Υπάρχει ένα πανάρχαιο κινεζικό απόφευγμα του πολεμολόγου Σούν Τσού το οποίο λέει: " Εάν ο εχθρός γνώριζε τι θα πράξει ο εχθρός, ο εχθρός θα νικούσε τον εχθρό"
Με αυτό το ιδιότυπο λογοπαίγνιο γύρω από τη λέξη εχθρός, ήθελε να καταδείξει τη σημασία της γνώσης του αντιπάλου προκειμένου να του επιβληθούμε και να τον νικήσουμε
Αυτή η νίκη μας έχει να κάνει τόσο σε Στρατηγικό όσο και τακτικό επίπεδο.
Προκειμένου να μπορέσουμε σε Στρατηγικό επίπεδο να νικήσουμε την Τουρκία η οποία είναι ο δυνητικός αντίπαλος της χώρας μας, θα πρέπει να γνωρίζουμε τι πιστεύει και τι επιδιώκει.
Έτσι με βάση τις επιδιώξεις της θα αντιληφθούμε έγκαιρα τις κινήσεις που θα κάνει για να εξυπηρετήσει αυτές, και θα μπορέσουμε να καταστρώσουμε την δική μας Στρατηγική με βάση τα αδύνατα σημεία της προκειμένου να της επιβληθούμε.
Σε πρόσφατο τουρκικό άρθρο όπου αποτυπώνεται ευκρινέστατα το τι πιστεύουν οι "γείτονες" για τη χώρα μας και τι πραγματικά επιδιώκουν, αναφέρονται τα εξής:
"Η τουρκοελληνική σύγκρουση δεν προέρχεται από τη διαμάχη για την οριοθέτηση των AOZ, η οποία βγήκε στην επιφάνεια μετά την ανακάλυψη φυσικού αερίου στη ΝΑ Μεσόγειο.
Η σύγκρουση είναι παλιά και έχει αιτίες που καθορίστηκαν από τη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919 και την υπογραφή της Συνθήκης των Βερσαλλιών μεταξύ των νικητριών χωρών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ίδρυση της νέας Τουρκίας με τα σημερινά της σύνορα.
Οι νικήτριες χώρες στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν αρκέστηκαν στον έλεγχο των περισσότερων εδαφών που ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Ευρώπη και στον αραβικό κόσμο, αλλά επέβαλαν πολιτικούς και διοικητικούς όρους.
Η Συνθήκη των Σεβρών του 1920 επέβαλε την παραχώρηση της Δυτικής Θράκης και των τουρκικών νησιών στο Αιγαίο στην Ελλάδα, τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων υπό τη διοίκηση της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία είχε μόλις δημιουργηθεί στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919 και έδινε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία, τα οποία είχε καταλάβει κατά τον Οθωμανο-ιταλικό πόλεμο του 1911 -1912, και τα οποία παραχώρησε η Ιταλία στην Ελλάδα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά από αυτό, άρχισαν να εμφανίζονται κόμματα με ισλαμικούς προσανατολισμούς για ανεξαρτησία και ελευθερία από την κυριαρχία της Δύσης στην τουρκική πολιτική και στρατιωτική σκηνή.
Το Ισλάμ, με τις αξίες και τα δικαιώματά του, είναι ασυμβίβαστο με την υποταγή, την υποδούλωση, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
Υπήρχαν κλήσεις να κατευθυνθούμε ανατολικά και σε πολιτικό συντονισμό και να αναπτύξουμε οικονομικές σχέσεις με τις χώρες του ισλαμικού κόσμου.
Έτσι ξεκίνησε από το Κόμμα Ευημερίας το οποίο ιδρύθηκε το 1983 και διαλύθηκε το 1998 και τον ηγέτη του Νετζμετίν Ερμπακάν, ο οποίος διατέλεσε Πρωθυπουργός από 28 Ιουνίου 1996 μέχρι τις30 Ιουνίου 1997.
Ακολούθησε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης το οποίο ιδρύθηκε το 2001 με ηγέτη τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν , που πρόσθεσε στην τάση της ανεξαρτησίας νέες διαστάσεις, με βάση την έκκληση να επανεξεταστεί η ιστορία του σύγχρονου τουρκικού κράτους και να εξεταστεί το τίμημα που πλήρωσε η Τουρκία σε αντάλλαγμα για την ευρωπαϊκή αναγνώριση, σε σχέση με τις παραχωρήσεις που έκανε στη Συνθήκη της Λωζάνης, και για να απαλλαγεί από τους περιορισμούς της.
