Ρωσία και Τουρκία είναι σε οριακό σημείο σύμφωνα με ρωσικό ινστιτούτο και αυτό λόγω των τεράστιων αντικρουομένων συμφερόντων τους σε Συρία και Λιβύη.
CONTINUE READING
Μόσχα για το Pantsir-S1: "Οι Τούρκοι θα δώσουν πληροφορίες στο ΝΑΤΟ"
Μετά την συμφωνία κατάπαυσης του πυρός μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας που επετεύχθη στις 5 Μαρτίου 2020, Πούτιν και Ερντογάν φέρονταν αρχικά να θέτουν τέλος στην ανοιχτή στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και του συριακού στρατού.
Μέχρι τα τέλη Απριλίου, οι βασικές διατάξεις της συμφωνίας όμως δεν εφαρμόστηκαν πραγματικά. Οι φατρίες που συνδέονται με την Αλ Κάιντα, εξακολουθούν να έχουν ελεύθερη κυκλοφορία σε μεγάλο μέρος της επαρχίας Idlib και κατέχουν θέσεις στα νότια της περιοχής.
Η ζώνη ασφαλείας που συμφωνήθηκε στη Μόσχα κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου Μ4 δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί.
Μέχρι τις 7 Μαΐου, όλες οι κοινές ρωσικές-τουρκικές περιπολίες διεξήχθησαν σε μια περιορισμένη περιοχή δυτικά του Σαρακίμπ και, στην πραγματικότητα, ήταν μόνο μια επίσημη απόδειξη ότι η συμφωνία αποκλιμάκωσης εξακολουθούσε να ισχύει.
Η Άγκυρα κλείνει τα μάτια για την τακτική παραβίαση της κατάπαυσης του πυρός και άλλες προκλητικές ενέργειες από τους Τζιχαντιστές.
Επιπλέον, η Τουρκία συνεχίζει να αυξάνει τη στρατιωτική της παρουσία στο Idlib. Ο αριθμός των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή φέρεται να έχει φτάσει τους 7.000, ενώ ο αριθμός των λεγόμενων «σημείων παρατήρησης» έχει ξεπεράσει τα 50.
Εν τω μεταξύ, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης έχουν εντείνει μια προπαγανδιστική εκστρατεία που κατηγορεί την κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ για τον θάνατο αμάχων και την παραβίαση της κατάπαυσης του πυρός, ενώ δυσφημούν την συμφωνία απο-κλιμάκωσης.
Σε διπλωματικό επίπεδο, ούτε η Τουρκία ούτε η Ρωσία δείχνουν ανοιχτή εχθρότητα, αλλά κρίνοντας από τις δηλώσεις της τουρκικής στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας σχετικά με τη συριακή σύγκρουση, η Άγκυρα δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει τα επεκτατικά της σχέδια ή τις επιθετικές πολιτικές της έναντι της Δαμασκού.
Όλα αυτά αφήνουν σημαντικές πιθανότητες για την ανάπτυξη του επόμενου γύρου στρατιωτικής αντιπαράθεσης στο Idlib.
Ωστόσο, αυτή τη φορά η σύγκρουση μπορεί να οδηγήσει, τουλάχιστον, σε περιορισμένη στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ τουρκικού και ρωσικού στρατού, τονίζει Ρώσος ειδικός.
Τα σενάρια εμπλοκής Ρωσίας-Τουρκίας-Συρίας
1. Χωρίς την πλήρη εφαρμογή της συμφωνίας της Μόσχας για την αποκλιμάκωση και, κυρίως, την εξουδετέρωση των ριζοσπαστών μαχητών, η στρατιωτική κατάσταση στα νότια και ανατολικά του Ιντλίμπ θα επιδεινωθεί.
Οι Τζιχαντιστές εμπνευσμένοι από την ατιμωρησία και την προστασία του τουρκικού στρατού θα εντείνουν τις επιθέσεις εναντίον των θέσεων των συριακών δυνάμεων, καθώς και των Ρώσων και Ιρανών συμμάχων τους.
Η κλιμάκωση αυτών των επιθέσεων θα αυξηθεί σταδιακά μέχρι που σε ένα σημείο θα προκαλέσει μια σκληρή και οδυνηρή στρατιωτική αντίδραση από τον συριακό στρατό.
Σε αυτήν την περίπτωση, οι τζιχαντιστές, έκπληκτοι από μια τόσο κατάφωρη παραβίαση της κατάπαυσης του πυρός από το «αιματηρό καθεστώς» του Άσαντ, θα συνεχίσουν τις επιθέσεις, δικαιολογώντας τες τώρα με το δικαίωμα της αυτοάμυνας.
