Το Xian H-6, το οποίο μπορεί να εντοπιστεί μέχρι την εποχή του Ψυχρού Πολέμου του Ρωσικού Tu-16, αναφέρεται τριάντα τρεις φορές στην έκθεση του Πενταγώνου για το 2020 China Military Power, σύμφωνα με ανάλυση του Flightglobal.
Η έκθεση αναφέρει ότι, το H-6 πιθανότατα θα πετάξει μέχρι τη δεκαετία του 2030, χάρη σε μια συνεχιζόμενη σειρά σημαντικών αναβαθμίσεων. Οι νεότερες παραλλαγές K, J και N του αεροσκάφους, τροφοδοτούνται από δύο πιο αποδοτικούς κινητήρες turbofan Soloviev D-30.
Κινεζικό βομβαρδιστικό Xian H-20: Πραγματική απειλή για τις ΗΠΑ;
Στις ανησυχίες των ΗΠΑ, προστίθεται το νέο βομβαρδιστικό H-20 της Κίνας, το οποίο αναμένεται να πετάξει παράλληλα και να αντικαταστήσει τελικά το H-6. Ωστόσο, ένα τέτοιο δίδυμο μπορεί να είναι πολύ μακριά. Η παράταση ζωής του H-6, μπορεί να εξηγηθεί από τον σημαντικό χρόνο που μπορεί να χρειαστεί για την παραγωγή και την ανάπτυξη του H-20 σε επαρκή αριθμό.
Αυτό το είδος σταδιακού σχεδίου μοιάζει, σε κάποιο βαθμό, με τα σχέδια των ΗΠΑ με τα βομβαρδιστικά stealth B-2 και B-21. Το τριαντάχρονο B-2 αναμένεται να πετάει για πολλά ακόμη χρόνια έως ότου φτάσουν ικανοί αριθμοί B-21. Επομένως, με τρόπο που δεν είναι εντελώς διαφορετικό από τα σχέδια της Κίνας για το H-6, το B-2 συνεχίζει να αναβαθμίζεται με νέα όπλα , αισθητήρες και τεχνολογία υπολογιστών για να προωθήσει το αεροσκάφος στη μελλοντική υπηρεσία.
Επικαλούμενη «στρατιωτικές πηγές», μια αναφορά της The New Zealand Herald ανέφερε ότι, το νέο και ακόμα κάπως μυστηριώδες βομβαρδιστικό H-20, θα μπορούσε να κάνει την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στο φετινό Zhuhai Airshow τον Νοέμβριο, ανάλογα με το πώς εξελίσσονται τα πράγματα με την πανδημία του κορωνοϊού.
Σύμφωνα με την έκθεση, το υπερηχητικό βομβαρδιστικό stealth H-20 θα μπορούσε να «διπλασιάσει» την εμβέλεια κρούσης της Κίνας, θέτοντας σε κίνδυνο τις ΗΠΑ. Πράγματι, το H-20 αναφέρθηκε στην ετήσια έκθεση «China Military Power Report» του Πενταγώνου για το 2018 και το 2019.
Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι, το H-20 αναμένεται να λειτουργεί με βεληνεκές 8.5000 χιλιομέτρων, κάτι που θα κρατούσε σε κίνδυνο περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών που προηγουμένως δεν ήταν προσβάσιμες.
Τελειώνει η εποχή του ποιοτικού πλεονεκτήματος των στρατιωτικών εξοπλισμών των ΗΠΑ;
Ενώ πολλά δεν είναι γνωστά για το βομβαρδιστικό H-20, η εξωτερική του διαμόρφωση και το οριζόντιο αναμεμειγμένο σώμα φτερού μοιάζουν με ένα βομβαρδιστικό B-2 ή B-21 των ΗΠΑ. Όσο για την ικανότητά του να ανταγωνίζεται ένα B-2 ή B-21, υπάρχουν πάρα πολλές άγνωστες πληροφορίες.
Σύμφωνα με το nationalinterest, το πλαίσιο του αεροσκάφους του B-21, για παράδειγμα, φαίνεται να έχει λίγους ή σχεδόν καθόλου εξωτερικούς σωλήνες εξάτμισης, εγείροντας το ερώτημα εάν ενσωματώνει νέες τεχνολογίες θερμικής διαχείρισης ή διασποράς θερμότητας. Ένας βασικός στόχος, όσον αφορά τη σχεδίαση πλαισίων αεροσκαφών stealth βομβαρδιστικών, είναι να έχουν την ικανότητα ώστε να αντικατοπτρίζονται ή να ευθυγραμμίζονται με την περιβάλλουσα θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, ώστε να είναι λιγότερο ανιχνεύσιμα από τους θερμικούς αισθητήρες.
