Το καθεστώς Ερντογάν αναπτύσσοντας τη θεωρία της επιρροής της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, ισχυρίζεται ότι όλες οι χώρες της περιοχής αποτελούν τομέα ενδιαφέροντος για την Τουρκία.
Ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η Άγκυρα στα Βαλκάνια είναι τα μέλη των μουσουλμανικών και τουρκικών κοινοτήτων στην περιοχή, που τώρα θα έχουν στόχο την είσοδο στα κοινοβούλιο των χωρών των Βαλκανίων, με αυτούσια μειονοτικά κόμματα.
Το πιο εύκολο έργο το έχει η Άγκυρα στην Βουλγαρία λόγω της τουρκικής μειονότητας και του κόμματος «Κίνημα για Δικαιώματα και Ελευθερίες».
Ένας Βούλγαρος επιχειρηματίας και μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης θα είναι υποψήφιος για το κοινοβούλιο στις εκλογές του Νοεμβρίου με το κατ' εξοχήν τουρκικό «Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών» (DPS), του οποίου ο ηγέτης Μουσταφά Καραντάγια βρίσκεται στην κούρσα για την προεδρία της Βουλγαρίας.
Οι ειδικοί λένε ότι και οι δύο κινήσεις σηματοδοτούν μια ριζοσπαστικοποίηση του τουρκικού κόμματος.
Στις 14 Νοεμβρίου, οι Βούλγαροι θα ψηφίσουν τόσο για τον πρόεδρο όσο και για μια νέα εθνοσυνέλευση, αφού οι γενικές εκλογές τον Απρίλιο και τον Ιούλιο απέτυχαν να εκλέξουν κυβέρνηση.
Οι Βούλγαροι κατευθύνονται προς τις τρίτες κοινοβουλευτικές εκλογές για φέτος, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά μια νέα πολιτική δύναμη θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι και να σπάσει το πολιτικό αδιέξοδο.
Αναλυτές λένε ότι οι εκλογές καταδεικνύουν τη ριζοσπαστικοποίηση του τουρκικού κόμματος DPS, όπως φαίνεται από την υποψηφιότητα του μεγιστάνα Ντέλιαν Πέεφσκι, ο οποίος υπόκειται στις κυρώσεις των ΗΠΑ βάσει του Παγκόσμιου νόμου Magnitsky.
Το DPS στηρίζει επίσης τον ηγέτη του Karadaya ως προεδρικό υποψήφιο, αν και η υποστήριξή του πιθανότατα θα αντικατοπτρίζει ποσοστό περίπου 10%.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το DPS έχει τρεις ευρωβουλευτές, που συμμετέχουν στη φιλελεύθερη ομάδα Renew Europe.
Το DPS όμως έχει δημιουργήσει στενούς δεσμούς με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η συνάντηση μελών του τουρκικού κόμματος με τον Ερντογάν στην Τουρκία, προκάλεσε σοβαρές εντάσεις στη Βουλγαρία ένα μήνα πριν από τις εκλογές στο κοινοβούλιο.
«Το DPS κάνει τρία ασυνήθιστα πράγματα, ένας τουρκικής καταγωγής είναι υποψήφιος για πρόεδρος στην Βουλγαρία, επισκεπτόμενος τον Ερντογάν, ενώ ο Ντέλιαν Πεέφσκι επανήλθε στους εκλογικούς καταλόγους του κόμματος. Και οι τρεις χειρονομίες είναι προς την κατεύθυνση της ριζοσπαστικοποίησης του DPS», σχολίασε ο Βούλγαρος δημοσκόπος Αντρέι Ράιτσεφ.
Πολλοί Βούλγαροι ειδικοί θεωρούν ότι ο Ερντογάν ελέγχοντας τον Μ.Μπορίσοφ νομιμοποιεί τη μελλοντική πολιτική συνεργασία μεταξύ του τουρκικού DPS και του κόμματος GERB του νυν Βούλγαρου πρωθυπουργού, ελέγχοντας την κυβέρνηση της χώρας.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σύνοδος Κορυφής: Αθήνα και Λευκωσία καταγγέλλουν τις απειλές και τις προκλήσεις της Τουρκίας
Κάτι αντίστοιχο αλλά σε πιο μικρή κλίμακα μελλοντικά, ονειρεύονται οι Τούρκοι και για την Δυτική Θράκη, αφού τα σχέδια των "φίλων ταυ Ερντογάν" στην περιοχή φτάνουν μέχρι την ελληνική βουλή στις επερχόμενες εκλογές στην Ελλάδα, όποτε γίνουν αυτές.
Το μειονοτικό ΚΙΕΦ, κόμμα που ελέγχεται πλήρως από το τουρκικό προξενείο και τον Ταγίπ Ερντογάν, (είναι το πολιτικό όργανο των αποκαλούμενων “Τούρκων” της Δυτικής Θράκης), βάζει πλώρη για το ελληνικό κοινοβούλιο.
Η πρόεδρος του Çiğdem Asafoğlu, με την ευκαιρία παρουσίας 30 ετών του κόμματος στην Ελλάδα, δηλώνει ευθαρσώς ότι ένας από τους μελλοντικούς στόχους του κόμματος είναι η είσοδος στην ελληνική Βουλή.
Περιττό να τονίσουμε ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα έβαζε “ανθρώπους” που ελέγχει η Άγκυρα εντός ελληνικού κοινοβουλίου, προωθώντας τα συμφέροντα της Τουρκίας στην Δυτική Θράκη.
Η "τουρκοποίηση" της Θράκης είναι ένα σχέδιο που εδώ και καιρό προσπαθεί να υλοποιήσει η Άγκυρα, και το ΚΙΕΦ αποτελεί το ισχυρότερο όπλο της, εκμεταλλευόμενο τις μειονοτικές ψήφους.
Το ίδιο σχέδιο θέλει να εφαρμόσει η Άγκυρα σε Σερβία, Ρουμανία, Βοσνία.
Σήμερα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μ.Τσαβούσογλου δήλωσε με ωμό τρόπο:
“Δεν χρειάζεται να είμαστε αφελείς. Είναι δύσκολο να επιτευχθούν στόχοι χωρίς συγκεκριμένο βαθμό επιβολής δύναμης. Στην περίπτωση της Τουρκίας, στις τελευταίες δυο δεκαετίες, χωρίς την αυξανόμενη εθνική δύναμη, θα ήταν αδύνατο να γίνουμε περιφερειακός παίκτης και ένας παγκόσμια σεβαστός παράγοντας.”
Το μόνο ερώτημα εδώ είναι πότε θα ξυπνήσουν οι Βαλκάνιοι γείτονες μας επιτέλους και να κατανοήσουν ότι η Τουρκία είτε έχει τον Ερντογάν πρόεδρο είτε όχι, επιδιώκει τον έλεγχο τους;
