Πέρασε το νομοσχέδιο για την «Αμυντική κ Διακοινοβουλευτική Εταιρική Σχέση ΗΠΑ Ελλάδας» από την Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας!
Η νέα νομοθεσία από τους Μενέντεζ-Ρούμπιο, προβλέπει την περαιτέρω αναβάθμιση, συνεργασία και υποστήριξη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Πρόκειται για μία είδηση που πρώτο δημοσίευσε το Πενταπόσταγμα στην Ελλάδα.
Με λίγα λόγια, υπάρχει σχέδιο δημιουργίας ενός συνασπισμού αμυντικής συνεργασίας με τον σχηματισμό ενός τόξου που θα ξεκινά από το Ισραήλ και θα τελειώνει στη χώρα μας.
Tαυτόχρονα, ο γερουσιαστής Μενέντεζ, ανάφερε τα εξής: ''Ο νόμος περί άμυνας και διακοινοβουλευτικής εταιρικής σχέσης αποτελεί προτεραιότητα για μένα. Είναι η αναγνώριση της ισχυρής διμερούς σχέσης μεταξύ ΗΠΑ-Ελλάδας, η οποία θα ενισχύσει την υποστήριξη για τον στρατιωτικό εκσυγχρονισμό της Ελλάδας και θα αυξήσει την πολυμερή δέσμευση μεταξύ Κύπρου, Ελλάδα, Ισραήλ και ΗΠΑ.''
Αρχικό κείμενο
''Η παγκόσμια πολιτική βρίσκεται και πάλι σε μετάβαση. Οι συνέπειες της αλλαγής της εξουσίας στις ΗΠΑ δεν είναι μόνο εμφανείς στις διατλαντικές σχέσεις και στην αλλαγή του τόνου της Δύσης απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία, αλλά και στις περιφερειακές συγκρούσεις'', αναφέρει think tank.
Τι αναφέρει το think tank
Οι τεταμένες τουρκοελληνικές σχέσεις και η διαμάχη στην Ανατολική Μεσόγειο αποτελούν κατάλληλα παραδείγματα.
"Ο πάγος έχει σπάσει", δήλωσε εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης μετά τη σύνοδο κορυφής μεταξύ του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη. Η συνάντηση στο περιθώριο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου ήταν η τρίτη φορά που οι ηγέτες συναντήθηκαν από τότε που ανέλαβε το αξίωμα ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης το 2019.
Λίγο πριν από την τελευταία συνάντηση μεταξύ των δύο ανδρών τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, η Άγκυρα είχε καταλήξει σε συμφωνία με την Κυβέρνηση Ενότητας της Λιβύης (GNA) υπό τον Fayez al-Sarraj για την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ).
Η Αθήνα χαρακτήρισε "άκυρο" και "γεωγραφικά παράλογο" το "Μνημόνιο Συνεργασίας" μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης, το οποίο προβλέπει την οριοθέτηση των συνόρων κατά μήκος της ανατολικής Μεσογείου και αγνοεί την ύπαρξη πολλών σημαντικών ελληνικών νησιών.
Ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε η γερμανική κυβέρνηση αναγνωρίζουν το έγγραφο, το οποίο δεν επικυρώθηκε στη Λιβύη, αλλά παρόλα αυτά γιορτάστηκε ως μεγάλη επιτυχία στην εξωτερική πολιτική στην Τουρκία.
Σε μια αξιολόγηση, η Επιστημονική Υπηρεσία του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Ομοσπονδιακού Ομίλου δηλώνει ότι το μνημόνιο "παραβιάζει το εθιμικό διεθνές ναυτιλιακό δίκαιο, με αποτέλεσμα τη μη αποδεκτή συνθήκη εις βάρος τρίτων".
Το νέο επίκεντρο της σύγκρουσης
''Η επέμβαση της Άγκυρας στη Λιβύη, με τη σημαντική στρατιωτική της συνιστώσα, καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από τον στρατηγικό στόχο της ενίσχυσης της θέσης της Τουρκίας στη διαμάχη για το φυσικό αέριο στην ανατολική Μεσόγειο, σε μια περιοχή, δηλαδή, που έχει γίνει το επίκεντρο της σύγκρουσης Ελλάδας-Τουρκίας τα τελευταία χρόνια.
Ενώ η Αθήνα και η Άγκυρα βρίσκονται σε διαμάχη για δεκαετίες για διάφορα θέματα στο Αιγαίο Πέλαγος, η διαμάχη για τις θαλάσσιες ζώνες κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο είναι τώρα στην κορυφή της ατζέντας.
Γεωγραφικά, αφορά τα νερά μεταξύ Κρήτης-Κύπρου-Καστελόριζου-Ρόδου-Καρπάθου-Κάσου-Κρήτης και την οριοθέτηση των αντίστοιχων οικονομικών ζωνών εκεί. Το καλοκαίρι του 2020, τα γεγονότα κλιμακώθηκαν στο εύρος μιας στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των ν εταίρων του ΝΑΤΟ στις επίμαχες θαλάσσιες περιοχές.
Η πολιτική παρέμβαση της γερμανικής κυβέρνησης ήταν ο κύριος παράγοντας που συνέβαλε στην ηρεμία της κατάστασης, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση συμμετέχει επίσης στενά στην παρακολούθηση της κατάστασης.
Εν τω μεταξύ, καμία συνάντηση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων δεν περνά χωρίς επείγουσα υπενθύμιση στην Τουρκία ότι η Άγκυρα πρέπει να επιδείξει αυτοσυγκράτηση στην ανατολική Μεσόγειο.
