Μια αρχαία πόλη τεράστιων διαστάσεων στον Αμαζόνιο, η οποία ήταν χαμένη για χιλιάδες χρόνια βρέθηκε και αλλάζει τα δεδομένα σχετικά με την ιστορία των ανθρώπων του Αμαζονίου.
Τα σπίτια και οι πλατεία στην περιοχή Upano στο ανατολικό Εκουαδόρ συνδέονταν με ένα δίκτυο δρόμων και καναλιών. Αυτή η χαμένη πόλη βρίσκεται στη σκιά ενός ηφαιστείου που είχε δημιουργήσει πλούσια τοπικά εδάφη, αλλά ταυτόχρονα οδήγησε και στο τέλος της κοινωνίας.
Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό πώς οι άνθρωποι στα υψίπεδα των πόλεων της Νότιας Αφρικής, όπως το Μάτσου Πίτσου ζούσαν μόνο ως νομάδες και μικροσκοπικούς οικισμούς στον Αμαζόνιο.
Σύμφωνα με το BBC, ο καθηγητής και διευθυντής της έρευνας Stephen Rostain ανέφερε πως: «Αυτή είναι ο παλαιότερη από οποιαδήποτε άλλη τοποθεσία γνωρίζουμε στον Αμαζόνιο. Έχουμε μια ευρωκεντρική άποψη για τον πολιτισμό, αλλά αυτό δείχνει ότι πρέπει να αλλάξουμε την ιδέα μας για το τι είναι ένας πολιτισμός».
Ένας εκ των ερευνητών, ο Antoine Dorison, είπε ότι η ανακάλυψη αυτή: «Αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τους πολιτισμούς του Αμαζονίου. Οι περισσότεροι άνθρωποι απεικονίζουν μικρές ομάδες, πιθανώς γυμνές, να ζουν σε καλύβες και να καθαρίζουν τη γη. Αυτό δείχνει ότι οι αρχαίοι άνθρωποι ζούσαν σε περίπλοκες αστικές κοινωνίες».
Η χρονική περίοδος της χαμένης πόλης και τα κτήρια της
Η αρχαία πόλη χτίστηκε πριν από περίπου 2,5 χιλιάδες χρόνια και άνθρωποι έζησαν εκεί για περίπου χίλια χρόνια, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους. Ωστόσο, δύσκολα μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια το πόσοι άνθρωποι έζησαν εκεί.
Οι αρχαιολόγοι συνδύασαν τις ανασκαφές με μια έρευνα σε περιοχή 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας αισθητήρες λέιζερ από ένα αεροπλάνο ώστε να μπορέσουν να αναγνωρίσουν υπολείμματα της πόλης κάτω από τα πυκνά φυτά και τα δέντρα.
Η τεχνολογία LiDAR βρήκε 6.000 ορθογώνια «σπίτια» με διαστάσεις περίπου 20 επί 10 μέτρα και ύψος 2-3 μέτρα, τα οποία χωρίζονταν σε γειτονιές των τριών έως έξι κατοικιών γύρω από μια πλατεία με ένα κεντρικό κτίριο.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι πολλά ήταν σπίτια, αλλά μερικά κομμάτια υπήρχαν για τελετουργικούς σκοπούς. Χτίστηκαν κόβοντας τα σε μορφή λόφων και δημιουργώντας μια κατοικία από χώμα στην κορυφή.
Ένα δίκτυο ευθύγραμμων δρόμων και μονοπατιών συνέδεε πολλές από τις γειτονιές, συμπεριλαμβανομένης μιας που εκτεινόταν σε 25 χιλιόμετρα.
O Dorison είπε πως: «Το οδικό δίκτυο είναι πολύ εξελιγμένο. Εκτείνεται σε μια τεράστια απόσταση, όλα συνδέονται και υπάρχουν ορθές γωνίες, κάτι που είναι πολύ εντυπωσιακό».
Ακόμα, εντοπίστηκαν πεζοδρόμια με τάφρους και από τις δύο πλευρές, τα οποία πιστεύουν ότι ήταν κανάλια που βοηθούσαν στη διαχείριση του νερού.
Αν και οι ερευνητές βρήκαν για πρώτη φορά στοιχεία της πόλης τη δεκαετία του 1970, αυτή είναι η πρώτη φορά που ολοκληρώνεται η έρευνα και πλέον δίνεται μία συνολική εικόνα μετά από 25 χρόνια εργασιών.
Οι φυλές Kilamope και Upano που ζούσαν εκεί μάλλον επικεντρώθηκαν κυρίως στη γεωργία, έτρωγαν καλαμπόκι, γλυκοπατάτα και πιθανότατα έπιναν «τσίχα» που πρόκειται για ένα είδος γλυκιάς μπύρας.
Το επόμενο βήμα για τους ερευνητές είναι να κατανοήσουν τι βρίσκεται σε μια γειτονική περιοχή 300 τετραγωνικών χιλιομέτρων που δεν έχει ακόμη ερευνηθεί.
