Ορισμένα στρατιωτικά προγράμματα που επιδιώκει αυτή τη στιγμή η Τουρκία έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν τη στρατιωτική ισορροπία στο Αιγαίο από τα τέλη της δεκαετίας του 2020 και μετά, σε σημείο που η Ελλάδα είναι απίθανο να υποχωρήσει ποτέ τη διαφορά σε ποιότητα και ποσότητα, αυτό αναφέρουν δύο δυτικοί ειδικοί σε άρθρο κατά παραγγελία όπως όλα δείχνουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Η Τουρκία και το Πακιστάν θα στείλουν απαγορευμένα πυρομαχικά διασποράς στην Ουκρανία
Η πράξη όμως, όπως βλέπουμε περίτρανα και στον πόλεμο στην Ουκρανία και σε άλλα μέρη, δείχνει ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει.
Ειδικά στην περίπτωση μεταξύ ελληνικών και τουρκικών δυνάμεων η διαφορά είναι μικρή προς το παρόν με την τάση να εξομοιωθεί τα επόμενα χρόνια και να υπερκεράσει την Τουρκία σε τομείς όπως η Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό.
Οι δύο ειδικοί αναφέρουν το τουρκικό σχέδιο εξοπλισμού, "με μη επανδρωμένα αεροσκάφη μάχης Bayraktar Akıncı και Kızılelma, τα αντιτορπιλικά TF-2000, έναν στόλο οπλισμένων μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας, τα έξι υποβρύχια κατηγορίας Reis Type-214TN με πρόωση ανεξάρτητη από τον αέρα και την πιθανή κατασκευή μικρών σε μέγεθος επιθετικών υποβρυχίων ST-500.
Όλα αυτά τα οπλικά συστήματα πρόκειται να ενισχύσουν τον στόλο της Τουρκίας με περίπου 170 οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που ήδη πραγματοποιούν τακτικές περιπολίες στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα από την πλευρά της δεν διαθέτει ακόμη οπλισμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με το απόθεμά της MALE UAV να αποτελείται επί του παρόντος από μόλις τέσσερα μισθωμένα IAI Heron TP.
Ενώ ο κατάλογος των μαχητικών αεροσκαφών της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας θα είναι πιο σύγχρονος και ικανός από αυτόν της Τουρκίας στη διάρκεια της δεκαετίας του 2020 και στις αρχές της δεκαετίας του 2030, ο συχνά επαναλαμβανόμενος ισχυρισμός ότι η Ελλάδα πρόκειται να απολαύσει αεροπορική υπεροχή έναντι του Αιγαίου πιθανότατα δεν έχει ανταπόκριση στην πραγματικότητα.
Σε περίπτωση ( απίθανου) πολέμου πλήρους κλίμακας, ένα σημαντικό μέρος των μαχητικών αεροσκαφών της Ελλάδας θα έπρεπε να αφιερωθεί σε αποστολές αέρος-εδάφους για να αντισταθμιστεί η έλλειψη UCAV της χώρας, καθώς έχει μικρό στόλο επιθετικών ελικοπτέρων και πυροβολικό αλλά και MRLS με μικρή εμβέλεια.
Αντίθετα, η τουρκική Πολεμική Αεροπορία μπορεί να αφιερώσει πολύ μεγαλύτερο μέρος του στόλου των F-16 ( 240 τον αριθμό), με περίπου 170 UCAV και περίπου 70 επιθετικά ελικόπτερα διαθέσιμα για την παροχή προστασίας στις επίγειες και ναυτικές δυνάμεις.
Από αυτά, τα Bayraktar Akıncı και Kızılelma είναι ολοένα και πιο ικανά να αναπαράγουν τις δυνατότητες των επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών και ουσιαστικά αποτελούν το πρώτο επιχειρησιακό μη επανδρωμένο πολεμικό αεροσκάφος πολλαπλών ρόλων στον κόσμο.
Οι δυνατότητές τους δεν θα περιλαμβάνουν μόνο την ανάπτυξη ενός εκτεταμένου οπλοστασίου εγχώριας παραγωγής πυραύλων Κρουζ και πυρομαχικών στάσης, αλλά και την εκτόξευση πυραύλων αέρος-αέρος (BVRAAM) πέραν της οπτικής εμβέλειας σε εναέριους στόχους που θα πετούν σε απόσταση έως και 100 χλμ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα έχει μείνει ανυπεράσπιστη, αφού διαθέτει ένα εκτεταμένο δίκτυο συστημάτων MIM-104 Patriot, S-300PMU-1, MIM-23 Hawk, Crotale-NG, Skyguard, 9K33 Osa και Tor-M1 SAM που είναι έτοιμα να “ματώσουν” κάθε επιβουλέα, ενώ οι αεροπορικές επιχειρήσεις πάνω από το Αιγαίο είναι ένας εφιάλτης για την τουρκική Πολεμική Αεροπορία.
