Κοινές δράσεις και συνέργειες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ώστε να κτιστεί «άμυνα» απέναντι στην ακρίβεια, αλλά και κινητοποίηση των κεφαλαίων των συνταξιοδοτικών ταμείων για πιο μεγάλη δύναμη «πυρός» που θα φέρουν επενδύσεις, ανάπτυξη και δουλειές στη γηραιά ήπειρο, περικλείουν οι προτάσεις που παρουσίασε ο Κωστής Χατζηδάκης στη σύνοδο των ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών, για την νέα περίοδο που διανοίγεται μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου στην Ευρώπη.
Μετά από μια πενταετία όπου ήρθαν τα πάνω κάτω (Brexit, πανδημία, lockdown, πόλεμος στην Ουκρανία, ενεργειακή κρίση, κύμα πρωτοφανούς ακρίβειας) και με μεγάλες διεθνείς αβεβαιότητες μπροστά της (Γαλλία, εκλογές στις ΗΠΑ) η Ευρώπη ανασυντάσσεται και αγωνιά για να καταστεί πιο παραγωγική και ανταγωνιστική απέναντι στους παγκόσμιους ανταγωνιστές της.
Στην παρέμβασή του στο συμβούλιο Eurogroup, στη συζήτηση που έγινε στο πλαίσιο του για τη λεγόμενη "έκθεση Λέτα" που αφορά στη ενιαία ευρωπαϊκή αγορά, ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών εστίασε στην ανάγκη τόνωσης, τόσο των ιδιωτικών όσο και των δημοσίων επενδύσεων. Και τόνισε ότι «αν η Ευρώπη θέλει παραπάνω επενδύσεις, πρέπει να έχει και αντίστοιχα υψηλές φιλοδοξίες. Να μη μένει απλώς στις διακηρύξεις και στις εκθέσεις. Όσο καθυστερούμε αυτό αποβαίνει εις βάρος μας».
Μεταξύ άλλων, ο Κωστής Χατζηδάκης πρότεινε να επιδιωχθεί και η πιο ενεργή συμμετοχή των εθνικών συνταξιοδοτικών ταμείων στις κεφαλαιαγορές, ώστε να βελτιωθεί η αξιοποίηση των κεφαλαίων τους, με την προϋπόθεση για ουσιαστικές εγγυήσεις σωστής διακυβέρνησης και βιωσιμότητας των επενδύσεων αυτών.
Για το πού πρέπει να κατευθυνθούν οι επενδύσεις στο επόμενο διάστημα, οι ελληνικές προτάσεις εστιάζουν σε πέντε πεδία:
1. Κοινές ευρωπαϊκές προμήθειες: μια πανευρωπαϊκή πολιτική κρατικών προμηθειών, όπου αυτό είναι δυνατόν, για να μειώσει τα κόστη για την ευρωπαϊκή οικονομία και να ενισχύσει τη δυναμική της. Η πρόταση κινείται στη λογική των αποφάσεων που ελήφθησαν για κοινές προμήθειες στην ΕΕ, όπως πρόσφατα έγινε για τα εμβόλια και το φυσικό αέριο. Η πολιτική αυτή ενισχύει τον ρόλο της Ευρώπης ως «μεγάλου πελάτη» και ισχυρού καταναλωτή, με στόχο να επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας, αλλά και μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ της Ευρώπης έναντι των διεθνών παικτών της παγκόσμιας αγοράς, οι οποίοι λειτουργούν μάλιστα ως «συνασπισμός» παραγωγών και προμηθευτών (πχ ΟΠΕΚ) για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους κατά βούληση.
2. Σημαντικά Έργα Κοινού Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος: προτείνεται να ενισχυθεί η χρηματοδότηση «στρατηγικών» για την Ευρώπη επενδύσεων. Για παράδειγμα, η δημιουργία και ολοκλήρωση κοινών ενεργειακών δικτύων (ιδίως ηλεκτρισμού) επιβάλλεται για την εξισορρόπηση των τιμών ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη που σήμερα εμφανίζουν τεράστιες στρεβλώσεις. Επίσης, κοινές επενδύσεις στην Άμυνα (όπως το ευρωπαϊκό σύστημα αεράμυνας) ενισχύουν χώρες που επωμίζονται δυσανάλογο φορτίο στους κρατικούς προϋπολογισμούς λόγω γεωγραφικής θέσης και γειτνίασης, όπως η Ελλάδα ή η Πολωνία.
3. Ενοποίηση των Κεφαλαιαγορών με στόχο τη δημιουργία μιας πραγματικής Ένωσης Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων, όπως προτείνει η έκθεση Λέττα που παρουσιάστηκε στο Ecofin.
4. Ολοκλήρωση της Τραπεζικής Ένωσης, με εγγύηση των καταθέσεων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η οποία θα συμβάλει άμεσα και έμμεσα στην ενίσχυση των ιδιωτικών επενδύσεων.
5. Επενδύσεις σε ανθρώπινο κεφάλαιο, ώστε να διευκολυνθεί η διάχυση νέων γνώσεων και τεχνολογιών, βασική προϋπόθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας.
