Είναι γεγονός ότι η Ρωσία χρησιμοποίησε ως επίφαση την καταπίεση των Ρωσόφωνων στο Ντονμπάς, για να πραγματοποιήσει την εισβολή της στην Ουκρανία , ενώ στην πραγματικότητα εκείνο που βάρυνε περισσότερο ήταν το γεγονός ότι η τελευταία τάχθηκε υπέρ της ένταξής της στο ΝΑΤΟ, φέρνοντας στο προσκήνιο έναν μεγάλο φόβο του Πούτιν, εδώ και χρόνια, δηλαδή τι θα γινόταν αν η Ουκρανία και η Γεωργία εντασσόταν στο ΝΑΤΟ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Κριμαία: Ο διορισμένος από τη Ρωσία κυβερνήτης της Σεβαστούπολης δήλωσε πως καταρρίφθηκε ουκρανικό drone
Σε αυτό εδράζεται το ακόλουθο άρθρο Διεθνούς ΜΜΕ, του οποίου τα κυριότερα σημεία είναι τα ακόλουθα:
"H τέως ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Ράις ομολογουμένως δεν ήξερε τι να κάνει το 2008 με την πιθανή ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ εκείνη τη χρονιά.
Οι Γερμανοί και οι Γάλλοι ήταν αντίθετοι λόγω της πεποίθησής τους ότι η Ρωσία θα αντιδρούσε. Οι Ρώσοι ήταν προφανώς αντίθετοι.
Η κυβέρνηση του Γεωργιανού Προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι υποστήριζε σθεναρά την ένταξη στη συμμαχία. Η Ράις, σύμφωνα με τα απομνημονεύματά της, πήγε στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ για να εκθέσει και τις δύο εκδοχές του ζητήματος, δηλαδή της ιδιότητας μέλους ή όχι, στον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους.
Ο Μπους ήταν αποφασιστικός και αντέδρασε γρήγορα. «Εάν αυτά τα δύο δημοκρατικά κράτη θέλουν την Ένταξη, δεν μπορώ να πω όχι». Ο Μπους ήταν αποφασισμένος και δημόσια για τη στάση του. Αργότερα είπε στα μέσα ενημέρωσης ότι «υποστήριξε σθεναρά» την ένταξη της Ουκρανίας και της Γεωργίας.
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008 στη Ρουμανία πλησίαζε σύντομα και ο Ράις έπρεπε να πείσει τους Γερμανούς και άλλα μέλη να υποστηρίξουν την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και τη Γεωργίας .
Η Ράις πίεσε τη Γερμανία αλλά χωρίς αποτέλεσμα και έφυγε για το Βουκουρέστι χωρίς την συναίνεση της.
Χρειάστηκαν κάποιες διαμάχες με τους Γερμανούς στη σύνοδο κορυφής, αλλά η Ράις κατάφερε να κάνει τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να συμφωνήσει.
Όχι για ένα άμεσο Σχέδιο Δράσης Ένταξης για την Ουκρανία και τη Γεωργία, αλλά πέτυχε το επόμενο καλύτερο πράγμα, την υποστήριξη για ενδεχόμενη ένταξη.
«Το ΝΑΤΟ χαιρετίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για ένταξη», είπε η Ράις στους δημοσιογράφους. «Συμφωνήσαμε σήμερα ότι αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ… είναι θέμα πότε και όχι αν».
Εάν η Ουκρανία και η Γεωργία μπορούσαν να έχουν καταφέρει να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ, τότε, ξεκινώντας με ένα συγκεκριμένο Σχέδιο Δράσης Μέλους το 2008, θα μπορούσε αυτό να είχε αλλάξει την ιστορία;
Ίσως η πλήρης ένταξη θα μπορούσε να είχε βοηθήσει την Ουκρανία να αποφύγει την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014 και την εισβολή στην Ουκρανία από τη Ρωσία το 2022.
Προσφέροντας στη Γεωργία και την Ουκρανία μια μακρινή προοπτική για ένταξη στο ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, η συμμαχία όχι μόνο αναγνώρισε το έμμεσο βέτο της Ρωσίας στη λήψη αποφάσεων από τους συμμάχους, αλλά ενθάρρυνε τον Πούτιν να είναι πιο απαιτητικός, θέτοντας τις βάσεις για τις επόμενες επιθέσεις της Ρωσίας κατά της Γεωργίας και της Ουκρανίας.
