Η απεραντοσύνη της Ευρασίας περικλείεται από πολεμική. Στο δυτικό μέτωπο, η Ρωσία έχει αναπτύξει έναν αυξανόμενο αριθμό στρατιωτικών μονάδων στις περιοχές κοντά στα σύνορά της με την Ουκρανία, προκαλώντας μια καταιγίδα εικασιών για τα κίνητρά της. Και στα ανατολικά, η συμπεριφορά της Κίνας έναντι της Ταϊβάν έχει γίνει ολοένα και πιο ανησυχητική.
Ως εκ τούτου, η τρέχουσα κλιμάκωση της σύγκρουσης της Ρωσίας στην Ουκρανία, με τη συσσώρευση ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα της Ουκρανίας αμέσως μετά την άνευ προηγουμένου επιθετική εισβολή της Κίνας στον εναέριο χώρο της Ταϊβάν, παρουσιάζει περίεργες συμπτώσεις που υποδηλώνουν άραγε στρατηγικό συντονισμό Ρωσίας και Κίνας;
Αναλυτικά, το κρίσιμο ερώτημα που έρχεται στο προσκήνιο, είναι εάν η Ρωσία και η Κίνα, περιορίζονται απλώς στον πολιτικό συντονισμό τους για τον στρατηγικό δεσμό για να αντιμετωπίσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Δύση ή είναι μια προειδοποίηση, ότι η Ρωσία και η Κίνα, θα παρουσιάσουν πράγματι ένα στρατιωτικό ισχυρό Άξονα Ρωσίας-Κίνας που αμφισβητεί τη στρατιωτική κυριαρχία του Ελεύθερου Κόσμου;
Οι επίσημες διακηρύξεις της Κίνας, για την «επανένωση» με την Ταιβάν έχουν ορίσει ότι πρέπει να επιτευχθεί ειρηνικά, αλλά σε άλλες περιπτώσεις, οι ηγέτες της Κίνας απειλούν με εισβολή.
Οι περισσότερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, διατηρούν εδώ και καιρό την πολιτική της «μίας Κίνας», απορρίπτοντας την επίσημη αναγνώριση της Ταϊβάν ως ανεξάρτητου κράτους. Ωστόσο, ελλείψει επίσημων διπλωματικών δεσμών με το νησί, πολλές χώρες έχουν αναπτύξει σχέσεις μέσω άλλων διαύλων, όπως το εμπόριο και η τεχνολογία.
Στην άλλη άκρη της Ευρασίας, η κατάσταση της Ουκρανίας είναι ριζικά διαφορετική από αυτή της Ταϊβάν, κυρίως επειδή η Ρωσία έχει επίσημα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Κριμαίας. Η κατοχή και η προσάρτηση της Κριμαίας από τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν το 2014, κηρύχθηκε παράνομη και καταδικάστηκε με συντριπτική πλειοψηφία στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών (όπου μόλις 11 χώρες καταψήφισαν το ψήφισμα).
Ωστόσο, ο Πούτιν δημοσίευσε πρόσφατα μια μακροσκελή και αξιοσημείωτη έκθεση υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία, η Ουκρανία και η Λευκορωσία ανήκουν μαζί ως θέμα ιστορίας. Η κυριαρχία της Ουκρανίας ή της Λευκορωσίας, ισχυρίζεται τώρα, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μαζί με τη Ρωσία, υπό την τελική εξουσία του Κρεμλίνου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ύποπτος ο ρόλος της Ρωσίας στο ισραηλινό χτύπημα στην Λατάκεια της Συρίας-Δεν το απέτρεψε με τους S-400
Η στρατηγική πρόθεση του Πούτιν είναι σαφής: θεωρεί την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ολοένα και πιο αφόρητη. Όπως η Κίνα με τα σχέδιά της για την Ταϊβάν, έτσι και η Ρωσία προετοιμάζει και εξοπλίζει τον στρατό της με συγκεκριμένο σκοπό, την εισβολή και την κατάκτηση της Ουκρανίας προτού οποιαδήποτε εξωτερική δύναμη μπορέσει να διακόψει την κατοχή.
Ρωσικός και κινεζικός στρατηγικός συντονισμός
Με την αυγή του 2022, εάν η Ρωσία και η Κίνα αντιληφθούν ότι η στρατηγική τους σύγκρουση, έχει ξεπεράσει τις αυτοαποκαλούμενες «κόκκινες γραμμές» τους για τις επιταγές της εθνικής τους ασφάλειας, τότε το κύριο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, είναι εάν ο Ελεύθερος Κόσμος πρέπει πράγματι να περιμένει σοβαρά μια μεγάλη στρατιωτική αναμέτρηση με τον Άξονα Ρωσίας-Κίνας.
