Ένα υποβρύχιου αμφίβιου πολέμου είναι θεωρητικά ένα υποβρύχιο αντίστοιχο με ένα πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων. Αν και τέτοια πλοία έχουν προταθεί στο παρελθόν σε Ηνωμένες Πολιτείες και Σοβιετική Ένωση, κανένα δεν έχει χτιστεί. Ωστόσο, τουλάχιστον ένα μεγάλο υποβρύχιο ξεκίνησε να κατασκευάζεται στην Σοβιετική Ένωση. Πάντως, τροποποιημένα ή κανονικά υποβρύχια χρησιοποιούντουσαν συχνά για την μεταφορά μικρών ομάδων στρατιωτών και προμηθειών.
Σοβιετική Ένωση
Project 621
Μετά τον πόλεμο, το 1946, το Project 621 προτάθηκε ως ένα αποβατικό υποβρύχιο μεταφοράς με σκοπό την απόβαση στρατιωτών πίσω από τις γραμμές του εχθρού. Με βάρος 5.950 τόνων, ο υποβρύχιος γίγαντας θα ήταν ένα από τα μεγαλύτερα υποβρύχια της ιστορίας. Σε ένα από τα δύο καταστρώματα οχημάτων του, σκοπεύονταν να μεταφέρει ένα πλήρες τάγμα πεζικού με 745 στρατιώτες, 10 T-34 άρματα μάχης, 12 φορτηγά, 12 ρυμουλκούμενα πυροβόλα, ακόμη και 3 La-5 μαχητικά αεροσκάφη για εναέρια κάλυψη! Τα αεροσκάφη θα εκτοξεύονταν με καταπέλτη απονείωσης.
Project 664
Αν και το Project 621 δεν χτίστηκε ποτέ, επακόλουθοι σχεδιασμοί αποτελούνταν από ακόμη μεγαλύτερα υποβρύχια με πιο εξελιγμένες αμφίβιες δυνατότητες. Ωστόσο, αυτή η 'υπερβολή' ήταν και η αιτία της πτώσης τους. Οι επιπρόσθετες δυνατότητες, οι οποίες περιλάμβαναν ανεφοδιασμό άλλων υποβρυχίων και υποβρύχια διάσωση, έτειναν να καθυστερούν τα προγράμματα, τα οποία πάρα αυτά θεωρούνταν απολύτως εφικτά. Τουλάχιστον ένα υποβρύχιο, το Project 644, ξεκίνησε να κατασκευάζεται στην Severodvinsk το 1964. Οι ανάμεικτες όμως απαιτήσεις του ανεφοδιασμού, της μεταφοράς και της πόντισης ναρκών σε συνδυασμό με τον προτασσόμενο πυρηνικό αντιδραστήρα προκάλεσαν επιπλοκές στο έργο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το βυθισμένο σοβιετικό υποβρύχιο που εκπέμπει ακόμα ραδιενέργεια
Project 748
Στα τέλη της δεκαετίας του '60, μία άλλη πρόταση, το Project 748, ήταν κοντά στο στάδιο κατασκευής ως πυρηνικό υποβρύχιο αμφίβιων μεταφορών (με κατώτερες απαιτήσεις από τους προηγούμενους σχεδιασμούς) των 11.000 τόνων. Το υποβρύχιο σκοπεύονταν να μεταφέρει έως 20 αμφίβια άρματα μάχης, BTR-60P τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και 470 στρατιώτες, με τα οχήματα να αποθηκεύονται σε δύο κύτη διπλών καταστρωμάτων, τα οποία υπήρχαν και στις δύο μεριές του βασικού κύτους. Και τα τρία κύτη περιέχονταν μέσα στο εξωτερικό περίβλημα του σκάφους. Το υποβρύχιο θα εξοπλίζονταν με οπλισμό τορπιλών, ο οποίος θα περιλάμβανε ένα σωλήνα εκτόξευσης τορπιλών 533 χιλιοστών, για 18-20 τορπίλες, οι οποίες θα αποθηκεύονταν στο υποβρύχιο. Το σκάφος θα διέθετε επίσης αντιαεροπορικά όπλα και πυραύλους επιφάνειας-αέρος. Το Project 748 τέλος, θα είχε και δυνατότητες πόντισης ναρκών.
Τελικά, αν και τα ναυπηγεία ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν προετοιμασίες για την κατασκευή πέντε υποβρυχίων τύπου 748, το πρόγραμμα ακυρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70, αφού τα υποβρύχια βαλλιστικών πυραύλων κρίθηκαν πιο αναγκαία.
Οι ιδέες που προτάθηκαν κατά την διάρκεια αυτών των προγραμμάτων βοήθησαν να οδηγηθούν σχέδια πυρηνικών και μη οπλισμένων υποβρυχίων στα ρωσικά γραφεία σχεδίασης, στα τέλη της δεκαετίας του '90.
ΗΠΑ
Το αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό και αυτό είχε αναλάβει κάποιους σχεδιασμούς μεταφορικών υποβρυχίων, αλλά ποτέ δεν έφτασε στο επίπεδο των σοβιετικών προσπαθειών. Στην δεκαετία του '50, ένα υποβρύχιο 10.000 τόνων προτάθηκε. Το σκάφος είχε μήκος 220 μέτρων και ύψος 38 μέτρων. Το υποβρύχιο θα μετέφερε 2.240 πεζοναύτες και θα τους αποβίβαζε χρησιμοποιώντας αμφίβιες πλατφόρμες με απροσδιόριστη μέθοδο προώθησης και λεγόμενη ταχύτητα 160 χλμ/ώρα.
Πάντως, αρκετά παλαιότερα υποβρύχια επανεξοπλίστηκαν σε υποβρύχια μεταφοράς κατά την διάρκεια της αμερικανικής ναυτικής ιστορίας. Αυτές οι τροποποιήσεις έγιναν κυρίως για μυστικές επιχειρήσεις, όπως για παράδειγμα την ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων.
