Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αναστατώσει την αμερικανική πολιτική. Ο βαθμός στον οποίο αλλάζει την αμερικανική πολιτική είναι το πιο σημαντικό ερώτημα για τον Πρόεδρο Μπάιντεν και τους Δημοκρατικούς, αναφέρει η Washington Post.
Η βάναυση και απρόκλητη επιθετικότητα της Ρωσίας εναντίον του κυρίαρχου γείτονά της έχει συσπειρώσει εκ νέου τον κόσμο. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έχει γίνει μια φιγούρα διεθνούς αναγνώρισης και θαυμασμού. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει γίνει διεθνής παρίας. Το ΝΑΤΟ έχει αναζωογονηθεί και οι Ηνωμένες Πολιτείες ηγούνται και πάλι της δυτικής συμμαχίας.
Πόσο σημασία έχει αυτό για τους Αμερικανούς ψηφοφόρους και πόσο θα έχει σημασία στις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου; Σήμερα, ο πληθωρισμός και άλλα εσωτερικά ζητήματα παραμένουν οι βασικοί μοχλοί των επερχόμενων εκλογών. Μια αλλαγή που έφερε ο πόλεμος είναι ότι πάγωσε το πολιτικό περιβάλλον στο εσωτερικό και τοποθέτησε ορισμένα ζητήματα - συγκεκριμένα τις τιμές του φυσικού αερίου - σε ένα περισσότερο από καθαρά εγχώριο πλαίσιο.
Γνωρίζουμε από διασκορπισμούς της πρόσφατης ιστορίας ότι σε αυτό το στάδιο μιας σύγκρουσης όπως αυτή που συνεχίζει να εκτυλίσσεται στην Ουκρανία, οι προβλέψεις για μήνες στο μέλλον είναι επικίνδυνες έως ανόητες. Ο αιφνιδιασμός είναι μια βεβαιότητα της πολιτικής.
Οι πόλεμοι που εμπλέκουν άμεσα τις δυνάμεις των ΗΠΑ συχνά παράγουν ένα αποτέλεσμα συσπείρωσης για τον πρόεδρο. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν πόλεμο στις αρχές του 1991 για να εκδιώξουν το Ιράκ από το Κουβέιτ, ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους είδε τα ποσοστά αποδοχής του να εκτινάσσονται κοντά στο 90%. Δύο χρόνια αργότερα, είχε χάσει την υποψηφιότητά του για επανεκλογή και έμεινε εκτός γραφείου.
Αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες απάντησαν σθεναρά στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, τα ποσοστά αποδοχής του Προέδρου Τζορτζ Μπους επισκίασαν ελαφρώς τα επίπεδα του πατέρα του. Οι Ρεπουμπλικάνοι υποψήφιοι οδήγησαν το αντιτρομοκρατικό μήνυμά του σε επιτυχημένες ενδιάμεσες εκλογές το επόμενο έτος. Οι απόψεις για τον πόλεμο στο Ιράκ δεν είχαν αλλάξει αρκετά ώστε να εμποδίσουν τον Μπους να κερδίσει την επανεκλογή του το 2004, αλλά μέχρι το 2006, η αντίθεση στον πόλεμο συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην ανάληψη της Βουλής από τους Δημοκρατικούς.
Αυτός ο πόλεμος είναι διαφορετικός. Ο Μπάιντεν δημιούργησε και ηγήθηκε ενός διεθνούς συνασπισμού που έχει επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία και έρχεται να βοηθήσει την Ουκρανία με συνεχείς αποστολές όπλων και ανοιχτές πόρτες σε εκατομμύρια πρόσφυγες που φεύγουν τώρα από την καταστροφή. Έχει αποκαλέσει τον Πούτιν εγκληματία πολέμου, αλλά αντιστάθηκε σε βήματα που, όπως λέει, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν ευρύτερο πόλεμο. Δεν έχουν δεσμευτεί στρατεύματα των ΗΠΑ και ο Μπάιντεν είπε ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Ωστόσο, ο Πούτιν είναι απρόβλεπτος, και έτσι θα μπορούσε να είναι και η πορεία της σύγκρουσης και οι πιθανοί τρόποι τερματισμού της.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει φέρει τους Αμερικανούς πιο κοντά σε ορισμένα πράγματα - ονομάστε το "φαινόμενο Πούτιν". Σε μια περίοδο διχασμού στο εσωτερικό, ο Πούτιν έχει δώσει στους Αμερικανούς έναν κοινό εχθρό και μια αίσθηση συλλογικού σκοπού. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών και των Δημοκρατικών πιστεύουν ότι η συνεργασία με τους συμμάχους των ΗΠΑ είναι η σωστή στάση, σύμφωνα με το Pew Research Center. Παρόμοιο μοτίβο εμφανίζεται και στην απόφαση για επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, με περισσότερα από 8 στα 10 σε κάθε μέρος να υποστηρίζουν τη συνέχιση αυτών των μέτρων.
Οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ξεφύγει από τις απόψεις που εξέφρασε ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είχε επαινέσει τον Πούτιν ως «ιδιοφυΐα» καθώς ο πόλεμος διαμορφωνόταν. Οι εκλεγμένοι ηγέτες του κόμματος είδαν γρήγορα την ανοησία της προσπάθειας να προσαρμοστεί αυτή η άποψη. Ο Πούτιν έχει δείξει τον εαυτό του για αυτό που είναι και πολλοί από τους συνεργάτες του Τραμπ έχουν αναζητήσει κάλυψη. Αν και εξακολουθούν να μην είναι πρόθυμοι να επικρίνουν τον Τραμπ, πολλοί έχουν καταγγείλει τον Πούτιν: Ο Ρεπουμπλικανός ηγέτης της Βουλής των Αντιπροσώπων, Κέβιν ΜακΚάρθι (Καλιφόρνια) τον αποκάλεσε «τραμπούκο».
Ορισμένοι Ρεπουμπλικάνοι πίεσαν τον Μπάιντεν να αναλάβει ακόμη πιο επιθετική δράση για να στηρίξει την Ουκρανία, σύμφωνα με τα αιτήματα του Ζελένσκι για μαχητικά αεροσκάφη ή πιο εξελιγμένα αντιαεροπορικά όπλα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι δημοκρατικοί Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν περισσότερο τέτοιου είδους βήματα από ότι οι Δημοκρατικοί.
Ως ηγέτης της χώρας, ο Μπάιντεν θα μπορούσε να επωφεληθεί από την ευρεία συναίνεση σε τιμωρητικές ενέργειες ενάντια στον πόλεμο του Πούτιν. Αλλά η υποστήριξη για το πώς χειρίζεται ο Μπάιντεν τον πόλεμο δεν μεταφράζεται ακόμη σε μεγαλύτερη υποστήριξη για τον ίδιο τον Μπάιντεν. Περισσότεροι Αμερικανοί εγκρίνουν την απάντηση των ΗΠΑ παρά αποδοκιμάζουν, σύμφωνα με την έρευνα του Pew, αν και υπάρχουν σαφείς κομματικές διαφορές σε αυτό το δίλημμα. Αυτές οι υποκείμενες διαιρέσεις μπορεί να είναι ένας μετρητής αντιπροσώπευσης του εγχώριου πολιτικού αντίκτυπου ή της έλλειψής τους μέχρι σήμερα.
Ο πρόεδρος δεν έχει σημειώσει αξιοσημείωτη αύξηση στα ποσοστά αποδοχής του. Αυτό μπορεί να αλλάξει, φυσικά. Στην καλύτερη περίπτωση, τα ποσοστά αποδοχής του έχουν ανέβει μία ή δύο μονάδες, αλλά ορισμένοι στρατηγοί λένε ότι ο λόγος είναι ότι έφερε πίσω στο πλευρό του ορισμένους Δημοκρατικούς που ήταν δυσαρεστημένοι μαζί του εξαιτίας αυτού που δεν συνέβη με την εγχώρια ατζέντα του πέρυσι. Στερεώνει τη βάση του αλλά προφανώς δεν μετακινεί ακόμη άλλους. Η συνολική βαθμολογία αποδοχής του παραμένει καθαρά αρνητική με χαμηλά διψήφια ποσοστά. Ιστορικά, τέτοιοι αριθμοί έχουν φέρει το κόμμα του προέδρου σε επικίνδυνο έδαφος για τις ενδιάμεσες εκλογές.
