Το ινδικό Πολεμικό Ναυτικό τον περασμένο Μάρτιο, ανακοίνωσε ότι σκόπευε να δώσει προτεραιότητα στα έργα P-75I και P-75 Alpha για την ενίσχυση του στόλου των επιθετικών υποβρυχίων, με 12 επιπλέον μονάδες, έξι από τις οποίες θα είναι πυρηνικές. Και, για να βρει οικονομικό περιθώριο, ανέφερε ότι ήταν έτοιμο να μειώσει τις ναυτικές του αεροπορικές δυνατότητες σε σύγκριση με τα αρχικά του σχέδια.
Το τελευταίο προέβλεπε, τη λειτουργία τριών αεροπλανοφόρων, συμπεριλαμβανομένου του INS Vikramaditya, που ανακαινίστηκε, «σε τιμή χρυσού», μετά την απόκτησή του από τη Ρωσία, του INS Vikrant, το οποίο, τοπικά σχεδιασμένο, προέρχεται από την έναρξη των θαλάσσιων δοκιμών του και του INS Vishal, το οποίο απομένει να κατασκευαστεί σύμφωνα με μια διαμόρφωση CATOBAR (καταπέλτες και σκέλη πώματος), διαφορετική από τις άλλες δύο (γνωστές ως STOBAR, επειδή το καθένα είναι εξοπλισμένο με εφαλτήριο).
Αν και η κατασκευή του πρώτου εγχώριου αεροπλανοφόρου της Ινδίας προχωρά, το Ινδικό Ναυτικό μπορεί να περιμένει ακόμα δύο χρόνια για να το εντάξει σε υπηρεσία.
Η ναυπήγηση του «INS Vikrant» ξεκίνησε το 2009 με σκοπό να καταστεί επιχειρησιακό το 2016. Το πλοίο καθελκύστηκε για πρώτη φορά το 2013. Λέμε για πρώτη φορά, επειδή ακολούθησε μια δεύτερη το 2015.
Σύμφωνα με ινδικά δημοσιεύματα, η νέα καθυστέρηση αφορά διαφωνίες για την παράδοση εξοπλισμού από τη Ρωσία. Υπερβάσεις υπάρχουν ωστόσο και στο οικονομικό σκέλος, αφού το πλοίο προορίζεται να κοστίσει περίπου $4 δις παραπάνω από τον αρχικό προϋπολογισμό.
Ένα μήνα αργότερα, οι The Hindustan Times ανέφεραν ότι η απόφαση να αποσυρθεί το INS Vikramaditya από την υπηρεσία υπέρ του INS Vhisal, μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του, ήταν απαράδεκτη. Επίσης, αυτό σημαίνει ότι το ινδικό ναυτικό θα χρειάζεται πάντα αερομεταφερόμενα αεροσκάφη, που μπορούν να λειτουργούν από αεροπλανοφόρα σε διαμόρφωση STOBAR και CATOBAR. Και ότι, κατά συνέπεια, το πρόγραμμα MRCBF (Multi Role Carrier Borne Fighters), το οποίο θα του επιτρέψει ( Ινδικό Πολεμικό Ναυτικό ) να αποκτήσει 57 αεροσκάφη με τέτοια χωρητικότητα, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο.
Αναλυτικά, το ινδικό Πολεμικό Ναυτικό αναζητά αεροσκάφος, που μπορεί να απογειωθεί είτε από αεροπλανοφόρο STOBAR είτε από αεροπλανοφόρο CATOBAR, να εκτελεί αποστολές αεράμυνας, αναγνώρισης, κρούσης και ηλεκτρονικού πολέμου, που προϋποθέτει φέρουσα ικανότητα, αρκετά ουσιαστικούς και ισχυρούς αισθητήρες, όπως π.χ. για παράδειγμα, ένα ραντάρ AESA [Active Electronically Scanned Array].
