Η Λούσι δεν έβλεπε άλλη δυνατότητα. Είχε χάσει την προσωρινή δουλειά της σε μπαρ λόγω πανδημίας και δεν μπορούσε να βρει άλλη. Και επειδή τα χρήματα για τα δίδακτρα και το κόστος ζωής δεν έφθαναν στράφηκε στην πορνεία, αποκαλύπτει η ίδια στο πανεπιστημιακό πορτάλ The Tab: «Πάντα μου άρεσε το σεξ και ήταν ο μόνος τρόπος να συνδυάσω εργασία και σπουδές». Η Λούσι ξεκίνησε στέλνοντας φωτογραφίες στην ερωτική ιστοσελίδα OnlyFans και λίγο αργότερα άρχισε να συναντά «πελάτες».
Οι σπουδές στην Βρετανία είναι ακριβή υπόθεση. Πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου πληρώνουν δίδακτρα μέχρι και 11.000 ευρώ το χρόνο, ενώ για ξένους τα δίδακτρα είναι παραπάνω από διπλάσια. Σε αυτά προστίθεται το συχνά υψηλό κόστος ζωής. Πάνω από το 65% των φοιτητών εργάζεται παράλληλα με τις σπουδές, και επειδή το φοιτητικό δάνειο του δημοσίου είναι κατά μέσο όρο 223 βρετανικές λίρες χαμηλότερο από το κόστος ζωής.
Σφυγμομέτρηση της οικονομικής ιστοσελίδας “Save the Student” δείχνει ότι το 3% των φοιτητών χρηματοδοτεί τις σπουδές του εργαζόμενο στην ερωτική βιομηχανία και ότι επιπλέον 9% των ερωτηθέντων σκέπτονται να το πράξουν. Οι εκπρόσωποι των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κίνγκστον υπολογίζουν ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 70.000 φοιτητές, οι περισσότεροι γυναίκες, αντλούν εισοδήματα από το εμπόριο του έρωτα.
Πολλά ΑΕΙ αγνοούν συνειδητά το ευαίσθητο ζήτημα
Κι όμως: στη δημόσια σφαίρα το ζήτημα φοιτητών που εκπορνεύονται ή κερδίζουν τα προς το ζην εργαζόμενοι για ερωτικές ιστοσελίδες δεν παίζει σχεδόν κανένα ρόλο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το δεδομένο αυτό άρχισε να αλλάζει από τότε που η συντηρητική κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον χαρακτήρισε σκάνδαλο την πρωτοβουλία εκπροσώπων των φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Ντέρχαμ να βοηθούν, να στηρίζουν και να ενημερώνουν φοιτητές απασχολούμενους στο αγοραίο σεξ. Είχε προηγηθεί η διαβεβαίωση του Πανεπιστημίου Λέστερ στους φοιτητές του ότι είναι νόμιμο να γδύνονται μπροστά σε κάμερες ή να συντηρούνται από πλούσιους άνδρες, τους αποκαλούμενους Sugar Daddies.
Η συντηρητική πολιτικός Μισέλ Ντόνλαν, αρμόδια για ζητήματα ΑΕΙ, εμφανίστηκε σοκαρισμένη από τις επίσημες ανακοινώσεις των Πανεπιστημίων κάνοντας λόγο για «νομιμοποίηση ενός επικίνδυνου οικονομικού τομέα». Η απάντηση του Πανεπιστήμιο Ντέρχαμ ήταν σαφής: «Δεν ζητούμε συγγνώμη για τις προσπάθειες να κάνουμε πιο ασφαλή τη ζωή στους χώρους του Πανεπιστημίου, τόσο για τους φοιτητές όσο και για τους εργαζόμενους».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ισπανία-Πέδρο Σάντσεθ: ''Να ποινικοποιηθεί η πορνεία''
Οι εκπρόσωποι των φοιτητών απαντούν επίσης ότι απαιτείται μια εποικοδομητική προσέγγιση στο ζήτημα, μιας και πρόκειται για «πραγματικότητα της σύγχρονης ζωής». Το να αγνοείς αυτή την πραγματικότητα είναι τραγικό λάθος και έχει επιπτώσεις στην καθημερινότητα των φοιτητών, τονίζει ο Τζόνα Γκράχαμ από την φοιτητική οργάνωση του Πανεπιστημίου Ντέρχαμ. Συχνά γίνεται λόγος για φοιτητές, οι οποίοι ακόμα και μετά το πτυχίο δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από την ερωτική βιομηχανία ή για άλλους με μετατραυματικές διαταραχές. Πολλά ΑΕΙ ωστόσο αγνοούν συνειδητά το ευαίσθητο ζήτημα.
Δεκάδες χιλιάδες φοιτητές ζουν στη Γερμανία από το αγοραίο σεξ
Και στη Γερμανία ωστόσο η εκπόρνευση αποτελεί για πολλούς φοιτητές επιλογή για να καλύψουν τα έξοδά τους. Η κοινή γνώμη το συνειδητοποίησε το αργότερο με το βιβλίο της Σόνια Ρόσι “Fucking Berlin” (2008). Δημοσκοπήσεις και στη Γερμανία δείχνουν ότι δεκάδες χιλιάδες φοιτητές χρηματοδοτούν τις σπουδές τους με γυμνές φωτογραφίες, βίντεο, την πώληση χρησιμοποιημένων εσωρούχων, τηλεφωνικό σεξ ή την εκπόρνευση.
Το ζητούμενο είναι να υπάρχει σωστή ενημέρωση: «Έχει σημασία όλα τα πανεπιστήμια να ορίσουν συγκεκριμένο πλαίσιο κανόνων για όσους φοιτητές εργάζονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην βιομηχανία του σεξ, έτσι ώστε να αποφύγουν διακρίσεις ή προκαταλήψεις», λέει η Τζέσικα Χάιερ Γκρίφιν, ιδρύτρια οργάνωσης για τη στήριξη εκδιδόμενων φοιτητών. Θεωρεί ότι τα ΑΕΙ θα πρέπει να διαθέτουν εξειδικευμένο προσωπικό για να είναι σε θέση να βοηθήσουν όσους έχουν ανάγκη: «Η εργασία των φοιτητών στην ερωτική βιομηχανία θα συνεχιστεί και τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένα, έτσι ώστε να προστατεύσουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους φοιτητές τους».
