Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν υποστήριξε σήμερα, ότι αν επιβληθούν τώρα κυρώσεις στη Ρωσία η Δύση θα χάσει τη δυνατότητα να αποτρέψει μια πιθανή επιθετική ενέργεια της Μόσχας σε βάρος της Ουκρανίας.
Ο Μπλίνκεν έδωσε αλλεπάλληλες συνεντεύξεις σε πολλά αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα.
Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, μιλώντας στο CNN, προειδοποίησε ότι εάν έστω και μία επιπρόσθετη ρωσική δύναμη μπει στην Ουκρανία με επιθετικό τρόπο, η ενέργεια αυτή θα πυροδοτήσει μια σημαντική απάντηση.
Όταν ρωτήθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο CBS αν το γεγονός ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται τη στήριξη της Ρωσίας στις συνομιλίες για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, δένει τα χέρια της Ουάσινγκτον στο ζήτημα της Ουκρανίας, απάντησε "ούτε’ κατ’ ελάχιστο". Πρόσθεσε ότι δεν πιστεύει ότι οι αποφάσεις της Ρωσίας για την Ουκρανία θα επηρεαστούν από το γεγονός ότι επίκειται η έναρξη των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.
Για τη Γερμανία, είπε στο NBC ότι "δεν έχει καμία αμφιβολία" ότι η χώρα αυτή συμμερίζεται τις αμερικανικές ανησυχίες για τη Ρωσία. Αναφερόμενος τέλος στους Αμερικανούς διπλωμάτες που βρίσκονται στην Ουκρανία, είπε ότι η Ουάσιγκτον εξετάζει καθημερινά την κατάσταση.
Στην συνέντευξη Τύπου του την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος Μπάιντεν επανέλαβε, όπως κάνει συχνά, μια αρχαία συμβουλή από τον πατέρα του: «Αν όλα είναι εξίσου σημαντικά για σένα, τίποτα δεν είναι σημαντικό για σένα».
Αναφερόταν στην απόφασή του να αποσυρθεί από το Αφγανιστάν, αλλά το ρητό ισχύει και για την αντιπαράθεσή του με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν για την Ουκρανία.
Η σημασία της Ουκρανίας για τη Ρωσία και οι προτεραιότητες των ΗΠΑ
Για τον Πούτιν, η Ουκρανία είναι το πρόβλημα εθνικής ασφάλειας Νο. 1. Χωρίς την Ουκρανία ως δορυφόρο, η Ρωσία είναι ένας μειωμένος γίγαντας. Η Ουκρανία δεν αποτελεί στρατιωτική απειλή για κανέναν, αλλά μια επιτυχημένη δημοκρατική κυβέρνηση στο Κίεβο, ειδικά αυτή που λαχταρά να ευθυγραμμιστεί με το ΝΑΤΟ ,θα ήταν για τους Ρώσους ένα επικίνδυνο εναλλακτικό μοντέλο, απέναντι στο αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν.
Για τον Μπάιντεν, εν τω μεταξύ, η Ουκρανία είναι μόνο ένα από τα πολλά προβλήματα εξωτερικής πολιτικής και δεν είναι στην κορυφή της λίστας του. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ θέλει να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της Κίνας και στην αναβίωση των παραδοσιακών συμμαχιών, όχι στην υπεράσπιση του Κιέβου.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Μπάιντεν ξεκίνησε στις αρχές του περασμένου έτους για να οικοδομήσει αυτό που αποκάλεσε «μια σταθερή και προβλέψιμη σχέση» με τον Πούτιν, με βάση την οποία δεν ήθελε να έχει προβλήματα με τη Ρωσία.
Ο Πούτιν όμως είχε άλλες ιδέες κατά νου. Το "σταθερό και προβλέψιμο" δεν λειτούργησε γι 'αυτόν. Δεν του αρέσει ένα status quo στο οποίο η Ουκρανία συνεχίζει να στρέφεται προς τη Δύση και ούτε του αρέσει να τον θεωρούν δεδομένο.
Η ασύμμετρη κρίση και η "γκάφα-παράθυρο" του Μπάϊντεν πρός τον Πούτιν
Παρά τις αρνήσεις της Ρωσίας, η συσσώρευση στρατευμάτων του Πούτιν κοντά στην Ουκρανία αποτελεί ξεκάθαρα απειλή για εισβολή, αλλά ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες ούτε οποιαδήποτε άλλη χώρα είναι διατεθειμένες να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη ως απάντηση.
Αντίθετα, ο Μπάιντεν έχει προειδοποιήσει ότι μια εισβολή θα οδηγήσει σε «τεράστιες» οικονομικές κυρώσεις κατά της Μόσχας, αλλά όπως αναγνώρισε άκομψα την περασμένη εβδομάδα, άλλες χώρες του ΝΑΤΟ δεν έχουν συμφωνήσει σε όλες τις λεπτομέρειες.
Όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πρόσθεσε, ότι μια «μικρή εισβολή» από τη Ρωσία μπορεί να μην προκαλέσει μαζική απάντηση από τη Δύση, αυτό ήταν αναμφισβήτητα μια γκάφα ,που οι βοηθοί του πέρασαν την υπόλοιπη εβδομάδα προσπαθώντας να την απαλείψουν.
Αλλά ταίριαζε στον κλασικό ορισμό του Michael Kinsley: «Γκάφα είναι όταν ένας πολιτικός λέει την αλήθεια ,κάποια προφανή αλήθεια που δεν πρέπει να πει».
Μέχρι το τέλος της εβδομάδας, το λάθος του Μπάιντεν, που ξεκαθαρίστηκε ελαφρώς, είχε γίνει πολιτική των ΗΠΑ.
