Η κατασκευή ενός μεγάλου γεωγραφικού χώρου που ξεκινά από τη Συρία και φτάνει στην Ανατολική Μεσόγειο, με όρους "απειλής" ενάντια στην επιβίωση του τουρκικού κράτους, αναπόδραστα επηρέασε και τις ιδεολογικές αντιλήψεις με τις οποίες παρουσιάζεται η ίδια η Ανατολική Μεσόγειος στο γεωπολιτικό δόγμα της Τουρκίας.
Στα πλαίσια της ενίσχυσης των συμβολισμών, για την ιδεολογική και πολιτική νομιμοποίηση της παρεμβατικότητας της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τα τελευταία χρόνια επανεμφανίστηκε το δόγμα της "γαλάζιας πατρίδας" (Mavi Vatan).
Το δόγμα της «Μπλε Πατρίδας», αναπτύχθηκε από τον ναύαρχο Cem Gürdeniz το 2006 και βελτιώθηκε στο επίπεδο της κρατικής στρατηγικής, από τον πρώην διοικητή των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων, αντιναύαρχο Cihat Yaycı. Η ουσία του δόγματος, είναι ότι η υφαλοκρηπίδα και η υδάτινη περιοχή της Τουρκίας έχουν την ίδια σημασία και σημασία για το κράτος με τη γη του. Ως εκ τούτου, η Τουρκία πρέπει να προωθήσει τα συμφέροντά της στη θάλασσα, τόσο ενεργά όσο και στη στεριά.
Όπως απέδειξαν για μία ακόμα φορά οι χάρτες του υπουργού Άμυνας Ακάρ, οι Τούρκοι επιδιώκουν να εγγράψουν υποθήκες σε θαλάσσιες περιοχές που –σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο– ανήκουν στην Ελλάδα και στην Κυπριακή Δημοκρατία. Για τον σκοπό αυτό, δεν χρησιμοποιούν μόνο λόγια και χάρτες. Με τη συνεχή και έντονη αεροναυτική παρουσία τους, επιχειρούν να εδραιωθούν και αναγνωρισθούν σαν ηγεμονική δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο.
Θέλουν να καταστήσουν σαφές, ότι έχουν θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό τους ειδικά, τη θαλάσσια περιοχή που ορίζεται δυτικά από τη γραμμή Ρόδος-Κρήτη και ανατολικά από την Κύπρο. Γι’ αυτό και σ’ αυτή την περιοχή, πραγματοποιούν συχνά ασκήσεις και ακόμα συχνότερα τη δεσμεύουν με την έκδοση Navtex, οι οποίες εγκλωβίζουν ελληνικά νησιά, κυρίως το Καστελόριζο, και αμφισβητούν ελληνικά δικαιώματα.
Λόγω του ρήγματος στις σχέσεις Ισραήλ-Τουρκίας και στη συνέχεια των δυσκολιών στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν εδραιωθεί τα δύο γεωπολιτικά τρίγωνα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος, ενώ με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της ΕΕ, ειδικά της Γαλλίας, στο παιχνίδι έχει μπει και η Ιορδανία με αντίστοιχο τρίγωνο.
Έστω και καθυστερημένα, οι προαναφερθείσες εξελίξεις ώθησαν την Ελλάδα να ξαναδεί τον εαυτό της ως χώρα της Ανατολικής Μεσογείου.
Τα τελευταία χρόνια η πυκνή αεροναυτική παρουσία των Τούρκων στην Ανατολική Μεσόγειο, έχει σκοπό όχι μόνο τον έλεγχο της θαλάσσιας οδού που ενώνει την Κύπρο με την Ελλάδα, αλλά και την προβολή αβάσιμων διεκδικήσεων. Στις παραδοσιακές διεκδικήσεις έχουν προστεθεί και όσες καταγράφονται στους χάρτες, που προ καιρού ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Ακάρ, είχε παρουσιάσει στους Λίβυους συνομιλητές του.
Η απόφαση της Άγκυρας να μονιμοποιήσει και να πυκνώσει την αεροναυτική παρουσία της, εντάσσεται στην ευρύτερη νεοοθωμανική στρατηγική. Βασική συνιστώσα αυτής της στρατηγικής, έτσι όπως σε ανύποπτο χρόνο την έχει εκθέσει ο Νταβούτογλου, είναι η μετατροπή της Τουρκίας σε μεγάλη αεροναυτική δύναμη, με κυρίαρχη παρουσία σ’ όλη την Ανατολική Μεσόγειο.
CONTINUE READING
Χαμός στην Τουρκία! Σελίδες του Κορανίου πετάχτηκαν σε γήπεδο σαν...κομφετί (Εικόνες)
Εφαρμογή του δόγματος «Γαλάζια Πατρίδα».
Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του δόγματος για τη Μεσόγειο, συνδέεται με το σύμπλεγμα προβλημάτων που έχει να αντιμετωπίσει η Άγκυρα στην περιοχή:
– Κυπριακό πρόβλημα και θέματα ασφάλειας.
– συγκρούσεις με περιφερειακούς παίκτες (Ελλάδα, Ισραήλ).
- Απομόνωση της Τουρκίας στην περιοχή (η Τουρκία δεν συμμετέχει ούτε στο έργο αγωγών της Ανατολικής Μεσογείου ούτε στις δραστηριότητες του Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Μεσογείου)
- τον πλούτο των ενεργειακών πόρων του μεσογειακού χώρου.
Τουρκικές Ναυτικές Δυνάμεις
Αυτή τη στιγμή, η Τουρκία διαθέτει τα ακόλουθα δείγματα σε υπηρεσία:
4 Atilay (GER Type-209/1200) – ντίζελ-ηλεκτρικό υποβρύχιο πολλαπλών χρήσεων γερμανικής παραγωγής. Εισήλθαν στο Τουρκικό Ναυτικό από το 1975 έως το 1989. Ο οπλισμός αποτελείται, από οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533 mm με πυρομαχικά έως 20 τορπίλες.
- 4 Gür (GER Type-209/1400) – ντίζελ-ηλεκτρικό υποβρύχιο. Σε αντίθεση με το Type-209/1200, έχει μεγαλύτερο κυβισμό και αναπτύσσει μεγαλύτερη ταχύτητα. Λιγότερο θορυβώδες από το "Atılay". Ο εξοπλισμός των υποβρυχίων με αντιπλοϊκούς πυραύλους "Harpoon", κατέστησε δυνατή την αύξηση της μαχητικής αποτελεσματικότητας του πλοίου, για να αντισταθμίσει τη χαμηλή αυτονομία και τη χαμηλή υποβρύχια ταχύτητα.
- 4 Preveze (GER Type-209/1400) – υποβρύχια ίδιας κλάσης με το Gür. Αυτά τα υποβρύχια περιμένουν τον εκσυγχρονισμό διαφόρων συστημάτων. Δεν αναφέρεται ακριβώς σε ποιες αλλαγές θα υποστούν τα υποβρύχια.
- Το Τουρκικό Ναυτικό, υπέγραψε επίσης συμφωνία με την HDW για την κοινή παραγωγή έξι υποβρυχίων Type 214 με σύστημα πρόωσης ανεξάρτητο από τον αέρα ( και σε αυτά αντιμετωπίζει προβλήματα με την Γερμανία).
ΦΡΕΓΑΤΕΣ:
- 4 Barbaros (GER MEKO 200 mod) – φρεγάτες πολλαπλών χρήσεων γερμανικής σχεδίασης. Βρίσκονται στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης. Είναι οπλισμένοι με αντιπλοϊκούς πυραύλους RGM-84C Harpoon Block 1B, δύο τορπιλοσωλήνες για εκτόξευση τορπιλών Mk 46 LWT, 3 αντιαεροπορικά συγκροτήματα πυροβολικού Sea Zenith, μία εγκατάσταση πυροβολικού Mark 45 των 127 mm.
- 4 Yavuz (GER MEKO 200TN) – φρεγάτες πολλαπλών χρήσεων. Σε αντίθεση με τις φρεγάτες Barbaros, έχουν μεγάλο κυβισμό και είναι εξοπλισμένες με άλλους κινητήρες. Από πλευράς οπλισμού διαθέτει και εκτοξευτή Mk13 με κατευθυνόμενους πυραύλους RIM-7 Sea Sparrow.
Οι φρεγάτες κλάσης MEKO 200, δεν έχουν σχεδιαστεί για υπεροχή στη θάλασσα. Οι φρεγάτες χρησιμεύουν για αμυντικούς σκοπούς. Επιπλέον, αυτός ο τύπος φρεγατών, είναι τεχνικά ξεπερασμένος και χρειάζεται αντικατάσταση.
4 Gabya – εκσυγχρονισμένες πρώην αμερικανικές φρεγάτες της κλάσης Oliver Hazard Perry. Οι φρεγάτες μεταφέρθηκαν στο τουρκικό ναυτικό στο πλαίσιο του προγράμματος στρατιωτικής βοήθειας. Ποτέ δεν διακρίθηκαν για υψηλά μαχητικά χαρακτηριστικά.
ΚΟΡΒΕΤΕΣ:
- 4 Ada – σύγχρονο παράκτιο πλοίο, ένας τύπος κορβετών που αναπτύχθηκε για το τουρκικό ναυτικό. Οι κορβέτες έχουν σχεδιαστεί, για να περιπολούν στη θάλασσα και να εκτελούν ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις.
