Ο Μπόρχα Ναβάρο Γκαρθία, ένας 31χρονος ποδοσφαιριστής από την Αστούρια, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του για να κάνει μεταμόσχευση για τη μητέρα του και να προσπαθήσει να βελτιώσει τη διαδικασία ανάρρωσής της, αφού διαγνώστηκε με λευχαιμία.
Ο γεννημένος στη Χιχόν της Αστούρια, στις 14 Μαΐου 1990, Ισπανός ποδοσφαιριστής έπαιζε μέχρι πρότινος στην Καουντάλ Ντεπορτίβο ως επιθετικός και ξεκίνησε την καριέρα του στη Σπόρτινγκ Χιχόν.
Τον Νοέμβριο του 2008, σε ηλικία 18 ετών, άρχισε να εμφανίζεται επαγγελματικά με την ομάδα B στη Segunda Division B.
Ο Ναβάρο έκανε το ντεμπούτο του στην κύρια ομάδα και στη La Liga στις 7 Φεβρουαρίου 2010, παίζοντας τα τελευταία 13 λεπτά σε μια εκτός έδρας ήττα με 3-1 εναντίον της Αλμερία. Αφού έμεινε ελεύθερος από τη Σπόρτινγκ, συνέχισε την καριέρα του στο τρίτο επίπεδο του ισπανικού πρωταθλήματος, εκπροσωπώντας τις Λεμόνα, Γκουιζουέλο και Αλμπαθέτε.
Το κρύο απόγευμα που άλλαξε η ζωή του
Η ζωή του, όμως, άλλαξε ριζικά μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, όταν κατά τη διάρκεια ενός κρύου απογεύματος τον περασμένο Σεπτέμβριο, επέστρεψε στο σπίτι μετά τη δουλειά του και η σύζυγός του, τού ανακοίνωσε τα νέα αφού έβαλε το παιδί τους στο κρεβάτι.
«Άρχισα να κλαίω και ήμουν σε πλήρη σοκ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη σκηνή. Μου είπε ότι η μητέρα μου είχε διαγνωστεί με λευχαιμία. Στην αρχή προσπάθησα να είμαι ήρεμος γιατί είναι αλήθεια ότι ξέρεις τι είναι λευχαιμία, αλλά δεν ξέρεις πολύ καλά τι κρύβεται πίσω από αυτό. Μίλησα με τους γονείς μου, παρόλο που δεν ήμουν ήρεμος, για να μην τους ανησυχήσω. Την ίδια μέρα την πήγαν στο νοσοκομείο και την επόμενη μέρα ξεκίνησε χημειοθεραπεία. Η αρχή αυτής της διαδικασίας ήταν πολύ δύσκολη» λέει ο Ισπανός ποδοσφαιριστής.
Δώρισε τον μυελό στη μητέρα του
Αυτό τον έκανε να αποφασίσει να κρεμάσει τα παπούτσια του νωρίτερα από το αναμενόμενο και δεν δίστασε να δωρίσει το μυελό στη μητέρα του.
«Το πρώτο πράγμα που γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν είναι ήδη γνωστό ότι χρειάζεστε μεταμόσχευση μετά από αρκετούς κύκλους χημειοθεραπείας, είναι να αναζητήσετε έναν δότη που να είναι όσο το δυνατόν πιο συμβατός. Η μητέρα μου είχε έναν στην Ιταλία, αλλά τελικά δεν μπόρεσε να το ολοκληρώσει λόγω κάποιων προβλημάτων που προέκυψαν. Και γι' αυτό προσφέρθηκα, γιατί είμαι ο μικρότερος από τα αδέρφια μου και αυτός που είναι πιο κοντά της. Πάντα ψάχνεις τον καλύτερο λήπτη» τόνισε.
Η μεταμόσχευση και το οριστικό τέλος στο ποδόσφαιρο
Πήγε στο νοσοκομείο, έκανε κάποιες εξετάσεις και την ίδια μέρα του έβαλαν μια συσκευή σε κάθε χέρι σαν να ήταν κλειστό κύκλωμα. Μετά πήραν το αίμα του, έβγαλαν τα βλαστοκύτταρα και αυτά μεταμοσχεύτηκαν στη μητέρα του μέσα σε λίγες ώρες, όπως θα ήταν μια μεταμόσχευση μυελού των οστών.
Η γενναιόδωρη χειρονομία του μπορεί να επεκτείνει και να βελτιώσει την πρόγνωση υγείας της γυναίκας που τον έφερε στον κόσμο. Ανεξάρτητα από τη θεραπεία της μητέρας του, το ποδόσφαιρο δεν είναι πλέον στα σχέδιά του.