Πως βλέπει η Τουρκία σήμερα τις σχέσεις της με την Ελλάδα
Σήμερα, οι εντάσεις μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας αυξάνονται, καθώς η Τουρκία έχει στείλει επιπλέον δυνάμεις στα σύνορά της με την Ελλάδα, σε νέα κλιμάκωση της έντασης με την Αθήνα, ενώ η τελευταία έχει κινητοποιήσει τις δυνάμεις της, σε συνδυασμό με την παράδοση αεροσκαφών από την Ουάσιγκτον στην Αθήνα.
Η γλώσσα του διαλόγου έχει διαταραχθεί, βυθίστηκε στη Μεσόγειο και η στρατιωτική επιλογή της Άγκυρας βρίσκεται στο τραπέζι. Τελικά η Τουρκία παλεύει με όλους.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα και οι σύμμαχοί της προσπαθούν να πολιορκήσουν την Τουρκία στις ακτές της, η Τουρκία επιδιώκει να αποτρέψει την επιβολή ενός νέου τετελεσμένου γεγονότος με τη σταδιακή απώλεια όσων της έχουν απομείνει από τις συνθήκες των Σεβρών και της Λωζάνης.
Η Τουρκία σήμερα είναι ένα κομβικό κράτος στο διεθνές σύστημα και η έξοδός της από το σύστημα σημαίνει εσωτερική κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος.
Η νέα διεθνής τάξη πραγμάτων υπό την ηγεσία της Αμερικής άλλαξε το παλιό διεθνές σύστημα υπό την ηγεσία της Βρετανίας.
Η Τουρκία σήμερα και τι θέλει από τις ΗΠΑ
Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έπεσε, η Γερμανία τιμωρήθηκε, χώρισαν οι Άραβες σε 22 χώρες, άφησαν το Ιράν και φύτεψαν το Ισραήλ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Αμερική επικεφαλής του νέου διεθνούς συστήματος πιστεύει ότι ο κόσμος δεν έχει σταθεροποιηθεί μετά την πτώση του κράτους των Οθωμανών και ότι ο κόσμος θα επιστρέψει σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο εάν το κράτος των Οθωμανών δεν αποκατασταθεί με νέο πρόσωπο.
Η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε μια οικονομική και στρατιωτική δύναμη που έχει βάρος και πολιτική βαρύτητα σε όλους τους τομείς.
Η ανάδειξη της Τουρκίας σήμερα ως περιφερειακής δύναμης στη Μέση Ανατολή μετά τις επιτυχίες της στη Συρία και το Αζερμπαϊτζάν καθιστά επιτακτική ανάγκη για την Ουάσιγκτον να την αντιμετωπίσει με βάση τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών για την εξυπηρέτηση των λαών της αραβικής περιοχής και των δυτικών εγγυήσεων για τον περιορισμό του ιρανικού ελέγχου στην περιοχή.
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω συνάγονται τα εξής:
1. Η γλώσσα του διαλόγου με την Ελλάδα έχει διαταραχθεί, βυθίστηκε στη Μεσόγειο και η στρατιωτική επιλογή της Άγκυρας βρίσκεται στο τραπέζι.
2. Η Ελλάδα και οι σύμμαχοί της προσπαθούν να πολιορκήσουν την Τουρκία στις ακτές της,
3.Η Τουρκία επιδιώκει να αποτρέψει την επιβολή ενός νέου τετελεσμένου γεγονότος με τη σταδιακή απώλεια όσων έχουν απομείνει από τις συνθήκες των Σεβρών και της Λωζάνης.
4. Η Τουρκία σήμερα είναι ένα κομβικό κράτος στο διεθνές σύστημα και η έξοδός της από το σύστημα σημαίνει εσωτερική κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος.
5. Η Ουάσιγκτον να αντιμετωπίσει την Άγκυρα με βάση τα κοινά συμφέροντα των δύο χωρών για την εξυπηρέτηση των λαών της αραβικής περιοχής και των δυτικών εγγυήσεων για τον περιορισμό του ιρανικού ελέγχου στην περιοχή.
Συνεπώς, η Τουρκία θα επιζητήσει στρατιωτική αναμέτρηση με την Ελλάδα οπωσδήποτε.
