Ο ισχυρός σεισμός των 6,7 βαθμών σην κλίμακα Ρίχτερ που έπληξε τη Σάμο, αλλά και τα Μικρασιατικά παράλια και πιο συγκεκριμένα τη Σμύρνη, έφερε σε όλους μνήμες από το παρελθόν.
Μνήμες από το 1999, όταν με διαφορά λίγων ημερών, Τουρκία και Ελλάδα έζησαν τον εφιάλτη του Εγκέλαδου, με εκατοντάδες νεκρούς.
Τρία χρόνια μετά την κρίση των Ιμίων και λίγο μετά την υπόθεση Οτσαλάν που δυναμίτισε περεταίρω τις τεταμένες σχέσεις των δύο χωρών, ένας ισχυρός σεισμός έπληξε την περιοχή του Ιζμίτ στη βορειοδυτική Τουρκία.
Ο σεισμός της Νικομήδειας και ο σεισμός σε ΑΘήνα
Ο σεισμός του Ιζμίτ συνέβη στις 17 Αυγούστου 1999 και είναι μια από τις πιο καταστροφικές στιγμές στην σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.
Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στην πόλη Ιζμίτ, που είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας του Κοτζαελί και είχε μέγεθος 7,6 Ρίχτερ. Η διάρκεια του σεισμού ήταν 37 δευτερόλεπτα, ενώ η μέγιστη αντιληπτή έντασή του ανήλθε στο επίπεδο IX (9), ήταν δηλαδή «πολύ καταστροφικός», στη 12-βάθμια Κλίμακα Μερκάλι.
Από τον σεισμό έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από δέκα χιλιάδες άνθρωποι, χιλιάδες ήταν οι τραυματίες αλλά ισοπεδώθηκαν κυριολεκτικά και αρκετές πόλεις, με τεράστιες καταστροφές σε σπίτια, δημόσια κτίρια και υποδομές.
Η ελληνική κυβέρνηση έστειλε τότε άνδρες της ΕΜΑΚ να βοηθήσουν στην ανεύρεση επιζώντων. Οι πολιτικοί της Τουρκίας, τα Μέσα Ενημέρωσης, αλλά και οι απλοί πολίτες, είχαν εκφράσει την ευγνωμοσύνη τους προς την Ελλάδα.
Σε λιγότερο από έναν μήνα, ο εγκέλαδος χτύπησε και την Ελλάδα. Στον σεισμό της Πάρνηθας έχασαν τη ζωή τους 143 συμπολίτες μας.
Ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999, ευρύτερα γνωστός ως σεισμός της Αθήνας του 1999, με μέγεθος 5,9 στην Κλίμακα Ρίχτερ, προκάλεσε 143 θανάτους και ζημιές που έφτασαν τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ.
Με την ίδια προθυμία η Τουρκία έστειλε άνδρες της AKUT, της τουρκικής EMAK, να ψάχνουν μέσα στα χαλάσματα για απεγκλωβισμό Ελλήνων.
Όλοι τότε έκαναν λόγο για «διπλωματία των σεισμών», με την ελπίδα ότι τυχόν διαφορές μπορούν να παραμεριστούν μπροστά στον ανθρώπινο πόνο.
Η αλήθεια είναι πως και στην προκειμένη περίπτωση, υπήρξε άμεση επικοινωνία, τόσο σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών, όσο και πολιτικής ηγεσίας των δύο χωρών.
Μπορεί λοιπόν να πραγματοποιήθηκαν τα "τυπικά" τηλεφωνήματα μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν, όμως οι διμερείς σχέσεις είναι εξαιρετικά τεταμένες. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές σήμερα. Ένα τηλεφώνημα, μία ανακοίνωση ακόμη και η αποστολή βοήθειας, δεν είναι ικανές να «κολλήσουν» στο ελάχιστο το «γυαλί» που έχει ραγίσει με την προκλητικά επιθετική στάση της Άγκυρας.
Ακόμη και με τη Σμύρνη να θρηνεί δεκάδες νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ο Ερντογάν είναι «παγωμένος» στα σχέδιά του για τη Μεσόγειο.
Το Oruc Reis στο όριο του 28ου Μεσημβρινού
Ο τουρκικός πολεμικός στόλος που συνοδεύει το Oruc Reis συνεχίζει να πλέει στην Ανατολική Μεσόγειο, κινούμενος οριακά στη γραμμή του 28ου Μεσημβρινού, ο οποίος τέμνει τη Ρόδο και αποτελεί ια ακόμη «κόκκινη γραμμή» για την Αθήνα, που πρόσφατα οριοθέτησε την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο. Η Άγκυρα αμφισβητεί ένα μεγάλο τμήμα της οριοθετημένης θαλάσσιας περιοχής, από τον 28ο μέχρι τον 32ο Μεσημβρινό, πιστεύοντας πως το τμήμα αυτό της ανήκει.
Υπάρχει λοιπόν «διπλωματία των σεισμών»; Ή η «μασκαρεμένη» αλληλεγγύη είναι απλά ένα ακόμη κόλπο του «σουλτάνου» να δείξει πως εκτός από παρανοϊκά σχέδια είναι και «καλό παιδί» που… βοηθά τους γείτονες; Ένα είναι το βέβαιο, δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε αυτή τη διπλωματία...
