Με αφορμή τα συμπεράσματα της Global Posture Review , δηλαδή της ολοκληρωμένης αξιολόγησης της στρατιωτικής παρουσίας της Αμερικής σε όλο τον κόσμο, τα οποία αναμένονται σε λίγες ημέρες από σήμερα, ο Λουκ Κόφι Διευθυντής του Κέντρου Εξωτερικής Πολιτικής Ντάγκλας και η Σάρα Άλισον στο Heritage Foundatio, προέβησαν σε μια ανάλυση-εκτίμηση για το πού αυτά πιστεύει ότι θα εστιάζουν, αλλά και για τα επακόλουθά τους
Κυριότερα σημεία της ανάλυσης του είναι τα εξής:
"Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έδωσε εντολή στο Υπουργείο Άμυνας του να πραγματοποιήσει μια λεπτομερή και ολοκληρωμένη αξιολόγηση της στρατιωτικής παρουσίας της Αμερικής σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τα λόγια του εκπροσώπου του Πενταγώνου, John Kirby, αυτή η αξιολόγηση, γνωστή ως Global Posture Review, θα «βοηθήσει στο πώς θα κατανέμουμε καλύτερα τις στρατιωτικές δυνάμεις για την επιδίωξη των εθνικών μας συμφερόντων».
Απαιτείται επανεξέταση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, αφού οι απειλές αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Η ανάγκη για ορισμένες δυνατότητες και στρατιωτικές δυνάμεις σε ένα μέρος του κόσμου μπορεί να μην ισχύει πλέον σήμερα όπως ήταν πριν από αρκετές δεκαετίες. Χωρίς αμφιβολία, τα ευρήματα της αναθεώρησης θα έχουν αντίκτυπο στη Μέση Ανατολή καλώς ή κακώς.
Λαμβάνοντας υπόψη τη συχνότητα των διαρροών στα μέσα ενημέρωσης, είναι εκπληκτικά λίγες οι πληροφορίες σχετικά με το αποτέλεσμα. Αν και δεν έχει δοθεί επίσημη ημερομηνία για τη δημοσίευση της αξιολόγησης, αναμένεται να ολοκληρωθεί τις επόμενες εβδομάδες.
Ωστόσο, ακόμη και με περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με τις λεπτομέρειες της αξιολόγησης, είναι εύκολο να συναχθούν ορισμένες προϋποθέσεις που θέτει ως βάση η αμερικανική διοίκηση.
Το κύριο επίκεντρο της επανεξέτασης θα είναι η περιοχή Ινδο-Ειρηνικού.
Στο παρελθόν, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν είχε περιγράψει την Κίνα ως την «επιταχυνόμενη» απειλή για το υπουργείο του. Αυτό σημαίνει ότι η εκπαίδευση, η χρηματοδότηση και η κατανομή των πόρων εντός του Πενταγώνου πρέπει να γίνει, πρώτα και κύρια έχοντας κατά νου την Κίνα.
Είναι επίσης γνωστό ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι πρόθυμη να περικόψει τις αμυντικές δαπάνες για να ιεραρχήσει εκ νέου τους πόρους για τις εγχώριες ανάγκες. Ως εκ τούτου, είναι λογικό να υποθέσουμε ότι σε ορισμένες περιοχές σε όλο τον κόσμο θα παρατηρηθεί μείωση των αμερικανικών δυνάμεων ως αποτέλεσμα της Global Posture Review.
Θα ήταν στρατηγικό λάθος για τις ΗΠΑ να μειώσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στη Μέση Ανατολή, αλλά θα ήταν συνετό για τους περιφερειακούς φορείς χάραξης πολιτικής να σχεδιάσουν αυτό το ενδεχόμενο.
Η Μ. Ανατολή
Δεν λείπουν οι προκλήσεις και οι απειλές που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι και εταίροι τους στη Μέση Ανατολή. Προφανώς, η μεγαλύτερη απειλή προέρχεται από το Ιράν. Από το 1979, η Τεχεράνη ακολούθησε μια πολιτική αποσταθεροποίησης που είχε επιπτώσεις σε μεγάλο μέρος της περιοχής.
Η υποστήριξη και η χρηματοδότηση ομάδων αντιπροσώπων στον Λίβανο, το Ιράκ, τη Συρία και την Υεμένη έχει καταστήσει το Ιράν ένα από τα μεγαλύτερα κράτη χορηγοί της τρομοκρατίας στον κόσμο.
Η συμπεριφορά του Ιράν στον Κόλπο θυμίζει πειρατεία του 19ου αιώνα. Η επιδίωξη της Τεχεράνης για πυρηνικά όπλα δεν αποτελεί απειλή μόνο για την περιοχή, αλλά και για την παγκόσμια ειρήνη.
Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία παγκοσμίως
Καθώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ στο Πεντάγωνο βάζουν τις τελευταίες πινελιές στην Global Posture Review, υπάρχουν τρία σημαντικά σημεία που δεν πρέπει να ξεχάσουν.
Πρώτον, το Ιράν παραμένει μια σοβαρή απειλή. Ενώ η Κίνα μπορεί να είναι η «επιταχυνόμενη» απειλή για τις ΗΠΑ, για πολλούς από τους συμμάχους και εταίρους της Ουάσιγκτον, είναι το Ιράν που αξίζει έναν τέτοιο τίτλο.