Όπως και να έχει όμως, ένα μεγάλο μέρος των πυρομαχικών που πρόκειται να οπλίσουν τα τουρκικά UCAV, F-16 και τα μελλοντικά μαχητικά TF-X, ξεπερνούν σχεδόν όλα τα ελληνικά συστήματα αεράμυνας.
Ακόμη και αν αγνοήσουμε τον στόλο των UCAV της Τουρκίας, η χώρα διαθέτει πολλά ακόμη συστήματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εξουδετέρωση των ελληνικών τοποθεσιών και συστημάτων SAM.
Αυτά περιλαμβάνουν τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου KORAL και REDET-II, τους βαλλιστικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς J-600T Yıldırım και Bora (SRBM) και σύντομα τους πυραύλους Κρουζ Tayfun SRBM και KARA Atmaca (GLCM).
Ο KARA Atmaca παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 2021 μεταφερόμενος σε τροχοφόρο όχημα και αποτελεί παραλλαγή ς του αντιπλοϊκού πυραύλου Atmaca.
Αναπτύχθηκε από τη Roketsan για να καλύψει μια απαίτηση του Τουρκικού Στρατού για πυραύλους GLCM υψηλής ακρίβειας, διαθέτοντας εμβέλεια 280+km.
Αν και με αυτή την αρετή αποτελεί τον μικρότερο βεληνεκές πυραύλου Κρουζ εδάφους-εδάφους στον κόσμο, παρόλα αυτά το βεληνεκές του εξακολουθεί να είναι αρκετό για να δύναται να εξουδετερώσει τις περισσότερες ελληνικές τοποθεσίες αντιαεροπορικών πυραύλων, όταν εκτοξεύεται από τοποθεσίες κατά μήκος της Μικράς Ασίας.
Ο πύραυλος KARA Atmaca είναι τεχνικά ικανός να εκτοξευτεί και από υποβρύχια (όπως η έκδοση Atmaca AShM), ενώ η Τουρκία αναπτύσσει ήδη τον πύραυλο Κρουζ Gezgin (LACM) με βεληνεκές 1000+km ειδικά για αυτόν τον σκοπό.
Οι τουρκικοί πύραυλοι SRBM όπως ο Bora είναι πιο επιρρεπή σε αναχαίτιση από συστήματα SAM όπως το σύστημα MIM-104 Patriot λόγω της υψηλής τροχιάς πτήσης τους.
Αντίθετα, ο πύραυλος KARA Atmaca θα αποδειχθεί πολύ πιο δύσκολο να αναχαιτιστεί λόγω της τροχιάς του που ακολουθεί την πορεία του εδάφους( NOE).
Η γεωγραφία του Αιγαίου θα λειτουργήσει επίσης προς όφελος του τουρκικού πυραύλου, ο οποίος πετάει αρκετά χαμηλά ώστε να κάνει χρήση φυσικών χαρακτηριστικών όπως βουνά και φαράγγια για να ξεφύγει από τον εντοπισμό πριν χτυπήσει το στόχο του σε μεγάλη απόσταση.
Μέσω της ανάπτυξης των πυραύλων KARA Atmaca GLCM, Gezgin LACM και του Tayfun SRBM, η Τουρκία θα έχει σύντομα στην κατοχή της μια ποικιλία οπλικών συστημάτων μεγάλης εμβέλειας υψηλής ακρίβειας για χρήση στο θέατρο του Αιγαίου και όχι μόνο.
Η επαναλαμβανόμενη τάση με καθεμία από αυτές τις εξελίξεις δεν είναι μόνο ότι η Ελλάδα υστερεί επί του παρόντος στις στρατιωτικές εξελίξεις σε σύγκριση με την Τουρκία, αλλά και ότι οι προσπάθειες της Τουρκίας να επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες συνεχίζουν να ξεπερνούν την Ελλάδα σε σημείο που είναι απίθανο να γεφυρώσει ποτέ την χάσμα”, καταλήγει το άρθρο.
Νομίζουμε ότι δεν είναι αλήθεια όλα αυτά και η χώρα μας ξεκίνησε να αναπτύσσει πλέον στρατηγικές δυνατότητες, τις οποίες οφείλουμε να δούμε τα επόμενα χρόνια το ταχύτερο δυνατό.