6 Burak (πρώην FRA d'Estienne d'Orves) – Γαλλικές κορβέτες που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1970. Τα πλοία είναι σχεδιασμένα, για παράκτια ανθυποβρυχιακή άμυνα και για ωκεάνια συνοδεία.
Αναμένεται να λειτουργήσουν αυτές οι κορβέτες μόνο μέχρι το 2028 και να τις αντικαταστήσουν με κορβέτες κατηγορίας Ada.
Αυτή τη στιγμή, το πλοίο γενικής αποβίβασης Anadolu βρίσκεται υπό κατασκευή. Το πλοίο έχει εκτόπισμα 27,5 χιλιάδες τόνους. Αρχικά, το πλοίο έπρεπε να είναι αεροπλανοφόρο με 12 αεροσκάφη F-35B. Λόγω της αποχώρησης της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35, αναμένεται ότι το πλοίο θα σχεδιαστεί για να μεταφέρει ελικόπτερα και να επιτίθεται με UAV , (και αυτό αμφισβητείται ).
Συμπεράσματα .
Οι ενέργειες της Τουρκίας για την εφαρμογή του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», είναι σκληρές και επεκτατικές. Η Τουρκία προέρχεται από την κατανόηση, ότι κανείς δεν θα τολμήσει να ανοίξει σύγκρουση μαζί της, επομένως συμπεριφέρεται έτσι στην περιοχή. Μεσοπρόθεσμα, τα περισσότερα από τα πλοία θα καταστούν τεχνικά απαρχαιωμένα και δεν θα είναι σε θέση να παρέχουν την αμυντική ικανότητα της χώρας.
Στο πλαίσιο της κρίσης στις σχέσεις με τις δυτικές χώρες και της οικονομικής κρίσης στη χώρα, η Τουρκία δεν έχει καμία ευκαιρία να αγοράσει νέα πλοία. Η κατασκευή των δικών της πλοίων, είναι επίσης αδύνατη, η Άγκυρα δεν έχει τεχνική βάση για αυτό.
Με βάση αυτό, μπορεί να υποτεθεί ότι οι ενέργειες της Τουρκίας δεν στοχεύουν στη διασφάλιση της βάσης πόρων της χώρας. Ο «πόλεμος αερίου», είναι απλώς ένα κάλυμμα για πραγματικούς σκοπούς. Η παραγωγή φυσικού αερίου από την περιοχή της Μεσογείου, είναι αυτή τη στιγμή ασύμφορη και δεν θα αποφέρει μέρισμα στην Τουρκία.
Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει την τεχνολογία για την εξόρυξη υπεράκτιου φυσικού αερίου σε τόσο δύσκολες συνθήκες. Οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας, στοχεύουν πρωτίστως, στο να σταματήσουν όλα τα οικονομικά έργα στα οποία δεν εμπλέκεται η Τουρκία. Η Άγκυρα δημιουργεί συνθήκες, υπό τις οποίες κανένα ζήτημα στην περιοχή δεν θα επιλυθεί χωρίς αυτήν.
Η Τουρκία έχει χάσει την ικανότητα να λύνει όλα τα προβλήματα μόνη της. Δεδομένης της δύσκολης κατάστασης στο θέμα της ανανέωσης των εξοπλισμών, θα πρέπει να περιμένουμε να ενταθούν οι ενέργειες της Τουρκίας στον χώρο της «Γαλάζιας Πατρίδας». Η Άγκυρα θα πάει all-in για να πάρει την πιο πλεονεκτική θέση, ενώ έχει την ευκαιρία να το κάνει.
Είναι αδιανόητο για τον σύγχρονο άνθρωπο, να συλλάβει τις ιδέες και πολιτικές πρακτικές που βρίσκονται πίσω από τις κινήσεις του Τουρκισμού στα πλαίσια των νέων φιλοδοξιών του.
Κάθε Τουρκική δόξα, ήδη, πληρώνεται με ωμή εξόντωση των μεγάλων ανθρωπιστικών και πολιτισμικών καταστροφών.
Ενδεχομένως, η Παν-Τουρανική τουρκικo-οθωμανική πολιτική ιστορία, έχει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά δεν παύει να είναι ξένο σώμα προς τον Ελληνικό κόσμο και τους λαούς που αντιστέκονται σ’ αυτήν. Το να ενεργήσουμε υπέρ του δικαίου, θεωρείται αναμφισβήτητο κομμάτι του Ελληνικού πνεύματος που βρίσκεται στους αντίποδες του δεσποτισμού, του ναζισμού και κάθε είδους βαρβαρότητας. Εκεί, στο Ελληνικό πνεύμα, έγκειται η ελπίδα και το μέλλον όλων μας.
