Ο ιστορικός της Hürriyet, Berlber Ortaylı, ανέφερε τη σημασία της Ανατολικής Μεσογείου στο σημερινό του άρθρο στο οποίο περιελάμβανε τα αποτελέσματα της ναυμαχία της Ναυπάκτου.
CONTINUE READING
Βάζει "μπουρλότο" ο Τουρκικός τύπος: Βρετανική συνωμοσία στην Αθήνα-«Θα πάμε σε μια αναίμακτη μετάβαση»
Εξηγώντας ότι η Ναυμαχία γιορτάστηκε ως η αρχή της απελευθέρωσης και της ευημερίας της Ευρώπης, ο Ortaylı είπε: «Το δυτικό τμήμα της Ευρώπης και η χριστιανική Μεσόγειος διαταράχθηκαν από τον έλεγχο των Τούρκων στην Ανατολή εκείνη την ημέρα. Εξακολουθεί να ισχύει. Η κυριαρχία και η ενίσχυση του τουρκικού ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο τα τελευταία 30 χρόνια, ακόμη και η διείσδυση μιας καταστροφικής ομάδας στο ναυτικό με κακόβουλες δραστηριότητες (εννοεί τους Γκιουλενιστές) δείχνει αυτό το γεγονός. Η Ανατολική Μεσόγειος είναι πάντα σημαντική».
Ο Ortaylı είπε: «Οι Τούρκοι δεν αναζητούνται εδώ, αλλά βρίσκονται σε αυτήν τη γεωγραφία τώρα. Πρέπει να ελέγξουμε τις θάλασσές μας για να επιβιώσουμε », προειδοποίησε.
Αναφέρει διάφορα ιστορικά στοιχεία,,,υπό την διή του εκδοχή:
-Η κατάκτηση της Κύπρου το 1570 συγκλόνισε τρομερά τον χριστιανικό κόσμο
-η έλλειψη κωπηλατών μείωσε την κινητικότητα του στόλου μας
-η ναυμαχία της Ναυάκτου έβλαψε την εικόνα για την ανερχόμενη ανωτερότητα και το ανίκητο του τουρκικού ναυτικού στην Ανατολική Μεσόγειο.
-112 χρόνια αργότερα, με τον ίδιο τρόπο επί της Πολιορκίας της Βιέννης και των δεκαέξι χρόνων πολέμων που ακολούθησαν , αυτή η εικόνα του ανίκητου κατά μήκος του Δούναβη θα κλονιστεί ακόμη περισσότερο στην ευρωπαϊκή ήπειρο και η Τουρκική Αυτοκρατορία θα περάσει σε μια άλλη περίοδο, με στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις ...
-Η ναυμαχία της Ναυπάκτου γιορτάζεται στην ιστορία της Ισπανίας και στα ιταλικά κράτη ως η αρχή της απελευθέρωσης και της ευημερίας της Ευρώπης.. Οι Έλληνες δεν ήταν στο πλευρό των Σταυροφόρων σε αυτόν τον πόλεμο. Αντίθετα, οι ναύτες τους βρίσκονταν στο οθωμανικό ναυτικό. Ο χαρακτηρισμός της ναυμαχίας της Ναυπάκτου ως απελευθέρωσης της Ελλάδας στην ελληνική λογοτεχνία είναι μια μεταγενέστερη ερμηνεία και είναι χαρακτηριστική για τις υπερβολές του εθνικισμού στα Βαλκάνια.
