Το "βαρύ πυροβολικό" βγάζουν οι Ισραηλινοί για την άμεση ενίσχυση της συνεργασίας με την Ελλάδα, προχωρώντας σε μια ιδιαίτερα δελεαστική πρόταση εξαγορά της ΕΛΒΟ, και ενώ το νέο εθνικό τυφέκιο που θα αντικαταστήσει το θρυλικό G3 αναμένεται να είναι ισραηλινής κατασκευής.
Τα κοινά συμφέροντα και κατ' επέκταση οι κοινοί εχθροί, έχουν οδηγήσει Ελλάδας και Ισραήλ σε μια στρατηγική συμμαχία με μακροπρόθεσμες βλέψεις και με στόχο την ανάδειξη των χωρών στην ανατολική Μεσόγειο.
Η συμμαχία περιλαμβάνει, εκτός των ενεργειακών προγραμματισμών, συνεκπαιδεύσεις των Ενόπλων Δυνάμεων, αμοιβαίες επενδύσεις και από ότι φαίνεται κοινή παραγωγή αμυντικού εξοπλισμού με στόχο όχι μόνο την εγχώρια χρήση, αλλά και την εξαγωγή σε τρίτες χώρες.
Η ισραηλινή Plasan φέρεται να έχει πλάνο επέκτασης των δραστηριοτήτων της ΕΛΒΟ στην κατασκευή σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων πολέμου με επενδύσεις έως 1 δισ. ευρώ. Με το ενδιαφέρον των Ισραηλινών να αποκτά άλλη βαρύτητα λόγω της επίσκεψης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ, τη διαμόρφωση νέων συμμαχιών και συμπράξεων να λαμβάνουν χώρα, αλλά και με μια ακόμη αναβολή προχωρά η διαδικασία για τον διαγωνισμό πώλησης περιουσιακών στοιχείων της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ).
Η διαδικασία η οποία μετατέθηκε για τις 13 Ιουλίου (5η αναβολή), σύμφωνα με πηγές του BD αναμένεται να λάβει νέα προθεσμία για τον Αύγουστο, προς διευκόλυνση των Iσραηλινών «μνηστήρων» οι οποίοι δεσμεύονται λόγω της πολιτικής της χώρας τους στην επιβολή καραντίνας σε όσους επιστρέφουν από το εξωτερικό έως τα τέλη Ιουλίου. Πολιτική, η οποία δεν επιτρέπει την έγκαιρη επίσκεψη των στελεχών της Plasan στις εγκαταστάσεις της ΕΛΒΟ.
Η βαρύτητα που δίνεται από την κυβέρνηση αλλά και την ΕΥ, που πράττει ως ειδικός εκκαθαριστής της κρατικής εταιρείας στην ισραηλινή Plasan και στην διευκόλυνση της αποστολής της, δικαιολογείται τόσο από την επαναδιατύπωση και την ισχυροποίηση του ισραηλινού ενδιαφέροντος, όσο και από το επιχειρηματικό σχέδιο που γνωστοποιήθηκε προς την κυβερνητική αποστολή.
Το business plan της Plasan περιλαμβάνει για την Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων επέκταση των δραστηριοτήτων της στην κατασκευή σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων πολέμου, για την υλοποίηση του οποίου σε βάθος χρόνου οι επενδύσεις μπορεί να φθάσουν έως και 1 δισ. ευρώ. Τα δε νέα συστήματα θα διατίθενται στην Ελλάδα, το Ισραήλ, ή και σε άλλους ενδιαφερόμενους βάσει συμφωνιών, αναφέρει το businessdaily.gr.
Με δεδομένο ότι ο διαγωνισμός όπως είναι δομημένος λαμβάνει υπόψη όχι μόνο το προσφερόμενο τίμημα αλλά και την έκταση και βιωσιμότητα του επενδυτικού σχεδίου, οι Ισραηλινοί φαίνεται ότι πλέον αποκτούν σαφές προβάδισμα.
Όσον αφορά το πώς διαμορφώνονται οι συμμαχίες για τη διεκδίκηση της ΕΛΒΟ, το ενδιαφέρον της Plasan Sasa, κατασκευάστριας οχημάτων, ενδέχεται με βάση και το business plan να εκφραστεί σε σύμπραξη με άλλες ισραηλινές εταιρείες που έχουν τεχνογνωσία στα ηλεκτρονικά συστήματα, όπως η Elbit Systems ή και η Rafael Advanced Defence Systems. Επί ελληνικού εδάφους, πληροφορίες αναφέρουν ότι ο όμιλος Πετρόπουλου έχει συζητήσει και καταλήξει να συνεργαστεί με τον όμιλο Κουιμτζή, ο οποίος φέρει μαζί του και συνεργασία με αμερικανικές εταιρείες.
