Αν η Disneyland στην κοινότητα Chessy, σε κοντινή απόσταση από το Παρίσι θεωρείται το πιο χαρούμενο μέρος στον κόσμο καθώς και το μεγαλύτερο σε επισκεψιμότητα θεματικό πάρκο στην Ευρώπη, τότε το Burj Al Babas στην Τουρκία, είναι ακριβώς το αντίθετο.
Η συγκεκριμένη πόλη, που βρίσκεται κοντά στην Μαύρη Θάλασσα της γειτονικής Τουρκίας, είναι γεμάτη από μισοτελειωμένα, πλήρως εγκαταλελειμμένα κάστρα που μπορεί να θυμίζουν στην όψη τους το περίφημο ψυχαγωγικό πάρκο, ωστόσο, στην περιοχή επικρατεί μια εκκωφαντική ησυχία.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, το γεγονός ότι αποκαλείται και ως πόλη –φάντασμα καθώς απαρτίζεται από 587 κάστρα που δεν είναι κατοικήσιμα.
Ο αρχικός σχεδιασμός, βέβαια, προέβλεπε να οικοδομηθούν 732 κάστρα και να τεθούν τα θεμέλια για την αστική ανάπτυξη της περιοχής, προσφέροντας πολυτελή διαβίωση με «βασιλικά» χαρακτηριστικά σε υποψήφιους αγοραστές (κατ΄ εξοχήν κροίσους Άραβες και Ευρωπαίους μεγιστάνες) που θα ήταν διατεθειμένοι να καταβάλλουν από 370.000 έως 500.000 δολάρια για να αποκτήσουν το προσωπικό τους παλάτι.
Το σημείο που επελέγη για την ανοικοδόμηση της κοινότητας δεν είναι τυχαίο, καθώς βρίσκεται σε μια κατάφυτη κοιλάδα στην ρωμαϊκή λουτρόπολη Murdunu βορειοδυτικά της Τουρκίας, που είναι γνωστή για τις ιαματικές πηγές της και περιβάλλεται από βουνά και δάση.
Το κάθε κάστρο, μάλιστα, θα παρείχε ενδοδαπέδια θέρμανση και τζακούζι, προσφέροντας χαλάρωση και ευεξία.
Επομένως, όσοι επενδυτές δεν ενδιαφέρονταν να επισκεφθούν τη νότια Γαλλία ή το βορειανατολικό άκρο της Ισπανίας για να απολαύσουν στιγμές ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης, θα μπορούσαν κάλλιστα να επιλέξουν το μεσογειακό κλίμα της Τουρκίας, απολαμβάνοντας από τις βεράντες τους σε γοτθικό αρχιτεκτονικό ρυθμό την μαγευτική θέα από το καταπράσινο τοπίο. Κατά την διάρκεια του χειμώνα δε, η πόλη ντύνεται στα λευκά, λόγω της έντονης χιονόπτωσης, δημιουργώντας ένα παραμυθένιο σκηνικό.
Ωστόσο, μια σειρά αναπάντεχων εξελίξεων που σχετίζονται κυρίως με την ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας λόγω της «βουτιάς» στην τιμή του πετρελαίου και της πανδημίας του κορονοϊού άλλαξε άρδην το τοπίο στην αγορά τους, με αποτέλεσμα να ναυαγήσουν τα σχέδια του κατασκευαστικού ομίλου Sarot που ανήκει στους αδερφούς Yerdelen και του συνεργάτη τους Bulent Yilmaz.
Ο προϋπολογισμός του έργου ανερχόταν στα 200 εκατομμύρια δολάρια και η κατασκευή των κάστρων ξεκίνησε το 2014 με ορίζοντα ολοκλήρωσης τα τέσσερα έτη, όμως, μέσα στο συγκεκριμένο διάστημα η εταιρεία κήρυξε πτώχευση. Αν και στην αρχή, τα μισά κτίρια είχαν πωληθεί εν τέλει οι πωλήσεις μετά από μικρό χρονικό διάστημα ακυρώθηκαν, εξαναγκάζοντας τους εργολάβους να επωμιστούν το δυσθεώρητο χρέος των 27 εκατομμυρίων δολαρίων και το έργο να μείνει ημιτελές, λόγω και του γεγονότος ότι η οικονομία της Τουρκίας έφθασε στο ναδίρ από την εκτόξευση του πληθωρισμού.
Να σημειωθεί, επίσης, ότι κατά την έναρξη του έργου, αρκετοί κάτοικοι της περιοχής είχαν εξοργιστεί, διαμαρτυρόμενοι αφενός για την αισθητική των κτιρίων και αφετέρου για το επιχειρηματικό πλάνο των κατασκευαστών από τις διαφαινόμενες επιπτώσεις στο οικοσύστημα στον βωμό της κερδοφορίας.
Όπως είναι λογικό, τα συγκεκριμένα κάστρα δεν έμοιαζαν επ’ ουδενί με τα ιστορικά αρχοντικά κτίρια που χρονολογούνται από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Επιπλέον, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κινήθηκαν νομικά εναντίον της εταιρείας με τις κατηγορίες της κοπής δέντρων και της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος.
Έτσι, η εικόνα που συναντά κανείς σήμερα είναι εκατοντάδες άδεια κάστρα με τις περίφημες μυτερές καμάρες γοτθικού στυλ που παραπέμπουν στην ταινία κινουμένων σχεδίων της Walt Disney «Η πεντάμορφη και το τέρας». Ωστόσο, η αίσθηση που αποκομίζει εν τέλει είναι ότι πρόκειται για μια απαστράπτουσα πόλη που «βασιλεύει» η ερήμωση λόγω ενός απροσδόκητου και καταστροφικού γεγονότος.
