Σύμφωνα με ένα σχέδιο προεδρικού διατάγματος που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021, η κυβέρνηση της Ινδονησίας σχεδίαζε να δαπανήσει 125 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ κατά τα επόμενα τρία χρόνια, για να αναβαθμίσει και να εκσυγχρονίσει το στρατιωτικό της οπλοστάσιο.
Η κυβέρνηση πρότεινε τη δαπάνη 79,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων για στρατιωτικό εξοπλισμό, 13,4 δισεκατομμύρια δολάρια σε τόκους για 25ετή δάνεια από ξένες πηγές και 32,5 δισεκατομμύρια δολάρια για απρόοπτα και συντήρηση.
Στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ γράψαμε: Κινέζικη αγορά μιας χρήσης : Η μετέωρη άνοδος και πτώση των κινεζικών UAV.
Αυτή φαίνεται να είναι η αιτία που η Ινδονησία αν και κάτοχος Κινεζικών UAV (διαθέτει έξι CH-4B UCAV που αποκτήθηκαν από την Κίνα από το 2019), τα θεωρεί αναξιόπιστα και σκέφτεται να στραφεί σε αγορά ή συμπαραγωγή άλλου τύπου UAV.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η κρατική αεροδιαστημική εταιρεία της Ινδονησίας PT Dirgantara Indonesia (PTDI), έχει ανακοινώσει προ διετίας ότι θα συνεργαστεί με την Τουρκική Αεροδιαστημική Βιομηχανία (TAI) για την ανάπτυξη ενός νέου μη επανδρωμένου εναέριου οχήματος μεσαίου ύψους, μεγάλης αντοχής (MALE) με υψόμετρο λειτουργίας 40.000 πόδια.
Σύμφωνα με το ainonline, ο διευθυντής παραγωγής PTDI Arie Wibowo, είπε ότι η κυβέρνηση της Ινδονησίας «ήθελε να μειώσει την εξάρτηση από τους κατασκευαστές στις δυτικές χώρες» και να αποκομίσει τα οφέλη από τη μεταφορά τεχνολογίας μεταξύ των δύο εταιρειών. «Χρειαζόμαστε μια έμπειρη εταιρεία όπως η TAI, μια εταιρεία από μια μουσουλμανική χώρα με προηγμένη τεχνολογία στον κλάδο των αερομεταφορών», δήλωσε ο Wibowo στα ινδονησιακά μέσα ενημέρωσης. Πρόσθεσε ότι η ανάπτυξη θα ολοκληρωθεί εντός ενός έως τριών ετών.
Ένα ενδιαφέρον για τα τουρκικά drones, σχεδόν σίγουρα αυτά που σχεδιάστηκαν από την Baykar Tech, δείχνει ότι η Ινδονησία είτε εξετάζει πρόσθετα UCAV όπως το Bayraktar TB2 για να συμπληρώσει τα CH-4B ή drones που προσφέρουν εντελώς νέες δυνατότητες (ή και τα δύο).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ερντογάν για Rafale: Ο απόλυτος πανικός - "Η Ελλάδα κάνει κινήσεις - Πρέπει να ενισχυθούμε"
Η μοναδική γεωγραφική φύση της Ινδονησίας, όπου τα περισσότερα από τα πληθυσμιακά της κέντρα χωρίζονται από θάλασσες, θέτει σημαντικές προκλήσεις για την άμυνα της χώρας. Οι TNI είναι υπεύθυνοι για την περιπολία ενός αρχιπελάγους 17.000 νησιών που εκτείνονται σε 5.150 χιλιόμετρα, από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί μεγάλο αριθμό περιπολικών σκαφών και αεροσκαφών θαλάσσιας περιπολίας, για να παρακολουθεί τις παράνομες εισόδους και δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στα χωρικά της ύδατα.
«Η ιδέα ενός εναέριου καταδρομικού θα μπορούσε ίσως να ξαναζωντανέψει για να καλύψει τις σύγχρονες αμυντικές απαιτήσεις της Ινδονησίας, μέσω της απόκτησης του Bayraktar Akıncı, του οποίου η εμβέλεια 7.500 χιλιομέτρων και η αντοχή 24+ ωρών είναι περισσότερο από επαρκής για να καλύψει κάθε γωνία του ινδονησιακού αρχιπελάγους, ενώ βασίζεται σε μια κεντρική αεροπορική βάση», αναφέρει το oryxspioenkop.