Τούρκοι διπλωμάτες και μέσα μαζικής ενημέρωσης θα κατηγορήσουν αμέσως την κυβέρνηση Άσαντ για παραβίαση της συμφωνίας αποκλιμάκωσης και θα ισχυριστούν ότι η «αδικαιολόγητη επιθετικότητα του καθεστώτος» που υποστηρίχθηκε από τους Ρώσους οδήγησε στο θάνατο δεκάδων πολιτών.
Η «διεθνής κοινότητα», με επικεφαλής την Ουάσιγκτον και τους Ευρωπαίους, θα καταδικάσει την επιθετικότητα του καθεστώτος του Άσαντ και των υποστηρικτών του.
2. Υπό το φως των συνεχιζόμενων και αυξανόμενων επιθέσεων από τις ένοπλες ομάδες του Idlib, ο συριακός στρατός θα έχει δύο τρόπους: είτε να υποχωρήσει από τις θέσεις του και να αφήσει τις κατακτημένες και απελευθερωμένες περιοχές στο έλεος της Τουρκίας και των ομάδων που συνδέονται με την Αλ Κάιντα, είτε να απαντήσει στις αυξανόμενες επιθέσεις με μεγαλύτερη στρατιωτική ισχύ.
Είναι πιθανό ότι οι Σύροι θα επιλέξουν το δεύτερο σενάριο και η στρατιωτική αντιπαράθεση στο Ιντλίμπ θα επιστρέψει επισήμως στην καυτή φάση.
Τα προηγούμενα χρόνια της σύγκρουσης έδειξαν ότι οι Τζιχαντιστές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις συριακές δυνάμεις σε ανοιχτή μάχη, οπότε αν η τουρκική ηγεσία σκοπεύει να ακολουθήσει τα επεκτατικά της σχέδια, δεν θα έχει άλλη επιλογή παρά να παρέμβει στη σύγκρουση για να σώσει τους συμμάχους της.
Συρία και Τουρκία θα βρεθούν και πάλι σε κατάσταση ανοικτής στρατιωτικής αντιπαράθεσης.
Ο Ερντογάν δημιούργησε ένα κράτος στη Συρία μέσα σε ένα άλλο κράτος. Η θέση «ούτε πόλεμος ούτε ειρήνη» είναι επωφελής για όλους τους συμμετέχοντες στη συριακή σύγκρουση, σύμφωνα με τον Ρώσο ειδικό του ρωσικού ΥΠΑΜ, Στάνισλαβ Ιβάνοφ.
CONTINUE READING
Μόνιμη τουρκική παρουσία στη δυτική Λιβύη μετά τη νίκη της GNA
3. Όπως και σε προηγούμενες περιπτώσεις, ο τουρκικός στρατός πιθανότατα θα αποφασίσει να ξεκινήσει μια στρατιωτική εκστρατεία με μαζικές επιθέσεις πυροβολικού και αεροσκαφών κατά των θέσεων του συριακού στρατού κατά μήκος της γραμμής επαφής στο νοτιοανατολικό Ιντλίμπ και στο δυτικό Χαλέπι.
Ο τουρκικός στρατός δεν θα είναι σε θέση να σταματήσει την επίθεση του συριακού στρατού χωρίς να προκαλέσει σημαντική ζημιά στην υποδομή και στις δυνάμεις του που αναπτύσσονται σε αυτές τις περιοχές. Επιπλέον, τέτοιες ενέργειες θα οδηγήσουν σε περαιτέρω κλιμάκωση.
Οι σύμμαχοι της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ έχουν ήδη καταστήσει σαφές ότι δεν σκοπεύουν να διακινδυνεύσουν τις δικές τους δυνάμεις για να στηρίξουν τις περιπέτειες του Ερντογάν.
Επιπλέον, η επόμενη παρτίδα καταγγελιών στον ΟΗΕ ή επιδεικτικών κυρώσεων δεν θα βοηθήσει τις κατεστραμμένες τουρκικές αεροπορικές βάσεις στη Συρία.
Η Άγκυρα θα αναγκαστεί να αναζητήσει έναν διπλωματικό τρόπο για να σταματήσει την κλιμάκωση προτού η σύγκρουση φτάσει στα ακραία της στάδια.
Η μορφή όμως της διπλωματικής διευθέτησης και οι συνέπειες που θα αντιμετωπίσει η Τουρκία σε περίπτωση στρατιωτικής περιπέτειας, θα την αναγκάσουν να εμπλακεί ακόμα περισσότερο, διότι ο Ερντογάν δεν γνωρίζει πότε να σταματήσει", καταλήγει ο ίδιος.
Με λίγα και απλά λόγια ο σύγχρονος Φύρερ που ακούει στο όνομα Ερντογάν, θα πάθει ότι και ο Γερμανός ηγέτης όταν νόμιζε ότι ολόκληρος ο κόσμος του ανήκει αποκλειστικά.
