Σύμφωνα με το reader.gr, παραμένει ένας από τους δημοφιλέστερους ρόλους όλων των εποχών στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Μαζί με τους ρόλους του Διαβόλου, του Άγιου Βασίλη, του Χάρου και του Θεού, αυτός του Ιησού βρίσκεται στην κορυφαία πεντάδα των Ρεκόρ Γκίνες στην κατηγορία του χαρακτήρα, που έχει μεταφερθεί περισσότερες φορές σε μεγάλη και μικρή οθόνη.
Εκατοντάδες, άρα, είναι και οι ηθοποιοί, που τον έχουν ερμηνεύσει. Πολλοί από αυτούς, ταλαιπωρήθηκαν στα ούτως ή άλλως απαιτητικά γυρίσματα, κάποιοι ήταν και παρέμειναν παγκοσμίως άσημοι, άλλοι διένυσαν μια μέτρια καριέρα, άλλοι απέτυχαν και κάποιοι άλλοι μεγαλούργησαν. Κάποιοι έφυγαν νέοι, άλλοι πλήρεις ημερών, κι όπως είναι φυσικό κάποιοι είχαν ευτυχές κι άλλοι θλιβερό φινάλε.
Βεβαίως, ο μύθος της “κατάρας” που χτυπά όσους ηθοποιούς υποδύονται το ρόλο του Ιησού στάθηκε για χρόνια κραταιός, στηριγμένος σε fake news, ατυχήματα και κάποια λίγα παραδείγματα ηθοποιών που ουσιαστικά “πλήρωσαν” την ταύτισή τους με το ρόλο. Όμως, ειδικά τα τελευταία χρόνια, σταρ πρώτου μεγέθους, όπως για παράδειγμα ο Χοακίν Φοίνιξ, ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και ο Κρίστιαν Μπέιλ θα μπορούσαν κάλλιστα με την πορεία τους να στήσουν τον ανάποδο μύθο: ότι όποιος ηθοποιός παίζει το ρόλο του Ιησού, κάνει μετά σπουδαία καριέρα. Όσο ισχύει το ένα, βέβαια, άλλο τόσο ισχύει και το άλλο...
Ας ανατρέξουμε, λοιπόν, στους πλέον εμβληματικούς «Χριστούς» της οθόνης για να δούμε αν ο μύθος της «κατάρας» είναι μια ωραία ιστορία, που όμως η αλήθεια έρχεται να καταστρέψει…
«Ο Bασιλεύς των Bασιλέων» (1927): Χ. Μπ. Γουόρνερ
Ο πρώτος διάσημος κινηματογραφικός Ιησούς είναι ο Χ. Μπ. Γουόρνερ στο φιλμ του Σεσίλ Ντε Μιλ «Ο Bασιλεύς των Bασιλέων» το 1927. Πριν παίξει στην ταινία, είχε ήδη ξεκινήσει μια θαυμάσια καριέρα στον χώρο του βωβού κινηματογράφου, την οποία συνέχισε και κορύφωσε στον ομιλώντα.
Η εμφάνισή του ως Ιησούς είχε ευεργετική επίδραση στην καριέρα του, όπως έδειξε η πορεία του τα επόμενα χρόνια. Κέρδισε μέχρι και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ για τη συμμετοχή του στο “Lost Horizon” το 1937, ενώ συνεργάστηκε με τον Φρανκ Κάπρα σε ταινίες όπως το εμβληματικό “It’s a wonderful life” το 1946 και συνέχισε να παίζει σχεδόν μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στο σπίτι του στην Καλιφόρνια σε ηλικία 83 ετών, αφήνοντας πίσω και το αστέρι του στο θρυλικό μονοπάτι της δόξας του Χόλιγουντ. Καμία κατάρα, τουλάχιστον εδώ.
«Ο Bασιλεύς των Bασιλέων» (1961): Τζέφρι Χάντερ
Η περίπτωση του αποκαλούμενου και «τινέιτζερ Ιησού», Τζέφρι Χάντερ, ο οποίος υποδύθηκε το ρόλο στο ριμέικ του «Βασιλέα των βασιλέων» από τον Νίκολας Ρέι το 1961, είναι ένα από τα παραδείγματα που επιστρατεύτηκαν για να στηρίξουν τον μύθο της «κατάρας» του ρόλου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τι έφαγαν ο Ιησούς και 12 Απόστολοι στον Μυστικό Δείπνο
Ο ξανθός γαλανομάτης και με ξυρισμένες μασχάλες Χάντερ θεωρούνταν ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της εποχής και η Μέριλιν Μονρόε δήλωνε γοητευμένη από τον μαγνητισμό του, χαρακτηρίζοντας τον ως «πρότυπο νεανικής αμερικανικής αρρενωπότητας». Τελικά, όμως, η καριέρα του όχι μόνο δεν εκτοξεύτηκε, αντιθέτως βρέθηκε να παίζει σε b-movies στην Ιταλία και το Μεξικό, ενώ παράλληλα τον χώρισε η γυναίκα του και βρήκε πρόωρο θάνατο το 1969, στα 42 του, καθώς κατέρρευσε ύστερα από εγκεφαλική αιμορραγία και χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι.
