Ο Σταμάτης Κόκοτας, ένας από τους τελευταίους σερ της πίστας, δεν είναι πια εδώ. Ο μεγάλος λαϊκός τραγουδιστής άφησε την τελευταία του πνοή το πρώτο ξημέρωμα του Οκτώβρη, στο Ασκληπιείο νοσοκομείο της Βούλας, όπου νοσηλευόταν.
«Αναπολώ τα πάντα. Όλα, όλα τα θυμάμαι. Σκέφτομαι τους συνθέτες, τα στούντιο», είχε πει ο ίδιος.
«Πάρε τη ζωή όπως έρχεται», ήταν το μότο του Σταμάτη Κόκοτα, που έκανε αμέτρητες επιτυχίες και ερμήνευσε κομμάτια που αγαπήθηκαν και «μίλησαν» στην καρδιά χιλιάδων ανθρώπων ενώ ακούγονται μέχρι σήμερα.
Ο ίδιος ακτινοβολούσε. Στη δισκογραφική του παρουσία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και του 1970, οπότε και η καριέρα του απογειώθηκε, συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες της εποχής.
Μεταξύ αυτών, ο Σταύρος Ξαρχάκος, ο Δήμος Μούτσης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Γιάννης Σπανός, ο Γιώργος Ζαμπέτας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σταμάτης Κόκοτας: Βίντεο – αφιέρωμα στον μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή που «έφυγε» από τη ζωή
Ο Ξαρχάκος, το πρώτο τραγούδι και η επιτυχία
Με τον Ξαρχάκο γνωρίστηκαν στη Γαλλία, όπου είχε πάει για σπουδές στην ιατρική. «Πήγα στο Παρίσι να σπουδάσω ιατρική, όπως ήθελε η οικογένεια, όμως εκεί άρχισα το τραγούδι σε καμπαρέ», είχε πει ο ίδιος πριν από πολλά χρόνια.
Στην Πόλη του Φωτός ξεκίνησε να εμφανίζεται σε νυχτερινά κέντρα και να αποκτά φήμη ως επαγγελματίας πια τραγουδιστής.
Και ενώ ανοιγόταν μια λαμπρή καριέρα στην Ευρώπη, γνώρισε τον συνθέτη, που σημάδεψε την καριέρα του. Ο Ξαρχάκος ήταν αυτός που τον έπεισε να επιστρέψει στη χώρα μας και τον σύστησε στο ελληνικό κοινό.
«Χρωστάω πάρα πολλά στον Ξαρχάκο, διότι εκείνος ανακάλυψε τον Κόκοτα, εκείνος με παρουσίασε στο ελληνικό κοινό κι εγώ κατάφερα και στάθηκα», είχε παραδεχτεί.
Το τραγούδι που τον έκανε γνωστό ήταν το «Ένα μεσημέρι», του Σταύρου Ξαρχάκου το 1966. Κάπως έτσι άρχισε να ξετυλίγεται και ο μύθος του στη νυχτερινή Αθήνα.
Την επόμενη χρονιά (1967) ηχογράφησε το «Όνειρο απατηλό», σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και μουσική του Απόστολου Καλδάρα.
«Το μπαμ έγινε το 1966 με τον Σταύρο Ξαρχάκο και το «Ένα μεσημέρι». Έπειτα το «Όνειρο απατηλό» του Καλδάρα και πόσα ακόμη. Υπήρχαν σεζόν που ο κόσμος στεκόταν ουρές, 300 και 500 μέτρα μέσα στο κρύο, για να μπει στο μαγαζί όπου τραγουδούσα, στο κέντρο της Αθήνας και να ακούσει το «Όνειρο απατηλό»», είχε περιγράψει.
Αργότερα (1977) ήρθε το μοναδικό «Γιε μου», σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική του Απόστολου Καλδάρα, που έδωσε νέα ώθηση στην καριέρα του Σταμάτη Κόκοτα και άφησε εποχή.
«Γιε μου, είναι ο πόνος μου αβάσταχτος, καλέ μου, που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου, στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς». «Τραγούδησε» τον πόνο της απώλειας του γιου και έκανε πολλούς άνδρες να ξακρίζουν στο άκουσμά του.
Ένας μύθος της εποχής ήθελε το τραγούδι να γράφτηκε για το χαμό του γιου του Αριστοτέλη Ωνάση, Αλέξανδρου, τον Ιανουάριο του 1973. Ο Σταμάτης Κόκοτας και ο Έλληνας κροίσος ήταν καλοί φίλοι και εύκολα έγινε ο συνειρμός. Τα πράγματα δεν ήταν όμως έτσι.
Ο Σταμάτης Κόκοτας σε συνέντευξή του ξεκαθάρισε πως το κομμάτι γράφτηκε για άλλη ιστορία: «Το τραγούδι γράφτηκε για ένα πατέρα με ναρκομανή γιο. Τότε, τέλη δεκαετίας ’70, άρχισε να μπαίνει η πρέζα στη ζωή μας. Και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος τα λέει όλα εδώ… Είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς… Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου, οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά. Ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου που ’χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά».