Από ιστορική σκοπιά, η σύνοδος κορυφής του Βουκουρεστίου αποδείχθηκε ότι ήταν το σημείο καμπής που άνοιξε το δρόμο για τις ρωσικές στρατιωτικές επιθέσεις, προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα την αρχή του τέλους της μεταψυχροπολεμικής περιόδου και την τρέχουσα παγκόσμια συστημική αναδιάρθρωση.
Τι συνέβη με τις προσφορές για ένταξη στο ΝΑΤΟ της Γεωργίας και της Ουκρανίας;
Η Γεωργία και η Ουκρανία δεν μπήκαν ποτέ στο ΝΑΤΟ. Αυτό είναι γεγονός. Αλλά το 2008 θα μπορούσε να ήταν το πρώτο βήμα προς έναν πιο ασφαλή και ειρηνικό μετασοβιετικό χώρο. Η Ρωσία μπορεί να μην ήταν τόσο επιθετική με το άρθρο V της συμμαχίας να παρουσιάζεται ως αποτρεπτικό.
Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι το Κρεμλίνο θα αντιστεκόταν στην παραβίαση της τάξης που βασίζεται σε κανόνες. Η Ρωσία θα μπορούσε να σεβόταν περισσότερο τα σύνορα της Γεωργίας και της Ουκρανίας.
Πράγματι, η Ρωσία πραγματοποίησε εισβολή στη Γεωργία τέσσερις μήνες μετά το Βουκουρέστι.
Πέρα από την ανθρώπινη τραγωδία, από παγκόσμια προοπτική, η μεγαλύτερη καταστροφή του Γεωργιο-ρωσικού πολέμου ήταν η σθεναρή απόρριψη της μεταψυχροπολεμικής τάξης από τη Ρωσία.
Ενώ οι ρωσικές ενέργειες υπονόμευσαν την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας, έκαναν την πρώτη και ανεπανόρθωτη ρωγμή ενάντια στη βασισμένη σε κανόνες τάξης που είχε υπερασπιστεί η Δύση, ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνεται ότι ο δισταγμός του ΝΑΤΟ το 2008 να χορηγήσει Σχέδιο Δράσης Ένταξης στη Γεωργία και την Ουκρανία και η ακόλουθη αποτυχία να σώσει την Τιφλίδα, ενθάρρυνε τη Μόσχα να χρησιμοποιήσει την ίδια τακτική κατά της Ουκρανίας το 2014, καθώς προσάρτησε την Κριμαία και διεξήγαγε επιθέσεις στην Ανατολική Ουκρανία, βάζοντας έτσι υποθήκη για την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022.
Ο ρόλος της Γεωργίας
Δεν είναι λίγοι που υποστηρίζουν ότι, η Ρωσία σε περίπτωση που η Γεωργία εκδήλωνε ενδιαφέρον ένταξης της στο ΝΑΤΟ, θα αντιδρούσε με εισβολή όπως έκανε και στην Ουκρανία.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί στρατιωτικά η Ρωσία να αντέξει ένα δεύτερο μέτωπο και τι επιπτώσεις θα είχε η τυχόν ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Εκτίμησή μας είναι πως η γεωπολιτική και γεωοικονομική σημασία της Γεωργίας είναι εξόχως σημαντική για τα συμφέροντα ΗΠΑ-ΕΕ ενάντια σε εκείνα Ρωσίας-Κίνας αλλά και Τουρκίας.
Τυχόν ένταξη της στο ΝΑΤΟ θα σήμαινε την αρχή της απώλειας ελέγχου από την Ρωσία, της νότιας αυλής της στην Υπερκαυκασία.
Επίσης η σφήνα του ΝΑΤΟ μέσω Γεωργίας, θα προκαλούσε ανάσχεση στα Τουρκικά σχέδια για την δημιουργία ενός κραταιού "Οργανισμού τουρκικών κρατών" με επικεφαλής την ίδια, αφού οι λοιπές χώρες της περιοχής θα αναζητούσαν την παροχή ασφαλείας που θα πρόσφερε η ένταξή τους στην Ατλαντική Συμμαχία, παρά την Τουρκία.
Τέλος θα δυσχεραινόταν σε σημαντικό βαθμό η υλοποίηση της Κεντρικής οδού του δρόμου του μεταξιού.
