Ρωσικές «καμπάνες» χτυπούν από την Ταρτούς της Συρίας για όλες τις νατοϊκές βάσεις στην ΝΑ Ευρώπη, (Ελλάδα-Τουρκία-Ιταλία) οι οποίες σύμφωνα με ρωσικές πηγές απειλούν τα ρωσικά συμφέροντα από άκρη σε άκρη.
Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι έξι αποβατικά πλοία έφτασαν στο λιμάνι της Tartus στη δυτική Συρία, που βρίσκεται στην ανατολική Μεσόγειο Θάλασσα.
Τα ρωσικά αποβατικά πλοία είναι μεγάλα ναυτικά σκάφη που μπορούν να μεταφέρουν εξοπλισμό και αμφίβια οχήματα.
Η είδηση κατέδειξε τη συνεχιζόμενη σημασία της Tartus, που είναι το μόνο λιμάνι της Μεσογείου στο οποίο έχει πρόσβαση η Ρωσία.
Η Μόσχα κατασκεύασε μια ναυτική εγκατάσταση εκεί το 1971, αλλά η παρουσία της απέκτησε μεγαλύτερη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου το 2011.
Οι ένοπλες δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης έφτασαν στη γειτονική παράκτια επαρχία της Λατάκια, αλλά η ρωσική στρατιωτική επέμβαση το 2015 ανέτρεψε την ροή του πολέμου υπέρ της επίσημης συριακής κυβέρνησης.
Οι δυνάμεις που είναι πιστές στον Σύριο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ ελέγχουν πλέον το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, και έτσι η Ταρτούς δεν κινδυνεύει να πέσει στα χέρια των ανταρτών.
Το λιμάνι του Ταρτούς έχει σημαντική στρατηγική αξία για τη Ρωσία για να αντιμετωπίσει την επέκταση του Οργανισμού Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ) στα σύνορά της στην Ευρώπη.
“Για το σκοπό αυτό, η Ρωσία ετοιμάζει μια στρατιωτική κυκλωτική απειλή στη νότια πλευρά του ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο από τη Tartus”, έγραψε ο Ρώσος ειδικός Anton Mardasov.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ, Τουρκία, Ελλάδα και Ιταλία βρίσκονται στο πάνω και ανατολικό τμήμα της Μεσογείου θάλασσας και οι βάσεις του ΝΑΤΟ εκεί έχουν μπει στο στόχαστρο της Μόσχας.
Ορισμένοι αναλυτές στην Ουάσιγκτον συμφωνούν, ότι «το βασικό σκεπτικό για την επιστροφή της Ρωσίας στην περιοχή ήταν η προοπτική μιας στρατιωτικής σύγκρουσης στο ευρωπαϊκό θέατρο και οι ανησυχίες για την ευπάθεια της νότιας πλευράς της σε μια σύγκρουση με το ΝΑΤΟ», έγραφε μια έκθεση το Carnegie Endowment for International Peace.
«Το Κρεμλίνο μπορεί να φιλοδοξεί να κυριαρχήσει στη Μεσόγειο μια μέρα, αλλά προς το παρόν ο στόχος του είναι να αρνηθεί αυτή την επιλογή στο ΝΑΤΟ», σημειώνει το ίδιο.
Πέρα από τους γεωπολιτικούς λόγους και τα ζητήματα ασφαλείας, η Tartus είναι επίσης σημαντικό οικονομικό πλεονέκτημα για τη Ρωσία.
Τον περασμένο μήνα, ο οργανισμός λιμένος στην Κριμαία που ελέγχεται από τη Ρωσία, υπέγραψε συμφωνία οικονομικής συνεργασίας με το λιμάνι της Tartus.
Ο υπουργός Εμπορίου της Συρίας επισκέφθηκε τη Μαύρη Θάλασσα για να διευκολύνει τη συμφωνία.
Τον περασμένο Ιούνιο, ένας Ρώσος αξιωματούχος δήλωσε ότι θέλουν να αναβαθμίσουν το λιμάνι της Ταρτούς για να διευκολύνουν τις εισαγωγές και τις εξαγωγές της Συρίας.
Η Συρία βασίζεται οικονομικά στη Ρωσία, εν μέρει, λόγω των αμερικανικών κυρώσεων στη Συρία.
Η Ρωσία εργάζεται συνεχώς για την επέκταση της ναυτικής εγκατάστασης στην Tartus και από το 2021, ο ρωσικός στρατός άρχισε να κατασκευάζει μια πλωτή αποβάθρα που θα ολοκληρωθεί φέτος.
Όσο αφορά την χώρα μας, η Σούδα ήταν πάντα «κόκκαλο» στο στόμα της “Κόκκινης Αρκούδας”, αλλά μετά την συμφωνία με τις ΗΠΑ, προστέθηκε και η Αλεξανδρούπολη, που ελέγχει τα Στενά του Βοσπόρου που τόσο “καίνε” την Μόσχα.
Κακά τα ψέματα, όσο καλές σχέσεις και να επιθυμεί η Μόσχα με την Ελλάδα, το Κρεμλίνο βλέπει με μισό μάτι τον ελλιμενισμό αμερικανικών αεροπλανοφόρων στην Κρήτη, μαζί με τις βάσεις στην ελληνική επικράτεια, ενώ τώρα συγκεκριμενοποιεί την στόχευση του στην αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης, διότι διαβλέπει ότι η δίοδο προς το Αιγαίο με προέκταση τα Στενά αρχίζει να «κλείνει».
Αν εισέλθει και η Κύπρο αργότερα στην συμμαχία, τότε οι Ρώσοι θα έχουν πραγματικά μέγα ζήτημα και θα αναζητήσουν πιθανόν την δημιουργία βάσης στην Λιβύη για αντιστάθμισμα.
Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα επιτρέπει στους Αμερικανούς να μπορούν να χρησιμοποιούν αρκετές τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της χώρας μας, και αυτό σημαίνει έλεγχος του Αιγαίου που συνδέει τον Εύξεινο Πόντο με την Μεσόγειο θάλασσα.
Τα προβλήματα της Μόσχας σε σχέση με την Ελλάδα, αφορούν κυρίως την επέκταση των αμερικανικών βάσεων σε Αιγαίο και Δυτική Θράκη, αφού με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ θα ελέγχουν το Αιγαίο (θάλασσα που συνδέει την Α.Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο), καθώς και τα Στενά του Βοσπόρου.
Επίσης με έργα όπως την σιδηροδρομική Εγνατία, το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο, αλλά και όλα τα εμπορεύματα θα μεταφέρονται μέχρι την Βαλτική παρακάμπτοντας τον Εύξεινο Πόντο και την Ρωσία.
