Οι ηγέτες της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία, συνεχίζουν να απαιτούν πρόωρες εκλογές από τον Ερντογάν, βλέποντας την σταδιακή αποξένωση της χώρας καθώς και την οικονομική κατρακύλα, αλλά αυτός αρνείται.
Ο Ερντογάν, λογικά είναι πολύ απίθανο να κερδίσει τις επόμενες εκλογές δίκαια , επομένως μπορεί κάλλιστα να καταφύγει στην υπονόμευση της ψηφοφορίας, να αγνοήσει το αποτέλεσμα ή ακόμη και να υποδαυλίσει μια εξέγερση όπως της 6ης Ιανουαρίου στην Αμερική ( Τράμπ).
Τους τελευταίους μήνες, ο Ερντογάν φαίνεται όλο και πιο απελπισμένος. Έχει εντείνει την καταστολή κριτικών και πολιτικών αντιπάλων, έχει απειλήσει να απελάσει διπλωμάτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλους συμμάχους του ΝΑΤΟ.
Και καθώς η δημοτικότητά του στο εσωτερικό έχει υποχωρήσει, έχει ξεκινήσει ένα απερίσκεπτο πείραμα μείωσης των επιτοκίων εν μέσω ήδη υψηλού πληθωρισμού, μια πολιτική που έχει φέρει τη χώρα σε οικονομική αναταραχή.
Εν τω μεταξύ, αντιμετωπίζει μια τολμηρή αντιπολίτευση που για πρώτη φορά, αποτελεί άμεση απειλή για την κυριαρχία του. Η επείγουσα πρόκληση που αντιμετωπίζει η χώρα, λοιπόν, είναι πώς να δημιουργήσει μια μεταφορά εξουσίας που δεν απειλεί τα θεμέλια της τουρκικής δημοκρατίας.
Ο ισχυρισμός, ότι ο Ερντογάν δεν θα δεχτεί εκλογές που θα χάσει επειδή θα δικαστεί αργότερα ή ακόμη και θα εξοριστεί, μπορεί να προκαλέσει διαμαρτυρίες στη χώρα, ενώ η τουρκική αστυνομία μπορεί να σκοτώσει δεκάδες ανθρώπους και αυτό θα τερματίσει τη δημοκρατία στην Τουρκία.
Στο περιοδικό Foreing Affairs που εδρεύει στις ΗΠΑ , το οποίο είναι γνωστό ως οργανισμός συνδεδεμένος με το CFR (Council on Foreign Relations), τον οργανισμό εξωτερικής πολιτικής και διεθνών σχέσεων των ΗΠΑ, διατυπώθηκαν αξιόλογες απόψεις.
Ο Soner Çağaptay, Τούρκος διευθυντής του Ινστιτούτου έγραψε, «Λόγω της πιθανότητας να διαταραχθεί η ειρήνη της χώρας, οι ηγέτες της αντιπολίτευσης ενδέχεται να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με τον Ερντογάν και να του ζητήσουν να παραιτηθεί οικειοθελώς».
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτών των διαπραγματεύσεων, αυτές θα πρέπει να προσανατολιστούν στην κατεύθυνση ότι πρέπει να υπάρξει μια ομαλή μεταβατική διαδικασία, η καλύτερη λύση είναι να προτείνει η αντιπολίτευση στον Ερντογάν να παραδώσει την εξουσία, με αντάλλαγμα τη συγχώρεση όλων των εγκλημάτων που έχει διαπράξει ο ίδιος και η οικογένειά του.
Ο Çağaptay, κάλεσε επίσης τον στρατό ως εγγυητή της συμφωνίας Ερντογάν-αντιπολίτευσης. «Μια τέτοια στρατηγική δεν είναι εγγυημένη ότι θα λειτουργήσει, φυσικά, ειδικά εάν ο στρατός έχει προσπαθήσει να επανενταχθεί στην πολιτική ηγεσία της χώρας, αλλά μπορεί να είναι η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή για να αποτραπεί μια ευρύτερη και ταχύτερη κατάρρευση της δημοκρατίας της Τουρκίας».
Οικειοθελής παραίτηση του Ερντογάν
Δεδομένης της πιθανής αποσταθεροποίησης του Ερντογάν και της παρέμβασης των υποστηρικτών του στις προεδρικές εκλογές, μια καλή στρατηγική για την αντιπολίτευση θα ήταν να κάνει ένα μεγάλο παζάρι με τον Ερντογάν για να παραιτηθεί οικειοθελώς.
Ο Cagaptay έγραψε:
«Εκτός από την απώλεια της εξουσίας, ο Ερντογάν αντιμετωπίζει την προοπτική ποινικής δίωξης για διαφθορά, δεκάδες ανθρώπους που σκοτώθηκαν από την αστυνομία και πολλούς ανθρώπους των οποίων τα δικαιώματα έχουν καταπατηθεί από την κυβέρνησή του. Μέλη της οικογένειας, έχουν επίσης εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς και ενδέχεται να κατηγορηθούν. Εάν χάσει τις εκλογές, οι πιθανότητες είναι μεγάλες ότι ο Ερντογάν θα μπορούσε να περάσει τα τελευταία του χρόνια σε τουρκική φυλακή ή εξορία».
«Η αντιπολίτευση μπορεί να τον πείσει να παραιτηθεί με αντάλλαγμα μια αμνηστία για τον ίδιο και την οικογένειά του, με αποτέλεσμα την ομαλή μετάβαση στην εξουσία. Θα είναι δύσκολο να φτάσετε σε ένα τόσο «μεγάλο παζάρι». Πολλές ομάδες της αντιπολίτευσης στα αριστερά, θα είναι απρόθυμες να υποστηρίξουν οποιαδήποτε αμνηστία. Ο Ερντογάν μπορεί επίσης να αρνηθεί να πάρει αυτό το κλαδί ελιάς».
Μια εναλλακτική είναι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, να ενεργήσουν ως εγγυητές της συμφωνίας Ερντογάν-αντιπολίτευσης. Δεδομένης της ιστορίας της στρατιωτικής επέμβασης της Τουρκίας, η πρόσκληση των στρατηγών στην πολιτική μπορεί να μην φαίνεται καλή ιδέα. Αλλά ο τουρκικός στρατός, είναι ένας από τους μόνους εναπομείναντες θεσμούς στη χώρα όπου έχουν συγκεντρωθεί Τούρκοι υπέρ και κατά του Ερντογάν, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών στο σώμα αξιωματικών.
«Τα τελευταία χρόνια, η στρατιωτική ηγεσία έχει υιοθετήσει μια πολιτική ουδετερότητας όσον αφορά την εσωτερική πολιτική της χώρας, καθιστώντας την μια από τις λίγες κρατικές υπηρεσίες σε μεγάλο βαθμό με μη κομματική ταυτότητα. Ως σύμμαχοι της Τουρκίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσαν επίσης να υποστηρίξουν μια τέτοια αποκέντρωση και να απειλήσουν με κυρώσεις κατά ατόμων που προσπαθούν να την υπονομεύσουν», έγραψε ο Cagaptay.
Μια τέτοια στρατηγική δεν είναι εγγυημένη ότι θα λειτουργήσει, ειδικά εάν ο στρατός μπορεί να μην εγκαταλείψει την εξουσία, αλλά μπορεί να είναι η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή για να αποτραπεί μια ευρύτερη και ταχύτερη κατάρρευση της τουρκικής δημοκρατίας.
