Όταν ήταν 12 ετών τα έβαλε με τον καρκίνο και κατάφερε να βγει νικήτρια, τα υπόλοιπα μετά από αυτό ήταν απλά ένας αγώνας μέρα με τη μέρα για την ίδια.
Η Τζωρτζίνα Ξένου, πριν καλά – καλά συμπληρώσει τα 12, αναγκάστηκε να τα βάλει με τον πιο δύσκολο αντίπαλο, που είχε αντιμετωπίσει ως τότε στη βραχύχρονη αθλητική της καριέρα: Τον καρκίνο.
https://youtu.be/mWyppVmwbFs
Η 22χρονη, σήμερα, καρατέκα – αθλήτρια στα kata μίλησε στο Sputnik, για τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας της, το πώς την αντιμετώπισε και τα «στοιχήματα» που έβαλε στη συνέχεια.
Μαζί της, η μητέρα και προπονήτρια της, Μαρίζα Σουμπασάκη, με την οποία έγραψαν το βιβλίο «Γεννημένη νικήτρια» (2012, εκδόσεις Κέδρος), το οποίο εξιστορεί τη μάχη που έδωσε με την αρρώστια η Τζωρτζίνα, αλλά και το πώς βίωσε την περίοδο αυτή η μητέρα της, μέσα από τη δική της ματιά.
Η Τζωρτζίνα προέρχεται από την πλέον... καράτε οικογένεια, αφού πατέρας της είναι ο προπονητής Νεκτάριος Ξένος και αδέρφια της οι σπουδαίοι αθλητές με διεθνείς διακρίσεις, Διονύσης και Στέφανος, ενώ επίσης καρατέκα είναι και η 13χρονη αδερφή της Λυδία.
Παράλληλα, η πρωταθλήτρια του καράτε, με πανελλήνιες και διεθνείς διακρίσεις, μας μίλησε για την ανακήρυξη της ως «πρέσβειρα του καράτε», αναφέρθηκε στο άθλημα της «kata» και μοιράστηκε μαζί μας τους στόχους της.
Τι κάνει ένα κοριτσάκι, όταν μαθαίνει πως πάσχει από καρκίνο;
Η Τζωρτζίνα μας περιέγραψε εκεί την περίοδο.
«Μόλις είχα πάρει το χρυσό στο Βαλκανικό κι ήταν ένα πολύ ωραίο κεφάλαιο στη ζωή μου, ήταν όλα πολύ όμορφα. Όταν βρέθηκα στο νοσοκομείο για να το αντιμετωπίσω, σκέφτηκα απλά να γίνει ό,τι είναι να γίνει, να τελειώνουμε και να γυρίσω πίσω στο καράτε.
Υπήρξαν δύσκολες στιγμές, δεν ήταν τόσο εύκολο, όσο το λέω τώρα, εννοείται, απλά η σκέψη μου πάντα ήταν να γίνω γρήγορα καλά».
Η αθλητική ζωή μετά τον καρκίνο
«Μετά το τελευταίο μου χειρουργείο, την επόμενη μέρα πάτησα στο τατάμι κι έκανα κάποιες κινήσεις, Σιγά – σιγά, μέρα με τη μέρα κάτι έδινα παραπάνω, πάντα όμως συγκρατημένα.
Είχα βάλει στοίχημα με τον εαυτό μου πως τον καρκίνο θα τον νικήσω, όταν ξανακαταφέρω να κάνω καράτε όπως στο παρελθόν. Οπότε το χρυσό στο Πανελλήνιο ήταν το πρώτο βήμα για να κερδίσω τη μάχη με τον καρκίνο. Όταν δε, ήρθε και το χρυσό στο Βαλκανικό ένιωσα πως πραγματικά νίκησα τον καρκίνο».
Μία από τις ατάκες που έχει πει σε προηγούμενη συνέντευξή της, και μας άρεσε, ήταν:
«Κάθε φορά που με στεναχωρεί κάτι, σκέφτομαι ότι έχω νικήσει τον καρκίνο»
«Καθημερινά στην προπόνηση μπορεί να απογοητεύομαι, να περιμένω περισσότερα από μένα ή να έχω διάφορες στενοχώριες στην προσωπική μου ζωή. Πάντα η δύναμη μου είναι οτι νίκησα τον καρκίνο, δεν θα τα καταφέρω τώρα; Όταν ήμουν άρρωστη, δύναμη μου ήταν το καράτε. Τώρα, δύναμη μου είναι η νίκη επί του καρκίνου», μας εξήγησε η Τζωρτζίνα.