Η εικόνα βεβαίως έχει κι άλλη όψη. Πράγματι ο Χάντερ χώρισε με τη δεύτερη σύζυγό του, έξι χρόνια όμως μετά τον «Βασιλέα των βασιλέων» κι ενώ είχαν μεσολαβήσει ακόμα πολλοί ρόλοι -επίσης ένα χρόνο μετά, παντρεύτηκε για τρίτη φορά.
Η καριέρα του στον κινηματογράφο δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία, προφανώς όμως εδώ έπαιξε ρόλο και η επιλογή του να επενδύσει στην τηλεόραση, με αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και ο πρωταγωνιστικός ρόλος στο πρώτο, πιλοτικό επεισόδιο του “Star Trek”. Ο ίδιος απέρριψε την πρόταση να παίξει και στα επόμενα επεισόδια της σειράς, προτιμώντας μια άλλη σειρά θρίλερ, που τελικά απορρίφθηκε από το NBC. Άρα γιατί να τα ρίξουμε στο ρόλο του Ιησού και όχι στις επιλογές του;
Όσο για τον θάνατό του, το πρόβλημα της υγείας του συνδέεται ξεκάθαρα με μια άλλη ταινία, το “Cry Chicago”, στα γυρίσματα της οποίας τραυματίστηκε στο κεφάλι το 1968, λίγους μήνες πριν την τελική κατάρρευσή του.
«Η Ωραιότερη Ιστορία του Κόσμου» (1965): Μαξ Φον Σίντοφ
Αναρίθμητες εμφανίσεις στο θέατρο, την τηλεόραση και κυρίως τον κινηματογράφο, 12 ταινίες με τον Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και σπουδαία καριέρα στο Χόλιγουντ, από τον “Εξορκιστή” και το “Minority report”, στο “Shutter Island” και στον «Πόλεμο των άστρων», κάνουν απολύτως ξεκάθαρο ότι καμία “κατάρα” δεν χτύπησε τον Μαξ Φον Σίντοφ, ο οποίος υποδύθηκε τον Ιησού στην -υψηλής αισθητικής- “Ωραιότερη ιστορία του κόσμου” το 1965.
Ο Σουηδός με τη γαλαζοαίματη καταγωγή, τη χαρακτηριστική φωνή και το διαπεραστικό βλέμμα έζησε μια γεμάτη και δημιουργική ζωή, με έξοχες ερμηνείες και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ πρώτου αντρικού ρόλου και συνέχισε να παίζει μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Το 2016 μάλιστα συμμετείχε στον έκτο κύκλο της παγκόσμιας τηλεοπτικής επιτυχίας, “Game of thrones”. Πέθανε πλήρης ημερών τον Μάρτιο του 2020 σε ηλικία 91 ετών.
"Jesus Christ Superstar” (1973): Τεντ Νίλεϊ
Ο πρωταγωνιστής του διάσημου μιούζικαλ θεωρείται ένα από τα ονόματα που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη «κατάρας» του ρόλου, με δεδομένο ότι δεν έκανε και πολλά πράγματα στον κινηματογράφο, μετά την ταινία του Νόρμαν Τζούισον με τις μουσικές του Άντριου Λόιντ Βέμπερ.
Μόνο που αυτό δεν είναι και τόσο παράξενο, εφόσον η κύρια ιδιότητά του είναι αυτή του μουσικού. Μετά το μιούζικαλ δεν του πήγαν καθόλου άσχημα τα πράγματα. Έβγαλε δίσκο με το συγκρότημά του, δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της μουσικής παραγωγής, έκανε εμφανίσεις σε τηλεόραση και θέατρο.
