Ο εγκέλαδος έχει αναμφισβήτητα προκαλέσει εκατόμβες νεκρών στην γειτονική χώρα, με τον Ερντογάν να προσπαθεί να διαχειριστεί την οργή που σιγοβράζει εδώ και μήνες στην Τουρκία καθώς το…«οικονομικό» θαύμα το οποίο είχε υποσχεθεί στο μέσο τούρκο προκειμένου να τον διατηρήσει στην εξουσία, φαίνεται να έχει μετατραπεί σε όνειρο απατηλό.
Αυτό το οποίο θα πρέπει να εξετάσουμε μεταξύ άλλων εδώ στην Αθήνα είναι το κατα πόσο η Άγκυρα θα βάλει στον πάγο, τουλάχιστον προσωρινά, τις αναθεωρητικές της βλέψεις στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας πως η τέταρτη ελληνοτουρκική κρίση μετά την εισβολή στην Κύπρο, είναι αυτή με την μεγαλύτερη διάρκεια και ίσως η ουσιωδέστερη καθώς κατά την διάρκειά της έχει ξεδιπλωθεί όλο το αναθεωρητικό πλέγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Θα πρέπει να μνημονεύσουμε και τις προηγούμενες τρεις προκειμένου να γίνει κατανοητό στον αναγνώστη όσα αναφέρουμε για την τέταρτη ελληνοτουρκική κρίση.
Η πρώτη μετά το 1974 ήρθε μόλις το 1976. Συγκεκριμένα στις 6 Αυγούστου του 1976 το ωκεανογραφικό «Χόρα» βγαίνει στο Αιγαίο και παραβιάζει την ελληνική υφαλοκρηπίδα καθώς από το 1973 είχε γίνει γνωστό πως βρέθηκαν κοιτάσματα στο βόρειο τμήμα του πελάγους και η Άγκυρα ήθελε προφανώς να βάλει χέρι τονίζοντας πως και αυτή έχε δικαιώματα.
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα μπουν σε επιφυλακή, ο Ανδρέας Παπανδρέου θα πει το περίφημο «βυθίσατε το Χόρα» και το τουρκικό σκάφος αφού διαγράψει μια πορεία μετά την έξοδό του από στα στενά των Δαρδανελίων και βορειοδυτικά της Λέσβου, στις 17 Αυγούστου θα πιάσει λιμάνι στη Σμύρνη. Αυτή θα ήταν η πρώτη ελληνοτουρκική κρίση μετά την εισβολή της Κύπρου και κράτησε μόλις 11 ημέρες. Αποτέλεσμα; Η Τουρκία γνωστοποίησε πως θέλει μερίδιο από το Αιγαίο ή τουλάχιστον από τα κοιτάσματα σε αυτό.
Η δεύτερη θα έρθει 11 χρόνια μετά όταν το «Χόρα» έχοντας μετονομαστεί σε Σισμίκ, θα σταλεί μεταξύ Λήμνου και Λέσβου στις 19 Μαρτίου του 1987 από την Τουρκία η οποία θα θέσει και πάλι θέμα να μην κάνει η Ελλάδα γεωτρήσεις στο βόρειο Αιγαίο. Η κρίση θα κορυφωθεί τις επόμενες ημέρες με τον Ανδρέα Παπανδρέου να κλείνει ακόμα και αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις ενώ ο ελληνικός στόλος έχει λάβει θέσεις από την πρώτη στιγμή. Στις 28 Μαρτίου η κρίση επί της ουσίας θα τελειώσει καθώς μετά την έξωθεν παρέμβαση όλοι θα μπορέσουν να ισχυριστούν πως πήραν αυτό που ήθελαν.
Η κρίση των Ιμίων αναμφισβήτητα ξεχωρίζει καθώς είναι η μόνη κατά την οποία χάθηκαν ζωές. Αν και όλα ξεκίνησαν στις 25 Δεκεμβρίου 1995 με το τουρκικό φορτηγό πλοίο Φιγκέν Ατάτ να προσαράζει στην Ανατολική Ίμια, επί της ουσίας όλο το δράμα θα σημειωθεί από τις 25 Ιανουαρίου 1996 έως τις 31 Ιανουαρίου 1996 με τον χαμό των τριών ηρώων του πολεμικού ναυτικού.
Η ελληνοτουρκική κρίση που ζούμε ακόμα, ξεκίνησε από το καλοκαίρι του 2020 με τους έλληνες να μαθαίνουν τα ονόματα τουρκικών ερευνητικών όπως το «Ορούτς Ρέις» και το «Μπαρμπαρός».
Συνεχίστηκε με την εργαλιοποίηση του μεταναστευτικού που συνεχίζεται και αυτή έως και σήμερα και είχε κομβικά σημεία όπως η επακούμβηση της φρεγάτας «Λήμνος» επί της τουρκικής ναυαρχίδας «Κεμάλ Ρέις».
Η ξεκάθαρη ποιοτική αναβάθμιση εκ μέρους της Τουρκίας έγκειται στο γεγονός πλέον έχουμε μπροστά μας το κυρίως ζητούμενο της Άγκυρας που είναι ο ζωτικός χώρος. Η Τουρκία σαν άλλη Γερμανία του μεσοπολέμου κινείται αναθεωρητικά και η ρητορική εκ μέρους του Ερντογάν πολύ λίγο έχει να κάνει με τις προεκλογικές του ανάγκες αλλά είναι η πλήρης εκδήλωση εκ μέρους της γειτονικής χώρας του πραγματικού της ονείρου που δεν είναι άλλο από την πλήρη αναθεώρηση των Συνθηκών και η υλοποίηση μιας «Μεγάλης Ιδέας» αλά Τούρκα. Την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας γιατί αυτό είναι που ζητάει η Τουρκία μια χώρα με τεράστια ανάγκη για ενεργειακά κοιτάσματα και νέες γαίες προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του νέου ηλικιακά πληθυσμού της.