Πώς δημιουργήθηκε το «Γεννημένη νικήτρια»
Το βιβλίο που έχει γράψει με τη μαμά της, έχει εμπνεύσει και έχει βοηθήσει πολύ κόσμο, με την Τζωρτζίνα να μας αφηγείται το πώς πήραν την απόφαση αυτή.
«Τον καιρό που πήγαινα για έλεγχο στο ογκολογικό καθόμουν με τα παιδάκια κι έπαιζα. Μου άρεσε πολύ, από τον καιρό που ήμουν άρρωστη, να κάνω τα παιδιά που το περνούσαν τότε να νιώθουν καλύτερα. Οπότε το βιβλίο ήταν μία “λύση” του τύπου ακόμα και αν δεν μπορώ να γνωρίσω αυτά τα παιδιά, να μπορέσω να βοηθήσω με κάποιο τρόπο. Ήταν ο τρόπος μου να πω “δεν είσαι μόνος σου, μπορείς να τα καταφέρεις", έτσι το σκέφτηκα».
Η μητέρα της συμπλήρωσε:
«Το βιβλίο δεν θα το διαβάσουν τα παιδάκια, θα το διαβάσει ο γονιός. Είναι ένα βιβλίο με τις μαρτυρίες της Τζωρτζίνας και τις δικές μου. Θεωρώ πως οι γονείς έχουμε ακριβώς τα ίδια συναισθήματα και τους ίδιους φόβους, θα πάρουν θάρρος διαβάζοντάς το, θα δουν πως όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Για όλα «φταίει» ο Μάρκος
Μπορεί να μοιάζει αδιανόητο, όμως, παρότι μεγάλωσε σε αυτή την οικογένεια, το καράτε δεν ήταν «έρωτας με την πρώτη ματιά» για την Τζωρτζίνα. Για την ακρίβεια, ο λόγος που συνέχισε την οικογενειακή παράδοση ήταν ο Μάρκος, όπως μας είπε!
«Όταν ήμουν μικρή η μαμά μου με πήρε σε ένα μάθημα καράτε και δεν μου άρεσε καθόλου κι έλεγα πως είναι αγορίστικο και δεν θέλω να κάνω, οπότε της είπα να σταματήσω. Στο νηπιαγωγείο, όμως, είχα γνωρίσει τον Μάρκο, ο οποίος ξεκίνησε καράτε στη μαμά μου και όταν μου το είπε τρελάθηκα κι ήθελα να πάω. Οπότε ξεκίνησα καράτε, επειδή πήγαινε ο Μάρκος! Είμαστε ακόμα συναθλητές και φίλοι (γέλια)!»
Η Τζωρτζίνα και τα kata
Τo καράτε χωρίζεται σε kumite, που είναι το αγωνιστικό, και τα kata, με την Τζωρτζίνα να είναι πρωταθλήτρια στη δεύτερη κατηγορία.
«Ανέκαθεν το kata το αγαπούσα περισσότερο από το kumite (σ.σ. Το αγωνιστικό καράτε), μου άρεσε που έπρεπε να τελειοποιήσεις τις κινήσεις σου. Είναι ένα αγώνισμα που δεν έχεις αντίπαλο μπροστά σου, αλλά πρέπει να τον φανταστείς και η δύναμη σου να είναι αρκετή, ώστε να νιώσεις πως κάνεις απόκρουση και χτυπάς τον αντίπαλο. Πρακτικά, χτυπάς στον αέρα, αλλά, μέσα του, το kata, κρύβει πολλή ουσία. Όλες οι κινήσεις σημαίνουν κάτι, κι είναι πολύ ενδιαφέρον και όμορφο να ξέρεις τι πραγματικά είναι η κίνηση που κάνεις.
Όταν κάνω kata, δεν νιώθω πως χτυπάω στον αέρα, αλλά ότι είναι ένα πραγματικό χτύπημα κι είναι σαν να έχω τον αντίπαλο μπροστά μου.