Επίσης, ενώ πολλά από τα στοιχεία του Β-21παραμένουν ταξινομημένα για λόγους ασφαλείας, ανώτεροι ηγέτες της Πολεμικής Αεροπορίας είπαν ότι η πλατφόρμα περιέχει μια νέα γενιά τεχνολογιών stealth και μπορεί «να κρατήσει οποιονδήποτε στόχο σε κίνδυνο στον κόσμο ανά πάσα στιγμή».
Αυτό υποδηλώνει ότι, η Πολεμική Αεροπορία είναι πεπεισμένη ότι το νέο B-21 θα είναι σε θέση να πετύχει ενάντια στα πιο προηγμένα συστήματα αεράμυνας. Η ικανότητα διαφυγής τόσο της επιτήρησης όσο και του ραντάρ εμπλοκής, θα ήταν πολύ μεγάλο επίτευγμα, καθώς οι προηγμένες Ρωσικές αντιαεροπορικές άμυνες όπως τα S-400 και S-500 περιέχουν μια νέα γενιά τεχνολογιών.
Όχι μόνο χρησιμοποιούν ψηφιακή δικτύωση για να συνδέσουν κόμβους ραντάρ, βασίζονται σε ταχύτερη επεξεργασία υπολογιστή και παρακολουθούν αεροσκάφη σε μια ευρύτερη σφαίρα συχνοτήτων, αλλά μπορούν επίσης να ανιχνεύσουν αεροσκάφη «stealth», τουλάχιστον σύμφωνα με τη Ρωσία. Αυτό μπορεί να μην έχει αποδειχθεί αυτή τη στιγμή, αλλά εξακολουθεί να έχει εμπνεύσει τους Αμερικανούς προγραμματιστές όπλων, να αναζητήσουν νέα πρότυπα για την τεχνολογία stealth.
Επιπλέον, η πολυπλοκότητα αυτών των προηγμένων αεραμυνών μπορεί να είναι ένας λόγος για τον οποίο, τουλάχιστον όταν πρόκειται για μαχητικά stealth, ανώτεροι κατασκευαστές όπλων της Πολεμικής Αεροπορίας περιγράφουν το stealth, ως απλώς «ένα βέλος στη φαρέτρα» μεθόδων αποφυγής και καταστροφής της εχθρικής αεράμυνας.
Ωστόσο, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι το νέο B-21 θα είχε οποιαδήποτε δυσκολία, έναντι των πιο προηγμένων αεραμυνών. Οι συζητήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, είναι πιθανό να συνεχιστούν για χρόνια. Ωστόσο, αξιωματούχοι της Πολεμικής Αεροπορίας λένε ότι, το B-21 θα είναι ουσιαστικά «μη ανιχνεύσιμο».
Τέλος, δεν είναι ξεκάθαρο ότι το νέο βομβαρδιστικό H-20 της Κίνας θα ανταγωνιστεί πλήρως το αμερικανικό βομβαρδιστικό B-2. Ενώ το B-2, μπορεί να θεωρηθεί ως μια κάπως απαρχαιωμένη πλατφόρμα, τα χρόνια αναβαθμίσεων της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τις παραμέτρους απόδοσης του βομβαρδιστικού.
Το B-2 κατασκευάζεται τώρα με τον λεγόμενο αισθητήρα αμυντικού συστήματος διαχείρισης, ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να βρίσκει τις αντιαεροπορικές άμυνες του εχθρού, επιτρέποντας στους πιλότους να πετούν γύρω τους.
Το B-2 είναι επίσης εξοπλισμένο, με έναν πολύ πιο γρήγορο επεξεργαστή υπολογιστή και διαμορφώνεται για να ενσωματώνει νέες πλατφόρμες όπλων, συμπεριλαμβανομένης της αναβαθμισμένης πυρηνικής βόμβας B-61 Mod12.
Τέλος, όπως και αυτό που αναφέρεται για το H-20, τόσο το B-2 όσο και το B-21 είναι κατασκευασμένα για να μεταφέρουν και να εκτοξεύουν πυρηνικούς και συμβατικούς πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς, όπως το αναδυόμενο όπλο Standoff μεγάλης εμβέλειας της Πολεμικής Αεροπορίας.
Ως αποτέλεσμα, το σημερινό βομβαρδιστικό Β-2, το οποίο κατασκευάζεται τώρα για να πετά μαζί με το βομβαρδιστικό Β-21 έως ότου είναι διαθέσιμοι επαρκής αριθμός Β-21, δεν μοιάζει σε τίποτα με το αεροσκάφος που εμφανίστηκε αρχικά στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Σε αυτές τις γραμμές, τόσο το B-21 όσο και το B-2 είναι κατασκευασμένα με «ανοιχτή αρχιτεκτονική», η οποία προορίζεται να δημιουργήσει μια τεχνική συσκευή επαρκή για να διατηρήσει τη διαρκή δυνατότητα αναβάθμισης.