Οι στίχοι του τραγουδιού είναι ανατριχιαστικοί:
Γιε μου, είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου
που σε βλέπω σαν ξερόφυλλο του ανέμου
στη ζωή κυνηγημένος να γυρνάς
Γιε μου, δεν τον άκουσες τον δόλιο σου πατέρα
παρασύρθηκες και μέρα με τη μέρα
είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς
Γιε μου, τι περιμένεις, πε μου
σ έναν δρόμο λασπωμένο
θα σαι πάντα σα δεντρί ξεριζωμένο
δίχως μοίρα, δίχως ήλιο κι ουρανό
Γιε μου, τον καημό μου συλλογίσου
γύρνα σπίτι να γλυκάνω την πληγή σου
γιε μου, γιε μου, πώς πονώ
Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου
οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου
και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά
Γιε μου, μην πιστεύεις σε κανέναν ακριβέ μου
ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου
που χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά
Η συνεργασία του με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο του έδωσε και άλλα μουσικά κομμάτια, όπως το «Πες πως μ’ αντάμωσες», «Δεν το μπορείς», «Ο Τρελός».
Ο Σταμάτης Κόκοτας ήταν μια προσωπικότητα και μια φωνή μοναδική. Τραγουδούσε με έναν με έναν δικό του τρόπο, «μαγικό», συγκινητικό, που σε ταξίδευε.
«Ούτε εταιρεία υπολόγισα ποτέ μου, ούτε γνωριμίες, ούτε τίποτα. Το τραγούδι έπρεπε να κάνει για μένα, να μ’ ακουμπήσει, να με ‘πειράξει’», είχε πει για τα κομμάτια που ερμήνευε και το καθένα είχε ξεχωριστεί θέση στην καρδιά του.
«Η ερμηνεία μου στα τραγούδια είναι κάτι προσωπικό, δεν είναι θέμα στιλ. Έτσι γεννήθηκα. Αλλά το θέμα της καλλιτεχνίας είχε μιλήσει από πολύ νωρίς για μένα. Τώρα, πώς έγινε, δεν μπορώ να καταλάβω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι ξημεροβραδιαζόμουνα με την κιθάρα», είχε παραδεχτεί.
Ο Σταμάτης Κόκοτας μπορεί να «έφυγε» αλλά η ζεστή φωνή του και τα τραγούδια του θα μείνουν για πάντα εδώ.
Ακούστε κάποιες από τις μεγάλες επιτυχίες του
Πες πως μ’ αντάμωσες: Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική Γιάννης Σπανός
Δεν το μπορείς: Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική Γιάννης Σπανός
Ο Τρελός: Στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μουσική Γιάννης Σπανός
Ένα μεσημέρι: Στίχοι Νίκος Γκάτσος, Μουσική Σταύρος Ξαρχάκος
Ολόκληρη η δισκογραφία του
- 1966 – Ένα μεσημέρι (μουσική Σταύρος Ξαρχάκος)
- 1967 – Όνειρο απατηλό
- 1968 – Κόκοτας
- 1968 – Κάποιο Καλοκαίρι (μουσική Δήμος Μούτσης)
- 1968 – Επιλογή
- 1968 – Χρώματα (μουσική Σταύρος Ξαρχάκος)
- 1969 – Ένα Χαμόγελο (μουσική Δήμος Μούτσης)
- 1969 – Κόσμε Αγάπη Μου (μουσική Σταύρος Ξαρχάκος)
- 1969 – Μαζί με τον Σταμάτη
- 1970 – Ξαρχάκος + Κόκοτας (μουσική Σταύρος Ξαρχάκος)
- 1971 – Χαλάλι σου ζωή (μουσική Λυκούργος Μαρκέας)
- 1971 – Σταμάτης Κόκοτας
- 1972 – Μικρές ώρες (μουσική Γιώργος Κατσαρός)
- 1972 – 4-5-3 (μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος)
- 1972 – 12 Φύλλα της καρδιάς
- 1973 – Μέρες αγάπης (μουσική Γιάννης Σπανός)
- 1973 – Διαδρομή (μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος)
- 1973 – Νο 4
- 1973 – Τα ωραία του Τσιτσάνη (μουσική Βασίλης Τσιτσάνης)
- 1973 – Παλιά μεράκια
- 1974 – Νο 5 – Εγώ και ο έρωτας
- 1974 – Συναναστροφές (μουσική Αντώνης Κατινάρης)
- 1975 – Μια ζωγραφιά (μουσική Χάρης Λυμπερόπουλος)
- 1975 – Θα συναντηθούμε (μουσική Βαγγέλης Πιτσιλαδής)
- 1977 – Τελευταία νύχτα (μουσική Απόστολος Καλδάρας)
- 1978 – Θα σου χρωστώ (μουσική Γιώργος Χατζηνάσιος)
- 1979 – Με αγάπη Σταμάτης
- 1980 – Το διάταγμα… και άλλα (μουσική Γιώργος Ζαμπέτας)
- 1980 – Ο Σταμάτης Κόκοτας τραγούδα για όλους Απόστολο Καλδάρα
- 1983 – Για πάντα
- 1984 – Καρδιά παραπονιάρα
- 1985 – Τσιτσάνης-Θεοδωράκης-Κόκοτας– Ανέκδοτα τραγούδια
- 1987 – Κάθε τραγούδι μου για σένα
- 1988 – Ένας καλεσμένος
- 1989 – Ευτυχώς υπάρχουν και τα όνειρα
- 1990 – Θα μείνει η αγάπη μας
- 1993 – Οι διπλοπενιές
- 1994 – Για σας τα διάλεξα
- 2002 – Αυτά που ήθελα να πω
- 2002 – Μια ζωή…(μουσική Ανδρέας Καραγιαννόπουλος)
- 2003 – Τραγουδά Βασίλη Τσιτσάνη
- 2003 – Τραγουδά Γιώργο Μητσάκη
- 2019- Όλα για μένα είσαι εσύ