Γεγονός είναι πως ταυτίστηκε με τη συγκεκριμένη παράσταση, με την οποία συνέχισε να κάνει με απόλυτη επιτυχία περιοδείες σε όλο τον κόσμο, ενώ παρέμεινε δραστήριος και ενεργός στο θέατρο και τη δισκογραφία και είχε και κινηματογραφικές συμμετοχές σε ταινίες όπως το “Django” του Ταραντίνο.
Βλέποντάς το συνολικά, είναι σαφές πως ο ρόλος του Ιησού δεν του κατέστρεψε, αντιθέτως του έφτιαξε την καριέρα, ενδεχομένως και την προσωπική ζωή, αν σκεφτούμε ότι μέχρι και σήμερα στα 81 του πια, παραμένει παντρεμένος με τη χορεύτρια Λιάν Γκρέιντζερ, την οποία γνώρισε στα γυρίσματα του “Jesus Christ Superstar”…
«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1975): Αλέξης Γκόλφης
Ίσως η πιο θλιβερή γνωστή ιστορία ηθοποιού, που ερμήνευσε ρόλο όχι ακριβώς Ιησού, αλλά του κεντρικού ήρωα «Μανωλιού», στην τηλεοπτική μεταφορά του έργου του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», είναι αυτή του Αλέξη Γκόλφη.
Η σειρά στάθηκε ένα φαινόμενο για την εποχή, με τον μόλις 27χρονο τότε ηθοποιό να βρίσκεται απότομα στο επίκεντρο μιας τεράστιας δημοσιότητας. Χαρακτηριστικό είναι ότι στο δρόμο τον σταματούσαν απλώς για να τον αγγίξουν, να του φιλήσουν τα χέρια ή και να γονατίσουν μπροστά του, καθώς πολλοί τον ταύτιζαν με τον αληθινό Χριστό.
Προφανώς, αυτή η ταύτιση δεν βοήθησε καθόλου την εξέλιξη της καριέρας του. Σταδιακά έχασε τη δόξα, απέτυχε στις οικονομικές επενδύσεις του, έμπλεξε με εξαρτήσεις και τελικά έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2007, στα 59 του, άστεγος και ρακοσυλλέκτης στην πλατεία Κολιάτσου, ενώ το πτώμα του παρέμεινε για δύο μήνες στο νεκροτομείο χωρίς να τον αναζητήσει κανείς.
«Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» (1977): Ρόμπερτ Πάουελ
Γεγονός είναι πως ο πλέον δημοφιλής κινηματογραφικός Ιησούς με το απλανές βλέμμα (λόγω υψηλής μυωπίας) που γοήτευσε τον Τζεφιρέλι, ταυτίστηκε απολύτως με το ρόλο και ταλαιπωρήθηκε αρκετά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Και κάπου εκεί σταματά η όποια “κατάρα”.
Η ουσία είναι πως ο Βρετανός ηθοποιός είδε την δημοτικότητά του να εκτοξεύεται μετά την ταινία “Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ”. Σε πείσμα του αστικού μύθου που λέει πως έπαθε βαριά κατάθλιψη, αρρώστησε κι έκανε απόπειρες αυτοκτονίας, συνέχισε να δουλεύει με επιτυχία, κυρίως στην τηλεόραση αλλά και στον κινηματογράφο, κέρδισε βραβείο ερμηνείας στο φεστιβάλ Βενετίας για το “Harlequin” το 1980, είχε για μια πενταετία το δικό του sitcom στο BBC (“The Detectives”), έχει παίξει σε πολυάριθμες τηλεοπτικές σειρές και τηλεταινίες, ενώ συνεχίζει να συνεργάζεται ως αφηγητής σε πολλά ντοκιμαντέρ του BBC.
«Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης» (“Life of Brian” 1979): Γκράχαμ Τσάπμαν
Ο υπέροχος Γκράχαμ Τσάπμαν των Μόντι Πάιθον, ο “πιο ταλαντούχος από μας” όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Τζον Κλιζ, πρωταγωνίστησε το 1979 στην ταινία που πολλά κινηματογραφικά περιοδικά και γκάλοπ έχουν χαρακτηρίσει ως την καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών.
Μετά το “Life of Brian”, ο Τσάπμαν συμμετείχε σε άλλη μια επιτυχία των Μόντι Πάιθον, «Το νόημα της ζωής» (1983), ενώ παράλληλα συνέχισε να εμφανίζεται μαζί τους στο θέατρο. Όμως το 1988 διαγνώστηκε με καρκίνο κι έφυγε τον Οκτώβριο του 1989 σε ηλικία μόλις 48 ετών.