Πρόκειται, ουσιαστικά, για προκαθορισμένες κινήσεις, χορογραφία, ό,τι κάνεις είναι συγκεκριμένο. Η κάθε χορογραφία έχει το δικό της όνομα και διαρκεί 2-3 λεπτά. Απαιτεί βέβαια δύναμη, ισορροπία και ταχύτητα».
Προπόνηση καράτε στη σχολή Α.Σ. Οδυσσέας
Πρέσβειρα του καράτε
Στις 16 Απριλίου 2015, η Τζωρτζίνα ανακυρήχθηκε πρέσβειρα για το καράτε από τον πρόεδρο της ιαπωνικής ομοσπονδίας κ. Τακάσι Σασαγκάβα και την JKF (σ.σ. ιαπωνική ομοσπονδία), με την υποστήριξη του @Make a Wish και τέθηκε κάτω από την καθοδήγηση της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, Ρίκα Ουσάμι.
«Κάθε παιδί που νοσηλεύεται από καρκίνο και παρόμοιες ασθένειες, δικαιούται να κάνει μια ευχή στο “Make a wish”. Η δική μου ευχή ήταν να πάω στην Ιαπωνία και να προπονηθώ με τη Ρίκα Ουσάμι, που είναι η καλύτερη αθλήτρια του κόσμου στα kata. Αν και δεν πίστευα οτι θα πραγματοποιηθεί η ευχή μου, τελικά έγινε.
Πήγα στην Ιαπωνία για 10 μέρες, έκανα προπόνηση μαζί της και η ιαπωνική ομοσπονδία καράτε, μου έκανε έκπληξη. Επειδή ήξερε την ιστορία μου, και θεώρησε οτι ήταν σημαντικό το ότι το καράτε κατάφερε να με κάνει δυνατή, με έκαναν πρέσβειρα για τους Ολυμπιακούς του Τόκιο του 2020. Χάρηκα πάρα πολύ, ήταν μεγάλη τιμή και, μάλιστα, έχουμε μιλήσει με το ιαπωνικό “Make A Wish” για να πάω το καλοκαίρι στο Τόκιο, όμως δεν είναι ακόμα σίγουρο», μας είπε για τη μεγάλη αυτή τιμή η Τζωρτζίνα.
«Τα τελευταία χρόνια ζω ως κανονική αθλήτρια»
«Για πάρα πολλά χρόνια, έκανα προπόνηση και δεν μπορούσα να κάνω ούτε τα βασικά. Δεν έπρεπε να λαχανιάσω πολύ, είχε τύχει να λιποθυμήσω σε αγώνες, πήγαινα στο νοσοκομείο κάθε εβδομάδα, σε καρδιολόγους... Είχα, λοιπόν, πολλούς περιορισμούς, ναι μεν έκανα πρωταθλητισμό, αλλά πιο πολύ στο μυαλό μου. Εδώ μέσα (σ.σ. στο προπονητήριο), η κούραση ήταν ελάχιστη, δεν μπορούσα όμως να κάνω βασικά πράγματα και, ουσιαστικά, από το 2017, ξεκίνησα να κάνω κανονικά προπόνηση. Για μένα η αθλητική ζωή ξεκίνησε τα 2-3 τελευταία χρόνια, γιατί πιο πριν έκανα ό,τι μπορούσα. Είχα επιτυχίες, σαφώς, απλά δεν έκανα πολλά από τα πράγματα που έπρεπε να κάνω, δεν μπορούσα. Τώρα, έχω ξεκινήσει να τα κάνω και ζω κανονικά ως αθλήτρια, τα τελευταία χρόνια».
«Στόχος η καθημερινή βελτίωση»
«Δυστυχώς, δεν μπορώ να εξωτερικεύω πολύ τους στόχους μου. Τους βάζω στο ημερολόγιο, τους κοιτάω και τους ξέρω αλλά θα πω οτι στόχος μου είναι η καθημερινή πρόοδος και βελτίωση και θυμώνω με τον εαυτό μου όταν μία μέρα δεν είμαι καλύτερη από ότι ήμουν χτες. Στοχεύω πάντως στο Ευρωπαϊκό Γυναικών, το οποίο βέβαια είναι πολύ δύσκολο στα kata».