Τα τελευταία χρόνια, δεν υπήρξε μεγαλύτερη απειλή για το στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ στην περιοχή από το Ιράν. Η Global Posture Review πρέπει να αναγνωρίσει ότι, όσο το Ιράν ακολουθεί μια επιθετική εξωτερική πολιτική και η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή πρέπει να παραμείνει ισχυρή.
Δεύτερον, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ πρέπει να κατανοήσουν πώς η περιοχή Ινδο-Ειρηνικού συνδέεται, και σε ορισμένες περιπτώσεις ενσωματώνεται, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Δεν είναι δυνατό να έχουμε μια σοβαρή στρατηγική για την Κίνα χωρίς σταθερότητα και ασφάλεια στη Μέση Ανατολή.
Για παράδειγμα, οι ζώνες διέλευσης που βρίσκονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως η Διώρυγα του Σουέζ, το Στενό του Ορμούζ και το Στενό Μπαμπ Αλ-Μαντάμπ, είναι σημαντικές για τα συμφέροντα ασφαλείας της Ουάσιγκτον επειδή παρέχουν πρόσβαση στον Ινδο-Ειρηνικό. Η ασφάλεια και η σταθερότητα αυτών των θαλάσσιων διαδρομών διαμετακόμισης για το Ναυτικό των ΗΠΑ είναι επίσης κρίσιμες όσον αφορά την ικανότητα της Αμερικής να ανταποκριθεί έγκαιρα σε μια κρίση στον Ινδο-Ειρηνικό.
Τέλος, οι ΗΠΑ πρέπει να εμπλακούν περισσότερο στην περιοχή. Ακόμα κι αν η Global Posture Review καταλήξει στο να αυξήσει τον αριθμό των αμερικανικών στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή, πρόσθετες δυνάμεις πρέπει να συνοδεύονται από ισχυρότερη διπλωματική παρουσία.
H απουσία Μπάϊντεν από τη Μ. Ανατολή
Ο Μπάιντεν πρέπει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των ΗΠΑ στην περιοχή και θα μπορούσε να ξεκινήσει να το κάνει επισκεπτόμενος ο ίδιος τη Μέση Ανατολή ή τουλάχιστον, θα πρέπει να μιλάει τακτικά με τους ομολόγους του στον Κόλπο.
Λαμβάνοντας υπόψη τα μεγάλα διακυβεύματα, η απουσία του από την περιοχή ισοδυναμεί με γεωπολιτική αμέλεια. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι 10 μήνες μετά την προεδρία του, δεν έχει πατήσει το πόδι του στη Μέση Ανατολή.
Με την κυβέρνηση Μπάιντεν να ελπίζει ότι οι συνομιλίες για τα πυρηνικά με το Ιράν θα επαναληφθούν τις επόμενες εβδομάδες, ο Λευκός Οίκος θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό να μειώσει το στρατιωτικό αποτύπωμα των ΗΠΑ στον Κόλπο ως χειρονομία καλής θέλησης προς την Τεχεράνη.
Ωστόσο, αυτό θα έστελνε ένα επικίνδυνο μήνυμα στο Ιράν σε μια στιγμή που το κύρος και η δέσμευση των ΗΠΑ αμφισβητούνται ήδη υπό το φως της αποχώρησης από το Αφγανιστάν.
Όσο τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ απαιτούν στρατιωτική παρουσία στη Μέση Ανατολή, και όσο οι χώρες της περιοχής είναι πρόθυμες να υποδεχτούν και να φιλοξενήσουν Αμερικανούς, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να διατηρήσει, αν όχι να αυξήσει, τα επίπεδα στρατευμάτων στην περιοχή."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Από τα παραπάνω διαφαίνονται τα εξής:
Αναμφισβήτητα ο Ινδοειρηνικός και η Κίνα θα αποτελέσουν την πρώτη προτεραιότητα των ΗΠΑ
Η Μ. Ανατολή δεν θα πρέπει να παραμεληθεί στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, αφού υπάρχει η άμεση απειλή που λέγεται Ιράν, ενώ γεωπολιτικά η εν λόγω περιοχή ενσωματώνεται με τον Ινδοειρηνικό, αφού οι ζώνες διέλευσης που βρίσκονται στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπως η Διώρυγα του Σουέζ, το Στενό του Ορμούζ και το Στενό Μπαμπ Αλ-Μαντάμπ, είναι σημαντικές για τα συμφέροντα ασφαλείας της Ουάσιγκτον επειδή παρέχουν πρόσβαση στον Ινδο-Ειρηνικό.
Η ασφάλεια και η σταθερότητα αυτών των θαλάσσιων διαδρομών διαμετακόμισης για το Ναυτικό των ΗΠΑ είναι επίσης κρίσιμες όσον αφορά την ικανότητα της Αμερικής να ανταποκριθεί έγκαιρα σε μια κρίση στον Ινδο-Ειρηνικό.
Εδώ μπαίνει στο παιγνίδι η ΝΑ Μεσόγειος, το Αιγαίο και η Ελλάδα, αφού απαιτείται εξασφάλιση ειρήνης στην περιοχή, για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων μέσω της θαλάσσια οδού του Σουέζ στον Ινδοειρηνικό.
Αυτός είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους οι ΗΠΑ βλέπουν τη χώρα μας ως αγκυροβόλιο ασφαλείας με εξέχουσα γεωπολιτική σημασία.
Το αποδεικνύουν άλλωστε τα γεγονότα στην Ουκρανία και η πρόσβαση μέσω Αλεξανδρούπολης πληθώρας στρατιωτικών μέσων και οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ εκεί.