Η τουρκική καλή συμπεριφορά στη διαμάχη με την Ελλάδα θα μπορούσε κανείς να την αποκαλέσει σιωπηλή και αναγκαία συνθήκη για την περαιτέρω ανάπτυξη των τουρκικών σχέσεων με την ΕΕ και την εφαρμογή της πολυαναφερόμενης "θετικής ατζέντας" που παρουσίασαν η Πρόεδρος Ursula von der Leyen και ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Charles Michel κατά την επίσκεψή τους στην Άγκυρα.
Από πολιτική και διπλωματική άποψη, ο συγχρονισμός της άποψης της Ελλάδας με την πολιτική της ΕΕ για την Τουρκία είναι η πιο σημαντική εξέλιξη που σχετίζεται με τις τουρκοελληνικές σχέσεις τα τελευταία χρόνια, σίγουρα για την Τουρκία.
Η Αθήνα κατάφερε να χτίσει ένα ισχυρό διπλωματικό μέτωπο και να κινητοποιήσει σημαντική υποστήριξη στη διαμάχη με την Άγκυρα. Ένα νέο επίκεντρο αυτών των ελιγμών που σχετίζονται με πολιτικά κίνητρα στην Τουρκία είναι ο αραβικός κόσμος, όπου η Αθήνα άρχισε πρόσφατα να αναβαθμίζει τις σχέσεις της με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και το Ισραήλ.
Ο Joe Biden "ποντάρει" στην Ελλάδα
''Από ελληνική άποψη, η εκλογή του Τζο Μπάιντεν μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως εύνοια της τύχης. Η υποστήριξη της νέας αμερικανικής κυβέρνησης προς την ελληνική πλευρά ήταν επιτυχής, χάρη κυρίως στη σταθερή υποστήριξη μιας καλά οργανωμένης ελληνοαμερικανικής διασποράς στον Λευκό Οίκο.
Εάν το εκλογικό αποτέλεσμα στην Αμερική γιορτάστηκε στον ελληνικό κόσμο, η τουρκική πλευρά δεν έκρυψε ποτέ την προτίμησή της για τον Ντόναλντ Τραμπ.
Τόσο στην εγχώρια όσο και στην εξωτερική πολιτική, ο Τραμπ άφησε σε μεγάλο βαθμό τον Πρόεδρο Ερντογάν να έχει τον τρόπο του, εφαρμόζοντας μια πολιτική άνισης απόστασης σε τουρκοελληνικά θέματα, υπέρ της Τουρκίας.''
''Με τη σειρά του, αυτός ο περιορισμός δημιούργησε το χώρο για τις ρεβιζιονιστικές πολιτικές της Άγκυρας.
Σύμφωνα με τον Μπάιντεν ,είναι ήδη σαφές ότι οι ΗΠΑ "ποντάρουν" στην Ελλάδα.
Η Ελλάδα και όχι η Τουρκία είναι ο σημαντικότερος στρατιωτικός εταίρος των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ανατολική Μεσόγειο", λέει ο πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Νίκολας Μπερνς, που θεωρείται βασικός θεωρητικός της εξωτερικής πολιτικής των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, του κόμματος του προέδρου Μπάϊντεν.
Η στροφή της Ουάσιγκτον προς τους Έλληνες συμβαδίζει με μια σχέση με την Τουρκία που μπορεί να χαρακτηριστεί ως παγωμένη στην καλύτερη περίπτωση.
Αυτή η ανάκαμψη άλλαξε μόνιμα τη στρατηγική κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο.
Ενώ η Αθήνα αισθάνεται το φύσημα ενός ούριου άνεμου από την Ουάσιγκτον, τις Βρυξέλλες και σημαντικά μέρη του αραβικού κόσμου, η Άγκυρα υποφέρει από πολύ μεγάλη πολιτική και διπλωματική απομόνωση, η οποία φέρει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της βαθιάς αποξένωσης.
Προ της συνάντησης μεταξύ του Μπάιντεν και του Ερντογάν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 15 Ιουνίου, την ίδια ημέρα με την τουρκοελληνική συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη, ο Τσενγκίζ Καντάρ σχολίασε ότι ο Τούρκος πρόεδρος βρισκόταν «στην πιο αδύναμη στιγμή της σχεδόν είκοσι ετών κυριαρχίας του."
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού βοήθησαν στο να ενταχθούν οι τουρκοελληνικές διαφορές στην κορυφή της διεθνούς ατζέντας.
Η «διεθνοποίηση», ειδικά η «εξευρωπαϊσμός» των διμερών προβλημάτων, είναι αγκάθι στην πλευρά του Προέδρου Ερντογάν.
Έχοντας επίγνωση της σχετικής του δύναμης, θα προτιμούσε να ασχοληθεί με τα ζητήματα σε άμεσες - διμερείς διαπραγματεύσεις με τον Έλληνα ομόλογό του. Σε ορισμένα, πιο δευτερεύοντα ζητήματα, η Αθήνα και η Άγκυρα έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις.
Στα τέλη Μαΐου, οι κυβερνήσεις συμφώνησαν να πραγματοποιήσουν συνομιλίες εμπειρογνωμόνων για 25 επιλεγμένα θέματα, μερικά από τα οποία ήταν οι διασυνοριακές μεταφορές, ο τουρισμός και η προστασία του περιβάλλοντος.
Σε αυτό το επίπεδο εμπειρογνωμοσύνης, τα αποτελέσματα είναι σίγουρα αναμενόμενα, ακόμη και χωρίς συμμετοχή τρίτων.
Οι λύσεις στα μεγάλα ζητήματα ,όπως η κυριαρχία του Αιγαίου, οι οικονομικές ζώνες στην ανατολική Μεσόγειο ή το ζήτημα της Κύπρου είναι ακόμη πολύ μακριά, και υπάρχει έλλειψη προθυμίας να γίνουν ιστορικοί συμβιβασμοί και από τις δύο πλευρές.''