Τα 100+ αεροδρόμια και αεροπορικές βάσεις της Ινδονησίας είναι σε θέση να υποστηρίξουν τις επιχειρήσεις μη επανδρωμένων οχημάτων μάχης.
Η χρήση επανδρωμένων αεροσκαφών μάχης ως εναέρια καταδρομικά από την Ινδονησία, παρεμποδίζεται από τη μικρότερη αντοχή τους, την έλλειψη (αρκετών) δεξαμενόπλοιων και το σημαντικό κόστος απόκτησής τους. Η Πολεμική Αεροπορία της Ινδονησίας (TNI-AU) διαθέτει επί του παρόντος στόλο περίπου 100 μαχητικών, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 30 F-16 και δώδεκα Su-30.
Στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ γράψαμε : Ινδονησία: Η πρώτη χώρα στη Νοτιοανατολική Ασία που θα αναπτύξει το Rafale, καθώς η χώρα προχωρά με το σχέδιό της να προμηθευτεί 36 μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων Rafale.
Η σύμβαση, η οποία προβλέπει την παράδοση 36 μαχητικών αεροσκαφών στην Πολεμική Αεροπορία της Ινδονησίας, δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί λόγω έλλειψης δημοσιονομικής σαφήνειας. Σύμφωνα με την έκθεση, η Τζακάρτα αναζητά επί του παρόντος έναν ξένο δανειστή για να βοηθήσει στη χρηματοδότηση αυτού του προγράμματος.
Η επιθυμία της Ινδονησίας να αποκτήσει drones από την Τουρκία, θα μπορούσε επίσης να δείξει ενδιαφέρον για το Bayraktar TB3, το οποίο σχεδιάστηκε ως μια βαρύτερη έκδοση του TB2 που μπορεί επίσης να λειτουργεί από αεροπλανοφόρα και αποβάθρες ελικοπτέρων προσγείωσης (LHD).
Το ναυτικό της Ινδονησίας έχει ήδη πειραματιστεί με τη χρήση του γηγενούς UAV LSU-02 από το κατάστρωμα ελικοπτέρων, μιας από τις κορβέτες της κατηγορίας Diponegoro. Αν και το LSU-02 μπορούσε να απογειωθεί μόνο από το σκάφος και σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει επιχειρησιακή ικανότητα, η δοκιμή δείχνει ξεκάθαρα ότι η Ινδονησία ενδιαφέρεται να χειριστεί πλοία UAV σταθερής πτέρυγας.
Ο πρεσβευτής της Ινδονησίας στην Τουρκία Δρ. Lalu Muhammad Iqbal, εξέφρασε ξεκάθαρα την επιθυμία της χώρας του για την Τουρκία «να συμμετάσχει επίσης στη μεταφορά τεχνολογίας και στα προγράμματα για διαφορετικούς τύπους UAV στο μέλλον».
Να υπενθυμίσουμε, ότι η Ινδονησία ( και η Μαλαισία ) είναι οι δύο χώρες του Ειρηνικού που εξέφρασαν πιο πρόσφατα την ανησυχία τους ότι το νέο σύμφωνο ασφαλείας AUKUS, που θα περιλαμβάνει την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, μπορεί να πυροδοτήσει μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού.
Παράλληλα στον Ινδο-Ειρηνικό περιλαμβάνεται η Νότια Σινική Θάλασσα και αποτελεί σημείο ζωτικής σημασίας, καθώς υπολογίζεται πως περίπου το ένα τρίτο της παγκόσμιας ναυτιλίας διέρχεται από την περιοχή, ενώ, ταυτόχρονα, η περιοχή είναι πλούσια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Καίριας σημασίας είναι η λεγόμενη «γραμμή των 9 σημείων» (nine dash line), βάσει της οποίας, η Κίνα αξιώνει κυριαρχικά δικαιώματα σχεδόν σε όλη την περιοχή, και επικαλύπτει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (εφεξής ΑΟΖ) των Μπρουνέι, Ινδονησία, Μαλαισία, Φιλιππίνες, Ταϊβάν και Βιετνάμ.