Το 2020, η Boeing έδειξε ότι το F/A-18 Super Hornet, ήταν σε θέση να απογειωθεί με εφαλτήριο, κατά τη διάρκεια μιας δοκιμαστικής εκστρατείας που οργανώθηκε στον Ναυτικό Αεροπορικό Σταθμό Patuxent River.
«Η πρώτη επιτυχής και ασφαλής απογείωση του F/A-18 Super Hornet από εφαλτήριο, ξεκινά τη διαδικασία επικύρωσης, ώστε να μπορούν να λειτουργούν αποτελεσματικά από τα αεροπλανοφόρα του Ινδικού Ναυτικού», σχολίασε ο Ankur Kanaglekar, διευθυντής πωλήσεων της Boeing στην Ινδία.
Ωστόσο, σύμφωνα με εικόνες που κυκλοφόρησαν τότε, το F / A-18 Super Hornet είχε πράγματι απογειωθεί με τη βοήθεια ενός εφαλτηρίου ... αλλά σε μια αρκετά ελαφριά διαμόρφωση, με μόνο δύο πυραύλους αέρος-αέρος Sidewinder.
Η γαλλική Dassault Aviation, προσφέρθηκε να παρουσιάσει το ναυτικό της αεροσκάφος Rafale στην Ινδία, στις αρχές του επόμενου έτος και να το στείλει στο ινδικό Πολεμικό Ναυτικό.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην Ινδία, το αεροσκάφος θα παρουσιάσει την ικανότητά του STOBAR (σύντομη απογείωση αλλά διακοπή ανάκτησης), η οποία είναι διαφορετική από την CATOBAR (απογείωση καταπέλτη αλλά διακοπή ανάκτησης) που χρησιμοποιείται επί του παρόντος στο γαλλικό αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle.
Το Rafale M δεν θα απογειωθεί από αεροπλανοφόρο, αλλά από τη δοκιμαστική εγκατάσταση εδάφους (SBTF), στη ναυτική βάση INS Hansa στη Γκόα.
Ωστόσο, θα χρειαστεί επίσης να επαληθευτεί εάν οι διαστάσεις του Rafale M, θα είναι συμβατές με τους ανελκυστήρες του αεροπλανοφόρου INS Vikrant. Αυτό ισχύει και για το F / A-18 Super Hornet, αν και μπορεί να διπλώσει τα φτερά του. "Θα είναι σε θέση να φιλοξενήσουν όλα τα αεροπλάνα", διαβεβαίωσε πηγή από το The Print. «Το απλό γεγονός ότι οι δύο εταιρείες (Dassault Aviation και Boeing), επιθυμούν να προσφέρουν τα αεροσκάφη τους, σημαίνει ότι έχουν λάβει διάφορα μέτρα υπόψη», πρόσθεσε, χωρίς να επιθυμεί να υπεισέλθει σε λεπτομέρειες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Στους ισχυρούς! Ο νέος άξονας στην Μέση Ανατολή μεταξύ ΗΠΑ, Ινδίας, Ισραήλ και ΗΑΕ θα υποδεχθεί Ελλάδα-Κύπρο
Ούτως ή άλλως, πέρυσι ο αρχηγός του ινδικού ναυτικού, ναύαρχος Karambir Singh, πρότεινε ότι η απόκτηση του μελλοντικού αερομεταφερόμενου αεροσκάφους, θα μπορούσε να γίνει από κοινού με την ινδική Πολεμική Αεροπορία, η οποία επιδιώκει να αποκτήσει 114 πολεμικά αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων ως μέρος του προγράμματος MRFA (Multi Role Fighter Aircraft ή MMRCA 2.0).
Σημειωτέον, ότι ο Αρχηγός της Ινδικής Αεροπορίας σε πρόσφατη συνέντευξη που παραχώρησε με αφορμή την ανάληψη της ηγεσίας του Αρχηγού της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας, έδειξε σαφώς την προτίμησή του στα Γαλλικά Rafale.