«Η Ρωσία έχειμια εκτενή γκάμα επιθετικών ενεργειών εκτός από στρατιωτική δράση, συμπεριλαμβανομένων των κυβερνοεπιθέσεων και παραστρατιωτικών τακτικών», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Τζ. Μπλίνκεν την Παρασκευή μετά τη συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας.
Τέτοιες μικρότερες κινήσεις θα έφερναν μια «βαθμονομημένη» απάντηση, είπε ο Blinken.
Οι ενδοιασμοί της Ευρώπης για μαζικές κυρώσεις στη Ρωσία
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η Γερμανία και άλλοι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν ενδοιασμούς σχετικά με τις μαζικές κυρώσεις στη Ρωσία.
Πρώτον, οι οικονομικές κυρώσεις σπάνια καταφέρνουν να αλλάξουν τη συμπεριφορά μιας χώρας, ειδικά όταν ο στόχος είναι μια σχετικά πλούσια χώρα με εναλλακτικές πηγές εισοδήματος.
Και τα μέτρα κατά της Ρωσίας «θα βλάψουν τις ευρωπαϊκές χώρες περισσότερο παρά εμάς», προειδοποίησε ο Douglas A. Rediker του Ινστιτούτου Brookings, λέγοντας: «Η Ευρώπη θα ακολουθήσει απρόθυμα ένα μεγάλο πακέτο κυρώσεων που σχεδιάστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά πόσο καιρό είναι αυτό βιώσιμο;»
Εάν ο Πούτιν ανταποκριθεί περικόπτοντας τις παραδόσεις φυσικού αερίου της χώρας του στην Ευρώπη στα μέσα του χειμώνα, η Γερμανία και άλλες χώρες θα αισθανθούν άμεσο πόνο, σημείωσε.
«Χωρίς ρωσικό αέριo, η Ευρώπη δεν μπορεί να διατηρήσει τόσο τη θέρμανση στα σπίτια όσο και την υπάρχουσα παραγωγική ικανότητα της », είπε.
Η θέση των ΗΠΑ στο Παγκόσμιο στερέωμα σήμερα
Υπάρχει ένα μεγαλύτερο μάθημα εδώ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να είναι μια υπερδύναμη, αλλά η ικανότητά της να επηρεάζει γεγονότα στο εξωτερικό περιορίζεται ολοένα και περισσότερο από την αυξανόμενη δύναμη των άλλων.
Η εσωτερική πολιτική συζήτηση στις ΗΠΑ δεν έχει ανταποκριθεί πλήρως σε αυτήν την πραγματικότητα.
Οι γερουσιαστές και των δύο κομμάτων εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν συχνά αιτήματα να αντιμετωπίζουν τα διεθνή προβλήματα παντού. Ωστόσο οι παγκόσμιες προσδοκίες που σφυρηλατήθηκαν στον Ψυχρό Πόλεμο και τη μονοπολική στιγμή που τον ακολούθησε δεν είναι ρεαλιστικές, όπως θα έπρεπε να έχουμε μάθει από το Αφγανιστάν και το Ιράκ.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας υπερτεταμένος ηγεμόνας», έγραψε ο μελετητής εξωτερικής πολιτικής Hal Brands του Johns Hopkins στο Foreign Affairs την περασμένη εβδομάδα. «Η Ουάσιγκτον έχει περισσότερες ευθύνες και περισσότερους εχθρούς παρά μέσα καταναγκασμού».
Πιο ωμά, οι ΗΠΑ δεν έχουν τους πόρους να πολεμήσουμε ταυτόχρονα στην Ουκρανία και την Ταϊβάν.
Αυτή η αναντιστοιχία δεν περιορίζει απλώς τις στρατιωτικές επιλογές των ΗΠΑ, προειδοποίησε ο Brands. παράγει επίσης «την απώλεια της διπλωματικής επιρροής σε καταστάσεις εκτός πολέμου.
Οι ηγέτες στη Μόσχα και την Τεχεράνη μπορούν να δουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αδύνατες στρατιωτικά και πρόθυμες να δώσουν περισσότερη προσοχή στην Κίνα».
Μία από τις απαντήσεις του Μπάιντεν σε αυτό το πρόβλημα ήταν να στηριχθεί σε συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ, αλλά αυτό σημαίνει, όπως στην περίπτωση της Ουκρανίας ,περιορίζεται από αυτά που είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν οι σύμμαχοι.
Τελικά, μια υπερδύναμη πρέπει να περιορίσει τις φιλοδοξίες της, να επεκτείνει τον στρατό της ή και τα δύο.
Στο θέμα της Ουκρανίας η αναντιστοιχία δεσμεύσεων και δυνατοτήτων των ΗΠΑ και όχι η έλλειψη θέλησης από τον Λευκό Οίκο είναι εκείνο που θα δρομολογήσει τις εξελίξεις
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνονται τα εξής:
-Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να εμπλακούν άμεσα σε στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία για την Ουκρανία, αλλά ούτε και το ΝΑΤΟ, με την προϋπόθεση ότι η Ρωσία δεν θα διενεργήσει μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση για κατάληψη ολοκλήρου της χώρας
- Η Ουάσιγκτον έδειξε μέσω της "γκάφας" του ίδιου της του Προέδρου ότι δεν θα αντιδράσει σε περιορισμένης κλίμακας στρατιωτικής ενέργειας στην Ουκρανία, η οποία κατά την εκτίμησή μας θα εκδηλωθεί το αργότερο εντός μιας εβδομάδας και θα έχει ως ΑΝΣΚ την κατάληψη της παράκτιας Ουκρανία από την χερσόνησο της Κριμαίας και ανατολικότερα
