Είχαμε αναφέρει ότι, η Διοίκηση της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας ανακοίνωσε ότι, τα ρωσικά στρατεύματα έστειλαν μπαλόνια με γωνιακούς ανακλαστήρες και αερομεταφερόμενο όχημα αναγνώρισης, τα οποία καταρρίφθηκαν και τα δύο από τον ουκρανικό στρατό.
Ο εκπρόσωπος της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας, συνταγματάρχης Yuriy Ignat, πρότεινε ότι αυτά τα αερόστατα που είναι εξοπλισμένα με ανακλαστήρες προορίζονται να καταστρέψουν την αεράμυνα της Ουκρανίας.
Σε αντίθεση με αυτό, σημαντικά κενά μεταξύ των συστημάτων πυραύλων εδάφους-αέρος S-400 (SAM) και η πιθανή έλλειψη καθολικών συστημάτων κινητών ιστών που φέρουν διάφορα ραντάρ, δημιούργησαν κενά στη ρωσική αεράμυνα, κάτι που εκμεταλλεύονται τα ουκρανικά drones.
Επιπρόσθετα, η έλλειψη αρκετών αερομεταφερόμενων αεροσκαφών έγκαιρης προειδοποίησης (AEW), όπως το Beriev A-50 που στοχεύτηκε στην επίθεση με drone της 26ης Φεβρουαρίου από την ομάδα παρτιζάνων BYPOL στην αεροπορική βάση Machulishchy, έχει επίσης αναγνωριστεί ως ένας άλλος παράγοντας που συμβάλλει στις επιθέσεις με drone στη Ρωσία.
Ο κύριος λόγος που τα Ουκρανικά drones ξεπερνούν τα πολυεπίπεδα φράγματα αεράμυνας των Ρωσικών πυραύλων, μπορεί να οφείλεται αποκλειστικά στην κακή τοποθέτηση των συνταγμάτων αντιαεροπορικών πυραύλων S-400, Buk-M3/A και Pantsir-S1.
Σύμφωνα με έγκριτο μέσο ενημέρωσης, η Ρωσία χρησιμοποιεί πολυεπίπεδη αεράμυνα, με S-400, S-300 μεγάλης εμβέλειας μεσαίου βεληνεκούς Buk και αμυντικές πλατφόρμες σημείων μικρής εμβέλειας, όπως το Pantsir, τοποθετημένες με τρόπο που χωρίζει περιοχές σε πιο εσωτερικές και σε πιο εξωτερικές ζώνες.
Μεγάλες αποστάσεις μεταξύ συστημάτων ραντάρ
Αυτό που φταίει πρωτίστως, είναι η κακή ανάπτυξη των συστημάτων αεράμυνας όπως τα συστήματα αεράμυνας S-400, που είναι σε απόσταση μεγαλύτερη από 70-75 km το ένα από το άλλο. Αυτό προκαλεί την αποκάλυψη μιας περιοχής αμέσως έξω από την ακτίνα ενός συστήματος ραντάρ, αφήνοντας ένα «κενό» που εκμεταλλεύονται τα drones και οι πύραυλοι κρουζ που πετούν σε χαμηλά υψόμετρα.
Τα drones δεν είναι αεροσκάφη stealth ή χαμηλής ορατότητας και έχουν μεγάλες ανακλαστικές επιφάνειες. Το UJ22, με άνοιγμα φτερών 3,6 μέτρα και εκτεθειμένη μπροστινή έλικα, έχει διατομή ραντάρ (RCS) 0,1-0,2 τετραγωνικών μέτρων, ενώ η αποτελεσματική επιφάνεια διασποράς (ESR) του Tu-141 φτάνει περίπου το 1,5 τετραγωνικά μέτρα.
Είναι, επομένως, αμφίβολο ότι τα drones UJ22 και Tu-141 μπορούν να ξεφύγουν από την ανίχνευση, εάν υπάρχει αμοιβαία επικαλυπτόμενος «φωτισμός» από τα ραντάρ 92N6 του S-400 , τα ραντάρ 96L6 ή τα ραντάρ 48Ya6-K1 Podlet K1.
«Υπάρχει επίσης η έλλειψη μόνιμου και συνεχούς εναέριου στοιχείου ανίχνευσης ραντάρ μεγάλης εμβέλειας των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων σε περιοχές που υπόκεινται σε επιθέσεις», αναφέρει το μέσο ενημέρωσης.
Ο όρος «αεροπορικό στοιχείο», αναφέρεται σε αερομεταφερόμενα ραντάρ, στα οποία η Ρωσία παραδοσιακά είχε έλλειψη. Τα αερομεταφερόμενα ραντάρ, βελτιώνουν σημαντικά την εμβέλεια και την ευελιξία της αεράμυνας τόσο σε αμυντικούς όσο και σε επιθετικούς ρόλους.
Δεύτερον, είναι η πιθανή απουσία πύργων 40V6MD που μπορούν να τοποθετηθούν διάφορα ρωσικά συστήματα ραντάρ και να ανυψωθούν πάνω από τα καλύμματα των δασών, βοηθώντας τον εντοπισμό αντικειμένων που πετούν χαμηλά. «Ως εκ τούτου, τα drones UJ-22 που λειτουργούν σε υψόμετρα 35-50 μέτρων δεν μπόρεσαν να εντοπιστούν», αναφέρει το μέσο.
Η οικογένεια κινητών συστημάτων ιστού 40V6M/MD, είναι ένα μοναδικό ρωσικό χαρακτηριστικό στην τεχνολογία αεράμυνας. Έχοντας τη δυνατότητα να ανέβουν σε ύψη μεταξύ 25 και 40 μέτρων, οι πύργοι βοηθούν στην αποστολή κυμάτων ραντάρ «προς τα κάτω» που μπορούν να αναγνωρίσουν αεροσκάφη που πετούν χαμηλά, εκτός από το να καλύπτουν το τυφλό σημείο που δημιουργείται από την καμπυλότητα της γης.
Ο τρίτος λόγος, είναι η έλλειψη τακτικών πτήσεων των αεροσκαφών A-50 AEW , τα οποία, σε συνδυασμό με τις μικρές αποστάσεις μεταξύ των S-400 και των ραντάρ που είναι τοποθετημένα στον πύργο, δεν θα άφηναν ακάλυπτα κενά για να περάσουν τα ουκρανικά drones.
Ο Stephen Pendergast, μηχανικός με έδρα το Σαν Ντιέγκο που ειδικεύεται σε ραντάρ, σόναρ, δορυφορικές επικοινωνίες και στρατιωτικές συνδέσεις δεδομένων, συνέστησε τη χρήση αερόστατων για την «κάλυψη μέχρι το έδαφος». Αυτό είναι παρόμοιο με τα αμερικανικά αερόστατα στα σύνορα με το Μεξικό. «Αλλά θα χρειαστεί χρόνος για την ανάπτυξη και την ενσωμάτωση των δεδομένων στην αεράμυνα», αναφέρει.
Η λειτουργία των αερόστατων, η συντήρηση και η εναρμόνιση των χαρακτηριστικών απόδοσης τους με άλλα συστήματα ραντάρ θα ήταν χρονοβόρα.
Τα αερόστατα είναι γιγάντια δεμένα μπαλόνια που μεταφέρουν εξοπλισμό επικοινωνίας, επιτήρησης, ραντάρ ή ηλεκτροοπτικού εξοπλισμού. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση, η Ρωσία είναι γνωστό ότι αναπτύσσει τέτοια μπαλόνια.