«Ο Τελευταίος Πειρασμός» (1988): Γουίλεμ Νταφόε
Εδώ η ιστορία μιλάει μόνη της. Ο Νταφόε ήταν ήδη ένας επιτυχημένος ηθοποιός, που είχε προταθεί για Όσκαρ για την ερμηνεία του στο "Platoon" του Όλιβερ Στόουν το 1986.
Η ερμηνεία του στην κινηματογραφική μεταφορά του «Τελευταίου πειρασμού» του Νίκου Καζαντζάκη από τον Μάρτιν Σκορτσέζε, κέρδισε τις καλύτερες κριτικές κι ενίσχυσε κι άλλο την καριέρα του. Κι όσο κι αν ο μύθος λέει ότι κατά τα γυρίσματα έπαθε μια τόσο σοβαρή αλλεργία που του κόστισε την όρασή του για χρόνια, η πραγματικότητα τον διαψεύδει.
Όντως αντιμετώπισε προβλήματα με την όραση του στα γυρίσματα εξαιτίας της υπερβολικής χρήσης κάποιων σταγόνων για τα μάτια, όμως ήταν κάτι που κράτησε μόλις τρεις μέρες. Συνέχισε άλλωστε να δουλεύει κανονικά και σταθερά στο σινεμά, καθώς την ίδια χρονιά έκανε το “Ο Μισισιπής καίγεται” με τον Τζιν Χάκμαν και κέρδισε κι άλλες τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ τα επόμενα χρόνια.
«Τα Πάθη του Χριστού» (2004): Τζίμι Καβίζελ
Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με “κατάρα” του ρόλου, αλλά με “κατάρα” της ταινίας, στα γυρίσματα της οποίας έγιναν πάσης φύσεως παράξενα ατυχήματα. Ο ίδιος ο Καβίζελ αρρώστησε με πνευμονία, τραυματίστηκε, έπαθε εξάρθρωση ώμου κουβαλώντας τον Σταυρό, μέχρι και τον χτύπησε κεραυνός!
Τελικά, όμως, τίποτα από όλα αυτά δεν σταμάτησε ούτε την ταινία ούτε την καριέρα του γοητευτικού ηθοποιού, ο οποίος κατά δήλωσή του, δεν είχε προτάσεις για σπουδαίες ταινίες μετά το φιλμ του Μελ Γκίμπσον, ωστόσο “...ήταν μια εμπειρία ζωής, που δεν θα άλλαζα με τίποτα”.
Όχι πως έμεινε στα αζήτητα. Παραμένει ενεργός σε κινηματογράφο και τηλεόραση, έπαιξε σε ταινίες όπως το “Deja vu” κι έκανε μεγάλη επιτυχία πρωταγωνιστώντας σε σειρές όπως το “Person of Interest” (2011-2016), που αναδείχτηκε στη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του CBS για μια 15ετία. Καθόλου άσχημα, για τον πλέον βασανισμένο “Ιησού” της μεγάλης οθόνης.
Από τον “Μπάτμαν” στον “Τζόκερ”
Φτάνοντας στα τελευταία χρόνια, βρίσκουμε ακόμα περισσότερα τρανταχτά παραδείγματα ηθοποιών, που υποδύθηκαν κάποτε το ρόλο του Ιησού, χωρίς κανένα πρόβλημα στην εξέλιξη της ζωής και της καριέρας τους.
Ο Κρίστιαν Μπέιλ, πριν γίνει “Batman” και δει την καριέρα του να εκτοξεύεται μέχρι και το Όσκαρ, είχε παίξει τον Ιησού σε μια τηλεοπτική μεταφορά του NBC με τίτλο “Mary, Mother of Jesus” (1999). Ο υπέροχος Γιούαν Μακ Γκρέγκορ είχε υποδυθεί τον Ιησού στην ταινία “Οι τελευταίες μέρες στην έρημο” το 2015, πριν κερδίσει για πάντα τις καρδιές μας και μια Χρυσή Σφαίρα για το “Fargo”.
Τέλος, ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Χοακίν Φοίνιξ, ο οποίος υποδύθηκε τον Ιησού στην ταινία “Μαρία Μαγδαληνή”(όπου ξεκίνησε η σχέση του με τη Ρούνι Μάρα, με την οποία πλέον περιμένουν το δεύτερο παιδί τους) το 2018, ένα χρόνο δηλαδή πριν πρωταγωνιστήσει στο “Τζόκερ”, που τον οδήγησε σε ένα -πανάξιο- Όσκαρ.
