Σε άρθρο του το Πενταπόσταγμα έγραψε ότι στη Γουινέα, οι γαλλικές ειδικές δυνάμεις πραγματοποίησαν πραξικόπημα και συνέλαβαν τον πρόεδρο Άλφα Κοντέ, φιλικό προς την Κίνα και την Τουρκία, σύμφωνα με τα τουρκικά ΜΜΕ.
Εχθές στη Γουινέα, ειδικές δυνάμεις της χώρας κατέλαβαν την εξουσία, συνέλαβαν και καθαίρεσαν τον Πρόεδρο και υποσχέθηκαν ότι θα αλλάξουν, την πολιτική σύνθεση της χώρας της Δυτικής Αφρικής.
Είναι γνωστό ότι η Τουρκία επιχειρεί διείσδυση στην Βόρεια και Δυτική Αφρική, δημιουργώντας σταδιακά τη δική της σφαίρα επιρροής σε πρόσωπα και καταστάσεις και τα τουρκικά ΜΜΕ, κατηγορούν ανοιχτά την Δύση και αναφέρουν, ότι «στη χώρα της Γουινέας λαμβάνουν χώρα ενέργειες «πολιτικής ανυπακοής» που υποστηρίζονται από τη Δύση , ως αντίδραση για το γεγονός ότι αυτή βελτίωσε τις σχέσεις της με τις ασιατικές χώρες τα τελευταία χρόνια».
Η ανατροπή του προέδρου Άλφα Κόντε, έφερε για άλλη μια φορά σε συζήτηση την πολιτική, τις στρατιωτικές σχέσεις και τον αγώνα εξουσίας στην Αφρική.
Πριν από το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Γουινέα στις 5 Σεπτεμβρίου, δύο πραξικοπήματα έγιναν στο γειτονικό Μάλι τον περασμένο χρόνο, ενώ στρατιώτες ανέλαβαν την εξουσία στο Σουδάν το 2019 και στη Ζιμπάμπουε το 2017.
Φέτος η απόπειρα πραξικοπήματος στο Νίγηρα απέτυχε και το 2019 η Γκαμπόν, κατάφερε να αποτρέψει την απόπειρα πραξικοπήματος που αντιμετώπισε για πρώτη φορά μετά το 1964. Την ίδια χρονιά, έγινε προσπάθεια κατάληψης της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αμχάρα, μια από τις μεγαλύτερες επαρχίες της Αιθιοπίας, και δολοφονήθηκε ο επικεφαλής του προσωπικού της χώρας.
Το πραξικόπημα προκάλεσε ανησυχίες για την προμήθεια βωξίτη, του κύριου μεταλλεύματος αλουμινίου, από τη Γουινέα, κορυφαίο παραγωγό.
Η Γουινέα, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός βωξίτη στον κόσμο, που είναι η πρώτη ύλη για το αλουμίνιο. Επίσης, είναι κομβικός εξαγωγέας βωξίτη για χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο αντιπροσωπεύει το 25% των εξαγωγών.
Η περιπλοκότητα του ζητήματος προχωράει και στο ότι η Κίνα, είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός αλουμινίου στον κόσμο και έχει σημαντικές εξαγωγικές σχέσεις με τη Ρωσία.
Η Κίνα και η Ρωσία, είναι οι άμεσα θιγόμενες καθώς τα τελευταία χρόνια η εμπλοκή τους σε αυτήν την χώρα, στόχευε στην εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου επενδύοντας κεφάλαια, στηρίζοντας τον Πρόεδρο της χώρας και την οικονομία της.
Το Κρεμλίνο δήλωσε ότι παρακολουθεί στενά την πολιτική κατάσταση και ότι ελπίζει, ότι τα ρωσικά επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία περιλαμβάνουν τρία μεγάλα ορυχεία βωξίτη και ένα διυλιστήριο αλουμίνας, δεν θα πειραχτούν.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του στην εξουσία, ο Κοντέ οδήγησε τη Γουινέα στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά η ανεργία παρέμεινε υψηλή και η πλειοψηφία των Γουινέων πίστευε, ότι το επίπεδο διαφθοράς είχε αυξηθεί, ενώ η δυσαρέσκεια για την οικονομία και τις προσωπικές συνθήκες ζωής είχαν αυξηθεί επίσης.
Στο μεταξύ η Τουρκία, που συνεχίζει να αυξάνει την πολυεπίπεδη παρουσία της στην Αφρική, θεωρεί τον εαυτό της ότι βγαίνει από το «παιχνίδι» αυτής της χώρας. Πέρα από την αύξηση του αριθμού των διπλωματικών αποστολών της Άγκυρας σε ολόκληρη την Αφρική, οι τουρκικές επενδύσεις αυξάνονται επίσης.
Η τουρκική παρουσία στην αφρικανική ήπειρο, μεταφράζεται και σε στρατιωτικές βάσεις στην Ερυθραία, στο Σουδάν, στον Νίγηρα και στη Λιβύη, κάτι που ενοχλεί ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως η Γαλλία, που θεωρούν τη δυτική Αφρική χώρο δικής τους γεωπολιτικής επιρροής.
«Ο αριθμός των διπλωματικών μας αντιπροσωπειών, αυξήθηκε από 12 το 2002 σε 42 σήμερα και σύντομα θα ανοίξουμε πρεσβείες, στο Τόγκο και τη Γουινέα-Μπισάου», είχε δηλώσει ο Τούρκος Υπουργός των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Ο Πρόεδρος της Γουινέας ήταν επίσης, ο τελευταίος καλεσμένος του Προέδρου Ερντογάν στις 15 Αυγούστου. Οι δύο χώρες προετοιμάζονταν για πολλές νέες κοινές επενδύσεις στην εξόρυξη και τη βιομηχανία, καθώς και για τρέχουσες εργασίες κατασκευής λιμένων και υποδομών.
Από το 2013, τα «γαλλικά αφρικανικά» κράτη αναπτύσσουν συνεργασία με την Κίνα, την Τουρκία και τη Ρωσία, ειδικά στον οικονομικό τομέα. Η σταθερότητα και η ανάπτυξη, άρχισαν να διαφαίνονται στην περιοχή. Η κινεζική «Πρωτοβουλία του δρόμου του μεταξιού», έθεσε τις βάσεις για τη σταθερότητα στην Αφρική.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2010, όταν οι ηγέτες, που ονομάστηκαν «Γάλλοι» στράφηκαν στη συνεργασία με την Κίνα, άρχισαν να απεικονίζονται ως «δικτάτορες» στον δυτικό τύπο, αναφέρουν τα τουρκικά ΜΜΕ.
Τα «εθνικά μέτωπα» που σχηματίστηκαν, μεταξύ 1944-1960 ενάντια στην αποικιοκρατία στη Γαλλική Αφρική, αναδιαρθρώνονται με το όνομα «Εκτεταμένη Προεδρική Συμμαχία». Οι κεντροδεξιές και κεντροαριστερές δυνάμεις της Αφρικής συναντώνται στο «National Front Consensus», όπως εμφανίστηκε για τελευταία φορά στη Δημοκρατία της Ακτής Ελεφαντοστού κατά τη διάρκεια του «Δεύτερου πολέμου Ανεξαρτησίας της Αφρικής».
Γεγονός είναι ότι το μέτωπο του Ατλαντικού, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, κήρυξε τον πόλεμο στη συνεργασία Κίνας-Αφρικής.
Μετά την Ακτή Ελεφαντοστού και τη Νιγηρία, και στη Γουινέα προσπάθησε να παρέμβει χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία, τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών.
