Το παρασκήνιο γύρω από την συνεχώς κλιμακούμενη τουρκική επιθετικότητα είναι έντονο και ξεπερνάει τα στενά όρια της Ανατολικής Μεσογείου. Ο Ερντογάν επέλεξε να ξαναβγάλει το Oruc Reis όχι μόνο για να πιέσει την Ελλάδα.
Τη φορά αυτή ο Τούρκος πρόεδρος πιέζει περισσότερο τη Μέρκελ και τον Μακρόν, αλλά και συνολικά ολόκληρη την Ευρώπη της οποίας οι τράπεζες είναι εκτεθειμένες με δεκάδες δισεκατομμύρια στην «τοξική» Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας.
Οι τράπεζες της Ε.Ε. και ιδιαίτερα οι Γερμανικές είναι εκτεθειμένες με πάνω από 52 δισεκατομμύρια στη μαύρη τρύπα της Τουρκίας. Η δε Γερμανία είναι μπλεγμένη με πάνω από 17 δισεκατομμύρια ευρώ.
Και μόνο λόγω αυτής της εξέλιξης γίνεται αντιληπτό για ποιο λόγο η Γερμανία εμφανίζεται από διαλλακτική έως υποχωρητική στην συμπεριφορά του σουλτάνου.
Ο απώτερος σκοπός του Ερντογάν δεν είναι άλλος από το «χρήμα».
Οι Τούρκοι έχουν μόνο ένα θεό, τον «παρά». Δεν αντιλαμβάνονται ούτε τις έννοιες της πολιτικής, ούτε της διπλωματίας.
Ο ίδιος για παράδειγμα ισχυρίζεται ότι τα τελευταία χρόνια η χώρα του έχει δαπανήσει πάνω από 40 δισεκατομμύρια για τους πρόσφυγες και η Ε.Ε. του έχει δώσει λιγότερα από 2 δισ.
Πάνω σε αυτή την εξίσωση παίζεται ίσως το μεγαλύτερο παιχνίδι στην Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Ο Ερντογάν θέλει ζεστό χρήμα από τους Ευρωπαίους φίλους του, αφού τα λεφτά από το Κατάρ δεν φτάνουν για να κλείσουν την τεράστια τρύπα στην τουρκική οικονομία.
Για τους παραπάνω λόγους ο Ερντογάν αυτή την περίοδο «γλεντάει» τη Μέρκελ και τον Μακρόν οι οποίοι μάλιστα έσπευσαν να του ανακοινώσουν και ένα τελεσίγραφο.
Ένα τελεσίγραφο που λέει ότι μέχρι την άλλη εβδομάδα η Τουρκία πρέπει να αλλάξει στάση και να συμμορφωθεί προς τον διάλογο.
Μόνο που επί της ουσίας δεν είναι τελεσίγραφο. Είναι απλά μια παράταση που δίνει η Μέρκελ στον καλό της φίλο Ταγίπ Ερντογάν, αφού έτσι κι αλλιώς η NAVTEX των Τούρκων σε μια εβδομάδα θα έχει λήξει.
Συνεπώς δεν υπάρχει καμία απειλή προς την Τουρκία και κανένα ενδεχόμενο κυρώσεων.
Πολύ δύσκολα με 17 δισ. άνοιγμα θα τολμούσε η Μέρκελ να κουνήσει το δάχτυλο στον Ερντογάν.
Δυστυχώς η Γερμανία δεν μπορεί να προστατέψει ούτε τα συμφέροντα της Ευρώπης, ούτε να διασφαλίσει την ειρήνη στη Μεσόγειο.