Υπενθυμίζεται ότι αρχικό, άτυπο ενδιαφέρον για την ΕΛΒΟ έχουν εκδηλώσει επτά επενδυτές στους οποίους περιλαμβάνονται εκτός των προαναφερομένων η ιταλική Ferrovie dello Stato στον όμιλο της οποίας ανήκει και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η γερμανική Krauss-Maffei Wegmann (KMW), η νοτιοαφρικανική Paramount Group, η Intracom Defence, ο ινδικός όμιλος Tata Group, αλλά και ο πολωνικός όμιλο Solaris. Μένει βέβαια να επιβεβαιωθεί και με κατάθεση δεσμευτικών προσφορών το όποιο ενδιαφερον, καθώς τόσο η Γερμανική όσο και η Ιταλική συμμετοχή αλλά και αυτή της Tata Group, βάζουν στο τραπέζι σημαντικό ανταγωνισμό για τους ισραηλινούς.
Στο πλαίσιο του διαγωνισμού θα εκποιηθούν: ακίνητα, κτιριακές εγκαταστάσεις στη ΒΙΠΕ Σίνδου, εξοπλισμός και δικαιώματα πνευματικής και βιομηχανικής ιδιοκτησίας. Σημειώνεται ότι το Ελληνικό Δημόσιο αναμένεται να διατηρήσει το δικαίωμα, να αποκτήσει έναντι τιμήματος το 21% της ΕΛΒΟ μετά από μια τριετία.
Εθνικό τυφέκιο από το Ισραήλ
Από τα τέλη 2019, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας έχει απευθύνει πρόσκληση ενδιαφέροντος σε κυβερνήσεις κρατών, όπως είναι οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Γερμανία, με παράδοση στο σχεδιασμό και την κατασκευή τυφεκίων, πιστολιών ή οχημάτων διοίκησης και γενικής χρήσης. Οι πρώτοι που εκδήλωσαν ενδιαφέρον για αμυντική συνεργασία είναι οι Ισραηλινοί προτείνοντας τη συμπαραγωγή τυφεκίου IWI TAVOR που θα αντικαταστήσει το τυφέκιο μάχης, G3 διαμετρήματος 7.62 mm.
Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το OnAlert, το επόμενο διάστημα το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ως επιχειρησιακός φορέας, και η διακλαδική επιτροπή του ΓΕΕΘΑ που είναι αρμόδια για την αξιολόγηση όλων των προσφορών, θα προχωρήσουν σε δοκιμές του όπλου. Αρμόδια επιτροπή θα παρακολουθήσει βολές του όπλου στην Ελλάδα ή το Ισραήλ. Οι δύο τύποι του Ισραηλινού τυφεκίου, TAR 21 και X-95, σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν από την Ισραηλινή Βιομηχανία Όπλων (IWI) και χρησιμοποιούνται από το Πεζικό Σώμα του και τις Ειδικές Δυνάμεις του Ισραήλ (IDF).
Το ισραηλινό τυφέκιο αποτελεί την πρώτη πρόταση για την αντικατάσταση του γερμανικού σχεδιασμού G3 και των παραλλαγών του που χρησιμοποιεί από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80 ο Ελληνικός Στρατός και μετά τη δεκαετία το σύνολο των Ενόπλων Δυνάμεων.
Σε ό,τι αφορά τη συμπαραγωγή οχημάτων, μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει ακόμη ανταπόκριση στη πρόσκληση, όχι όμως, όπως σημειώνει η ίδια πηγή του ΓΕΣ, γιατί δεν υπάρχει ενδιαφέρον αλλά λόγω του διεθνούς περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας από την πανδημίας του κορονοϊού.
Η ελληνική πρόταση, όπως και στην περίπτωση του τυφεκίου, αφορά τη δημιουργία γραμμής παραγωγής στην Ελλάδα οχημάτων διοίκησης , γενικής χρήσης και φορτηγών των 2,5 και 5 τόνων. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η γραμμή παραγωγής δε θα εξυπηρετεί τις ανάγκες μόνο των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε οχήματα, αλλά θα έχει εξαγωγικό προσανατολισμό με υλοποίηση συμβολαίων που θα εξασφαλίζει το κύρος και τη τεχνογνωσία του συμπαραγωγού.
Το ζήτημα αντικατάστασης του τυφεκίου και των οχημάτων μάχης του Στρατού Ξηράς , σε συνάρτηση με την επιβίωση και ενίσχυση και την απόκτηση εξωστρεφούς χαρακτήρα των αμυντικών βιομηχανιών, είναι ένα ζήτημα που απασχολεί τουλάχιστον τη τελευταία δεκαετία την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία.
Όπως εκτιμούν νυν και πρώην στελέχη της ΓΔΑΕ και της ΓΔΟΣΥ του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, το εγχείρημα είναι αναγκαίο αλλά και ταυτόχρονα δύσκολο, όχι μόνο εξαιτίας της έλλειψης των οικονομικών πόρων αλλά και λόγω της μείωσης της παγκόσμιας ζήτησης σε όπλα ελαφρού τύπου και στρατιωτικών οχημάτων.