Νέα “καταιγίδα” εξελίξεων αποκαλύπτει εμμέσως πλην σαφώς η δημοσιοποίηση του αληθινού σεναρίου τουρκικής πολυεθνικής ασκήσεως με την ονομασία Anatolian Eagle, από δυτικά ΜΜΕ, φανρώνοντας τα υποχθόνια τουρκικά σχέδια κατά Ελλάδος και των αμερικανικών δυνάμεων στην Ελλάδα.
Ως γνωστόν η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία (THK) φιλοξένησε την πολυεθνική άσκηση Anatolian Eagle στην 3η Πτέρυγα μάχης στο Ικόνιο.
Η άσκηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ 21 Ιουνίου και 2 Ιουλίου στην τουρκική ενδοχώρα έως τα παράλια του Αιγαίου και κυρίως εκεί για ...συγκεκριμένο όπως κατανοούμε λόγο.
Σε αυτήν συμμετείχαν εκτός της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας, αεροσκάφη των αεροπορικών δυνάμεων των ισλαμικών χωρών του Κατάρ, του Αζερμπαϊτζάν και του Πακιστάν, σίγουρα όχι τυχαία.
Η Αεροπορία του Αζερμπαϊτζάν συμμετείχε για πρώτη φορά με μαχητικά αεροσκάφη MiG-29 από την αεροπορική βάση Sumqayit/Nasosnaya και δύο αεροσκάφη Su-25 από την αεροπορική βάση Kürdəmir.
Εκτός από αυτές τις δυνάμεις, καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν ήταν παρούσα με δικά της αεροσκάφη, με μόνη εξαίρεση το E-3A Sentry AWACS των ΗΠΑ.
Στρατιωτικοί παρατηρητές από Μπαγκλαντές, Λευκορωσία, Βουλγαρία, Μπουρκίνα Φάσο, Γεωργία, Ιράκ, Σουηδία, Κοσσυφοπέδιο, Λίβανο, Ουγγαρία, Μαλαισία, Νιγηρία, Ρουμανία, Τυνησία, Ουκρανία, Ομάν, Ιορδανία και Ιαπωνία, παρακολούθησαν επίσης την όλη άσκηση.
Το σενάριο ( τα οποίο δεν γράφεται ποτέ τυχαία) της τουρκικής αεροπορικής ασκήσεως που αποκαλύπτει δυτικό ΜΜΕ με εξειδίκευση σε αεροπορικά ζητήματα, ανέδειξε σοβαρά ζητήματα, ως προς το τι ετοιμάζονται όλοι αυτοί με θέα το Αιγαίο και την ελληνική επικράτεια, με δηλωμένη την τουρκική σφοδρότατη ενόχληση για την παρουσία αμερικανικών δυνάμεων σε Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο αλλά και αλλού.
Το σενάριο εκπαίδευσης των πολεμικών αεροπορικών δυνάμεων των ισλαμικών χωρών αναφέρει “ την παρουσία δύο φανταστικών χωρών, του Γαλάζιου (δημοκρατική κυβέρνηση, με σημαντική στρατιωτική δύναμη και συμμάχους κορυφαίες χώρες παγκοσμίως) που είναι σε μεγάλη ένταση με το Κόκκινο κράτος (μια φτωχή χώρα αλλά με ισχυρή στρατιωτική δύναμη που βρίσκεται σε πορεία ανάδειξης της σε περιφερειακή δύναμη, η οποία όμως κυβερνάται από στρατιωτικούς μετά από πραξικόπημα).
Μπορούμε να γράψουμε πολλά, αλλά εκτιμάται ότι είναι αρκετά πασιφανές σε ποιες ακριβώς χώρες αναφέρεται το σενάριο των Τούρκων επιτελών της πολεμικής αεροπορίας, με θέα όπως αναφέρθηκε το Αιγαίο και την Α.Μεσόγειο.
Στην συνέχεια το σενάριο αναφέρει ότι “οι Γαλάζιες δυνάμεις επιτέθηκαν κατά του “Κόκκινου κράτους” με αεροπορικές επιχειρήσεις Combined Air Operations (COMAO), SEAD/DEAD, air superiority, CAP (Combat Air Patrol), CAS (Close Air Support) και CSAR (Combat SAR) εναντίον στόχων που βρίσκονται εντός των συνόρων της Κόκκινης χώρας, τα οποία υπερασπίζονται σε μεγάλο βαθμό διάφορα είδη οπλικών συστημάτων από προηγμένα συστήματα SAM (S-400 πιθανόν) έως μαχητικά αεροσκάφη 4-4,5 γενιάς”.
Οι στόχοι της άσκησης είναι να προετοιμάσουν του πιλότους των χωρών που συμμετείχαν, καθώς και το προσωπικό αεράμυνας, σε ένα όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικό επιχειρησιακό σενάριο, αναπτύσσοντας συνδυασμένες επιχειρησιακές διαδικασίες, με στόχο να υπάρξουν οι ελάχιστες απώλειες, αυξάνοντας ταυτόχρονα την αποτελεσματικότητα των αεροπορικών δυνάμεων με τακτικές πτήσεων σε μεγάλα “εναέρια πακέτα αεροσκαφών” όπως ονομάζονται στην γλώσσα των πιλότων.
Τέλος, η όλη εκπαίδευση των συμμετεχόντων αφορά την κοινή στρατηγική και δράση πιλότων και αεροσκαφών κάτω από τουρκική διοίκηση στο τουρκικό έδαφος.
Η Τουρκία έχει ξεκινήσει την ραγδαία άσκηση επιρροής μιας νέας στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής πολιτικής στις περιοχές που κατείχε κάποτε. Μιλάμε για περιοχές στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στον Καύκασο για αυτό και αναζητά χώρες αρωγούς σε αυτό το σχέδιο που δεν επιτρέπουν οι ΗΠΑ και κυρίως το ΝΑΤΟ.
Στην ίδια την Τουρκία, υπό την πλήρη κυριαρχία του Ερντογάν, παρατηρείται μια σαφής πορεία προς τον ισλαμισμό της κοινωνίας, ενώ ο Τούρκος πρόεδρος δεν ενεργεί ως δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος, αλλά ως σουλτάνος, επικεφαλής ολόκληρου του ισλαμικού και “τουρκικού” κόσμου.
Η Άγκυρα φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «Παντουρκική Ένωση» (Turan) προσπαθώντας να ενώσει όλες τις τουρκογενείς χώρες γύρω της, δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Καζακστάν. Η Άγκυρα έχει τα δικά της συμφέροντα όμως και στην Κριμαία, το Ταταρστάν και τη Μπασκαρία.