Δύο κρίσιμοι καθοριστικοί παράγοντες ορίζουν εάν ο Άξονας Ρωσίας-Κίνας, μπορεί να διακινδυνεύσει μια μεγάλη στρατιωτική αναμέτρηση με τη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ευρώπη, και με τις αποφασιστικές δεσμεύσεις των ΗΠΑ για την ασφάλεια του Ινδικού Ειρηνικού, που εκδηλώνονται μέσω του QUAD και του AUKUS για να αποτρέψουν την Κίνα.
Η οικονομική κατάσταση της Ρωσίας και της Κίνας σε συνδυασμό με την εμφάνιση αυξανόμενης πολιτικής αντιπολίτευσης εντός των δύο χωρών, θα πρέπει να αποκλείσει την πιθανότητα Ρωσίας και Κίνας να «κινδυνέψουν» έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Συμμάχους.
Επιπλέον, είναι προφανές ότι το δικομματικό εθνικό συναίσθημα στις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει καταστήσει σαφές στην Κίνα μιας σκληρής γραμμής από τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπάιντεν. Οι μέρες του «Κινεζικού Κατευνασμού» από τις ΗΠΑ έχουν τελειώσει. Αυτό θα πρέπει να είναι ένα μήνυμα και προς τη Ρωσία.
Σύμφωνα με το eurasiareview, στην περίπτωση στρατηγικής πραγματικότητας ενός μεγάλου πολέμου, στον οποίο, η Ρωσία θα έρθει αντιμέτωπη με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, είναι πολύ απίθανο ότι η Κίνα, εκτός από τις στρατιωτικές πιέσεις που ασκεί στον Ινδικό Ειρηνικό, θα συνηγορούσε ουσιαστικά στρατιωτικά με τη Ρωσία ως αντίποινα κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.
Παρομοίως, η Ρωσία, κατά πάσα πιθανότητα, θα αποφύγει να βρεθεί στο πλευρό της Κίνας σε έναν μεγάλο πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς σε αυτήν την περίπτωση, θα αντιμετωπίζει ένα Μέτωπο στην Ευρώπη και ένα δεύτερο στον Ινδικό Ειρηνικό βοηθώντας την Κίνα.
Έτσι η Ρωσία δεν θα μπορεί να αντέξει έναν «Πόλεμο δύο Μετώπων» και η Κίνα δεν θα μπορεί να αντέξει έναν «Πόλεμο Τριών Μετώπων», που είναι πιθανό να προκύψει, εάν ένας μεγάλος πόλεμος ξεσπάσει, σκόπιμα ή από ακούσιο λάθος υπολογισμού.
Ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης (SC0), ως πλατφόρμα στρατηγικής χρήσης σε μια στρατιωτική σύγκρουση του Άξονα Ρωσίας-Κίνας με τον Ελεύθερο Κόσμο, καθώς η Ινδία τώρα είναι ως τρίτη Μεγάλη Δύναμη στο SCO, θα εμπόδιζε κάθε κινεζική κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.
Σίγουρα, θα ήταν τεράστιο λάθος για την Κίνα να εισβάλει στην Ταϊβάν και για τη Ρωσία να εισβάλει στην Ουκρανία. Η οικονομική ανάπτυξη και των δύο χωρών θα καθυστερούσε αποφασιστικά, από τις μεγάλης κλίμακας κυρώσεις που θα ακολουθούσαν αναπόφευκτα. Ο κίνδυνος μιας ευρύτερης στρατιωτικής σύγκρουσης, θα ήταν υψηλός και χώρες όπως η Ιαπωνία και η Ινδία, θα ξεκινούσαν σχεδόν σίγουρα μια τεράστια στρατιωτική συσσώρευση δικών τους δυνάμεων για να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Οι Ευρωπαίοι, ήδη κινούνται πιο αποφασιστικά προς μια πολιτική ενίσχυσης της άμυνάς τους.
Καταλήγοντας, πρέπει να τονιστεί ότι κατά την άσκηση της εξουσίας, της στρατιωτικής στρατηγικής και της γεωπολιτικής επιδίωξης από Μεγάλες Δυνάμεις με στρατηγικά οπλοστάσια στην εξουσία, δεν πρέπει να αποκλειστούν πιθανότητες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Σύμμαχοι, θα πρέπει να αφιερώσουν συντονισμένη προσοχή στην πιθανότητα να υποστηριχθεί ένας μεγάλος πόλεμος από έναν Άξονα Ρωσίας-Κίνας, ως μια στρατηγική μεταξύ τους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ, φαίνεται να προετοιμάζονται για τέτοια καταστροφικά αντίποινα από τη Ρωσία και την Κίνα. Το έγγραφο στρατηγικής του ΝΑΤΟ για τη δεκαετία του 2030, απηχεί τις αντιλήψεις απειλών από τη Ρωσία και την Κίνα.
