Δεν γεννήθηκε Σουλτάνος. Ένας απλός κουλουρτζής που έγινε ο αυτοκράτορας της Τουρκίας!
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ξεπέρασε κάθε προσδοκία του όταν από ένα φτωχόπαιδο έφθασε να γίνει “πρωθυπουργός του λαού” και μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές νίκες να καταλήξει υπερπρόεδρος της νεοοθωμανικής Τουρκίας. Ο ίδιος δείχνει να θεωρεί ότι αποτελεί τη «μετενσάρκωση» ή του Μωάμεθ του Πορθητή ή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Υπό τη σκιά σκανδάλων, διώξεων, διεθνούς περιθωριοποίησης και απώλειας του μέτρου μένει να αποδειχθεί αν θα ολοκληρώσει τη διαδικασία μετασχηματισμού της Τουρκίας, στηριζόμενος στις λαϊκές μάζες της Ανατολίας.
Το αγόρι πουλούσε κουλούρια στις υποβαθμισμένες γειτονιές της Κωνσταντινούπολης, αλλά ονειρευόταν να φθάσει στην κορυφή. Ως ένα από τα πέντε παιδιά μίας φτωχικής οικογένειας, έμοιαζε καταδικασμένος να παραμείνει εκεί που γεννήθηκε: στην αφάνεια του κοινωνικού περιθωρίου. Κι αυτό θα συνέβαινε αν, παρά τα ελλείμματά του, δεν είχε ένα τεράστιο προσόν: να μετατρέπει κάθε μειονέκτημά του σε πλεονέκτημα.
Από νωρίς αποφάσισε ότι δεν πρέπει να παραστήσει ότι ήταν κάτι άλλο και να απαρνηθεί το παρελθόν του, αλλά να αντλήσει δύναμη από αυτό. Κάθε ταπεινωτική και δραματική εμπειρία που συνάντησε στο διάβα του, κάθε ένα από τα βράδια που έπεφτε νηστικός στο κρεβάτι, κάθε φορά που κάποιος τον απέρριπτε, αυτός ατσάλωνε το πνεύμα του και ενίσχυε τη θέλησή του να πλησιάσει τον στόχο του.
Ο Ερντογάν δεν προσβλήθηκε σταδιακά από το ανίατο σύνδρομο εξουσίας. Από τον πάτο ακόμα στόχευε στην κορυφή, σε μία εξουσία που παρέπεμπε στους -ελέω Προφήτη- ηγεμόνες παρελθόντων αιώνων. Ακολουθώντας τον δρόμο της πολιτικής έπρεπε να κάνει σειρά συμβιβασμών για να ανοίξει τον δρόμο μπροστά του. Από νωρίς στρατεύτηκε στις γραμμές του πολιτικού Ισλάμ και ως ανερχόμενο στέλεχός του κατάφερε το 1994 να εκλεγεί δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης με τις ψήφους των λαϊκών στρωμάτων που είχαν έρθει στην Πόλη από τα βάθη της Ανατολίας. Αυτή η εκλογή του αποτέλεσε και το εφαλτήριο για να μεταπηδήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή της Τουρκίας.
Από δήμαρχος σουλτάνος!
Χρειάσθηκε μαζί με τρεις νέους συντρόφους του να έρθει σε ρήξη με τον πολιτικό πατέρα του Νετζμεντίν Ερμπακάν, να αποχωρήσει από το κόμμα του και να ιδρύσει μαζί με άλλους τρεις συντρόφους του το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). Πάντα στον χώρο του πολιτικού Ισλάμ, αλλά με ευρωπαϊκό προσανατολισμό και με θέση υπέρ της φιλελεύθερης οικονομίας.
Οι Αμερικανοί τον ξεχώρισαν γρήγορα και σύντομα έδειξαν ανοικτά την προτίμησή του στον φιλόδοξο και δραστήριο δήμαρχο. Χρειάσθηκε, όμως, να μεσολαβήσει η καταλυτική οικονομική κρίση το 2000 που απαξίωσε τα τρία από τα τέσσερα κόμματα εξουσίας για να κερδίσει το κόμμα του Ερντογάν τις εκλογές και ο ίδιος να βρεθεί με μία καθυστέρηση μηνών στην πρωθυπουργία.
Από τότε και για 10 χρόνια χρειάστηκε να δώσει αλλεπάλληλες νικηφόρες εκλογικές μάχες και να επιβιώσει σειράς συνωμοσιών για να φθάσει στον στόχο του: να μετατραπεί σε πραγματικό κυβερνήτη. Θα χρειαστεί λίγα ακόμα χρόνια και υπέρβαση εμποδίων για να μετατραπεί από κυβερνήτη σε σύγχρονο σουλτάνο.
Φρόντισε, μάλιστα, να δημιουργήσει και τα σύμβολα της υπερεξουσίας του. Η ανέγερση του προεδρικού παλατιού, γνωστού ως «Λευκό Σαράι», σηματοδοτεί την μετάλλαξή του. Δεν διστάζει να σπάσει μία παράδοση 91 ετών, που θέλει τον εκάστοτε Πρόεδρο της Τουρκίας να κατοικεί στο μέγαρο Τσάνκαγια. Ο Ερντογάν αναβαπτίζεται. Δεν είναι πλέον ένας απλός πρόεδρος. Παραμένει λαϊκότροπος, διατηρεί την προνομιακή σχέση του με τις λαϊκές μάζες, αλλά με όρους νεοσουλτάνου.
Το ανάκτορό του έχει 1.000 δωμάτια, μεταξύ των οποίων υπάρχουν αίθουσες εκδηλώσεων, συναντήσεων, ψυχαγωγίας και φιλοξενίας επισήμων. Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι εντός των 300.000 τετραγωνικών μέτρων που καλύπτει το σύμπλεγμα κτιρίων υπάρχουν ξενώνες, κήποι, και πάρκα γι’ αυτόν, για την οικογένειά του και τους στενούς συνεργάτες του.
Το γραφείο του φτιάχνεται στα πρότυπα του Οβάλ Γραφείου. Τόσο αυτό όσο και οι χώροι που φιλοξενούν την οικογένειά του είναι απροσπέλαστοι από κοριούς μέχρι πυραύλους. Το κόστος της κατασκευής ξεπέρασε τα 250 εκατ. ευρώ, ενώ η ανέγερσή του προκάλεσε σάλο αντιδράσεων για το γεγονός ότι αποψιλώθηκε ένα ολόκληρο δάσος για να χτιστεί. Κι όλα αυτά, όταν η Τουρκία είχε αρχίσει να παρουσιάζει επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης και σοβαρά ποσοστά φτώχειας. Οι άνεργοι άγγιζαν τα τρία εκατομμύρια.
