίσης, την πρωτοβουλία της Φινλανδίας και της Σουηδίας να ενταχθούν στη Βορειοατλαντική Συμμαχία και δήλωσε ότι, οι δυτικές χώρες θα συνεχίσουν να παρέχουν στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Μεγάλη Βρετανία, συνεχίζουν να διαστρεβλώνουν την έννοια της «ευρωπαϊκής ασφάλειας» για να ανταποκρίνονται στα δικά τους συμφέροντα, τα οποία είναι ευθέως αντίθετα με τα συμφέροντα της Ευρώπης καθαυτή.
«Πρώτον, ανάγκασαν την Ευρώπη να εγκαταλείψει τη στρατιωτική ασφάλεια και οι ευρωατλαντικές ελίτ απέρριψαν τη ρωσική πρόταση για ένα ενιαίο σύστημα ασφαλείας από το Βλαδιβοστόκ έως τη Λισαβόνα. Στη συνέχεια, ανάγκασαν τις ευρωπαϊκές χώρες να εγκαταλείψουν την ενεργειακή ασφάλεια (δηλαδή τις καλύτερες διαδρομές για την προμήθεια φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου), μετά το οποίο οι βουλγαρικές αρχές έθαψαν τον South Stream και τώρα οι Γερμανοί έβαλαν σε κώμα τον Nord Stream 2», αναφέρει ρωσικό μέσο ενημέρωσης.
Έτσι, η υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας Liz Truss, κατέληξε σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες προτάσεις. Πιστεύει ότι, η G7 θα πρέπει να «θεσμοποιηθεί περισσότερο» και να γίνει ένα «οικονομικό ΝΑΤΟ» προκειμένου να προστατεύσει τα μέλη της από την κινεζική οικονομική πίεση.
Επιπλέον, το ίδιο το ΝΑΤΟ πρέπει να είναι «πιο παγκόσμιο» στο όραμά του για τον κόσμο. Η αξιωματούχος πρότεινε την επέκταση της περιοχής ευθύνης του ΝΑΤΟ και όχι στην Κεντρική Ασία (όπου η συμμαχία βρισκόταν ήδη στο Αφγανιστάν, μετά την οποία άφησε αυτή τη χώρα με ήττα), αλλά στην Ανατολή.
«Είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε σε ένα παγκόσμιο ΝΑΤΟ. Διότι, ενώ προστατεύουμε την ευρωατλαντική ασφάλεια, πρέπει επίσης να δώσουμε προσοχή στην ασφάλεια στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού», δήλωσε η Liz Truss. «Πρέπει να προλάβουμε τις απειλές στην περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Να συνεργαστούμε με συμμάχους όπως η Ιαπωνία και η Αυστραλία για να βεβαιωθούμε ότι ο Ειρηνικός είναι ασφαλής. Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι, δημοκρατίες όπως η Ταϊβάν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους», εξήγησε τη σκέψη της η επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας .
Μετά την αποχώρηση από την ΕΕ, υπάρχουν πραγματικά φυγόκεντρες τάσεις στη Βρετανία (κυρίως στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Σκωτία). Επιπλέον, το Λονδίνο έχει σοβαρή σύγκρουση με τις Βρυξέλλες για τις περιβόητες συνθήκες εξόδου. Και για να τονώσει την οικονομία (λόγω επέκτασης σε ξένες αγορές) και να εδραιώσει τον πληθυσμό, η Βρετανία ανέλαβε σοβαρά την αποκατάσταση του εξωτερικού της μεγαλείου. Για να γίνει, αν όχι παγκόσμια δύναμη, τουλάχιστον πάλι μεγάλη.
Συνειδητοποιώντας ότι δεν είχε τόσους πολλούς πόρους για να συλλάβει το μεγαλείο, το Λονδίνο θεώρησε ότι η μικρότερη αντίσταση στον δρόμο προς την ηγεσία θα ήταν εάν ένα βρετανικό “αντιτορπιλικό” εξωτερικής πολιτικής έπλεε στον απόηχο ενός αμερικανικού “”αεροπλανοφόρου.
Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο οι Βρετανοί έχουν πράγματι προσαρτήσει την εξωτερική τους πολιτική στην αμερικανική και, ως μικρότερος εταίρος, είναι έτοιμοι να συμμετάσχουν σε όλες τις πρωτοβουλίες εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον. Και όχι απλώς για να συμμετάσχουν, αλλά για να τραβήξουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε αυτές, ώστε αυτές οι πρωτοβουλίες να υλοποιηθούν σε βάρος της ευρωπαϊκής οικονομίας, απομακρύνοντας έτσι τους ανταγωνιστές της βρετανικής βιομηχανίας. Και η Αμερική, βλέπει ξεκάθαρα την κύρια κατεύθυνση της επέκτασής της αυτόν τον αιώνα στην Ασία. Σε κοντινή απόσταση από την Κίνα.
Και εδώ μπορεί να είναι το πρόβλημα. Στην Ανατολική Ασία (η οποία, φυσικά, δεν ρωτήθηκε), η πρωτοβουλία της Liz Truss είναι απίθανο να προκαλέσει μεγάλο ενθουσιασμό. Από τη μία, όσο περισσότεροι παίκτες στην περιοχή τόσο το καλύτερο. Από την άλλη, αυτοί οι παίκτες δεν πρέπει να έρχονται σε ένα “ανατολικό μοναστήρι” με δυτικό νεοφιλελεύθερο χάρτη.
Η περιοχή διαθέτει ένα συγκεκριμένο – δυναμικό, θα λέγαμε – σύστημα ασφαλείας. Οι χώρες προτιμούν να διαπραγματεύονται μεταξύ τους, με βάση πραγματιστικά συμφέροντα και να μην εντάσσονται σε στενές ιδεολογικές μορφές συγκρούσεων (όπως συνηθίζουν οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές χώρες).
«Όλα, φυσικά, εξαρτώνται από τους όρους συμμετοχής. Αν πρόκειται για μια επίσημη συμμαχία με αντικινεζικό και αντιρωσικό προσανατολισμό, με αυστηρές απαιτήσεις για στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και υποχρεώσεις, τότε θα είναι λίγοι αυτοί που το θέλουν. Εκτός ίσως από την Ιαπωνία και την Ταϊβάν, και ακόμη και αυτό είναι αμφίβολο », λέει ο Alexei Kupriyanov, ανώτερος ερευνητής στο IMEMO RAS.
Το Τόκιο και η Ταϊπέι, φυσικά, θα καλωσόριζαν τη συμμετοχή ευρωπαϊκών χωρών στον περιορισμό της Κίνας, αλλά βλέπουν ότι αυτές οι χώρες είναι: α) αδύναμες όσον αφορά τη δυνατότητα προβολής δύναμης και β) πολύ αναξιόπιστες. «Είναι πιθανό οι Ευρωπαίοι, μόλις έρθουν στην περιοχή, να προσπαθήσουν να παίξουν έναν ανεξάρτητο ρόλο αντί να ακούν με πραότητα τις αμερικανικές εντολές. Για παράδειγμα, δεν θα θέλουν να συγκρατήσουν την Κίνα. Άλλωστε, άλλο πράγμα είναι να εναντιώνεται κανείς στη Ρωσία στην Ουκρανία, άλλο πράγμα να εμπλέκεται σε συγκρούσεις στις νότιες θάλασσες χωρίς λόγο», συνεχίζει ο Aleksey Kupriyanov.
Η πρωτοβουλία της Liz Truss, δεν προκαλεί ενθουσιασμό ούτε στη Μόσχα. Η Ρωσία το βλέπει ως ένα ακόμη παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο οι ΗΠΑ προσπαθούν να αναγκάσουν τους εταίρους τους να ενεργήσουν αντίθετα προς τα εθνικά συμφέροντα.
«Μιλάμε για την αναβίωση της αυστηρής πειθαρχίας του μπλοκ, την άνευ όρων υποταγή των «συμμάχων» στις επιταγές της Ουάσιγκτον», λέει ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Όπως σημείωσε ο Σεργκέι Λαβρόφ , σήμερα το ερώτημα είναι αν η μελλοντική παγκόσμια τάξη πραγμάτων θα είναι δίκαιη και πολυκεντρική ή «μια μικρή ομάδα χωρών θα μπορέσει να επιβάλει στη διεθνή κοινότητα μια νεο-αποικιακή διαίρεση του κόσμου».
Λοιπόν, ποια εκδοχή του κόσμου είναι πιο δίκαιη;