Ο πληθωρισμός εξακολουθεί να κυριαρχεί ως το κυρίαρχο ζήτημα στις εγχώριες εκτιμήσεις για την κατάσταση της χώρας, και το γνωρίζουν και οι δύο πλευρές. Ένας πόλεμος μηνυμάτων βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη για την τιμή της βενζίνης. Από τον Λευκό Οίκο, η φρασεολογία είναι «οι αυξήσεις τιμών του Πούτιν». Από τις ρεπουμπλικανικές συνοικίες, αυτές οι υψηλότερες τιμές είναι του Μπάιντεν και μόνο, παρόλο που είναι σαφές ότι οι πιο πρόσφατες αιχμές σχετίζονται με τον πόλεμο. Ωστόσο, το βάρος θα πέσει στον Μπάιντεν εάν οι τιμές παραμείνουν υψηλές κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όπως θα μπορούσε να συμβεί.
Περισσότερο από τις τιμές του φυσικού αερίου που προκαλούν αγωνία στους ψηφοφόρους, είναι οι τιμές γενικά. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ αύξησε τα επιτόκια την περασμένη εβδομάδα ως ένα βήμα που σχεδιάστηκε για να επιβραδύνει την άνοδο των τιμών. Το αν αυτή και οι μελλοντικές αυξήσεις των επιτοκίων θα παρακάμψουν τον αντίκτυπο των νέων διαταραχών της εφοδιαστικής αλυσίδας που προκαλούνται από τον πόλεμο (επιπλέον αυτών που προκλήθηκαν από την πανδημία) και η αύξηση των μισθών σε μια σφιχτή αγορά εργασίας είναι η πρόκληση για τη Fed.
Η διοίκηση άλλαξε τα μηνύματά της σε άλλες πτυχές της εγχώριας ατζέντας της. Ο Μπάιντεν εξακολουθεί να θέλει να εφαρμόσει κομμάτια της ατζέντας του «Build Back Better» που κατέρρευσαν στη Γερουσία χάρη στην ενωμένη Ρεπουμπλικανική αντιπολίτευση και την αντίσταση από τον γερουσιαστή Joe Manchin III (D-W.Va.) ειδικότερα. Αλλά αυτό θα γινόταν αποσπασματικά, και ο πρόεδρος και οι σύμμαχοί του μιλούν τώρα για αυτές τις προτεινόμενες πολιτικές ως εκείνες που θα βοηθήσουν στη μείωση των τιμών.
Ο Μπάιντεν έδωσε την ομιλία του για την κατάσταση της Ένωσης πριν από σχεδόν τρεις εβδομάδες. Κέρδισε τη δικομματική υποστήριξη για όσα είπε για την Ουκρανία, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας ήταν αφιερωμένο σε εσωτερικά ζητήματα και οι κομματικοί διαχωρισμοί ήταν εμφανείς σε όλη τη διάρκεια. Η ομιλία θεωρήθηκε ως άξονας απομάκρυνσης από το είδος της ρητορικής που κυριάρχησε πέρυσι, αυτή ενός μετασχηματιστικού προέδρου που αναζητά μεγάλα και φιλόδοξα προγράμματα δαπανών, σε μια πιο μετριοπαθή ατζέντα και περισσότερες συζητήσεις για ενότητα. Σε μια εποχή σύντομων αναμνήσεων, η κατάσταση της Ένωσης έχει ξεθωριάσει γρήγορα.
Οι προκλήσεις της διοίκησης είναι πλέον σε split-screen. Υπάρχει η φροντίδα και η τροφοδοσία του διεθνούς συνασπισμού που προσπαθεί να βοηθήσει την Ουκρανία να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί εναντίον των Ρώσων, ένα διοικητικό έργο σημαντικών και σχεδόν πλήρους απασχόλησης. Και υπάρχει ένα σύνολο εσωτερικών ζητημάτων που παραμένουν στο πιάτο του προέδρου, από τη μετάβαση από την πανδημία στην ενδημική μάχη κατά του κορονοϊού, μέχρι την εμφάνιση αποτελεσμάτων στη μάχη κατά του πληθωρισμού και τη διατήρηση της οικονομίας υγιή. Η ενασχόληση με το πρώτο θα είναι απαραίτητη για την ευημερία του κόσμου. Η ενασχόληση με το δεύτερο θα είναι ενδεικτική του τι θα συμβεί στις ενδιάμεσες εκλογές το Νοέμβριο.
