Ο πληθυσμός της Ισπανίας και της Ιταλίας θα μπορούσε να συρρικνωθεί περισσότερο από 50% έως τα τέλη αυτού του αιώνα, ενώ και οι δύο χώρες θα μπορούσαν επίσης να υποχωρήσουν στον κατάλογο των παγκόσμιων οικονομικών δυνάμεων, πέφτοντας από τη δέκατη τρίτη και την ένατη θέση αντίστοιχα το 2017 στην 28η και 25η το 2100.
Αυτό υποδηλώνεται από μια μελέτη που εκπονήθηκε από το Ινστιτούτο Μετρήσεων και Αξιολόγησης Υγείας (IHME) του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, η οποία προσφέρει παγκόσμιες, περιφερειακές και εθνικές μελέτες για την οικονομία, τον πληθυσμό, τη θνησιμότητα, τη γονιμότητα και τη μετανάστευση σε 195 χώρες.
Συνολικά, η έκθεση, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη από το περιοδικό The Lancet, προβλέπει ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα ανέλθει σε περίπου 9,7 δισεκατομμύρια το 2064, αλλά θα μειωθεί στα 8,8 δισεκατομμύρια μέχρι το τέλος του αιώνα, μια μείωση που θα είναι πάνω από 50% σε έως και 23 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιαπωνίας, της Ταϊλάνδης, της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Στη συντριπτική πλειονότητα των χωρών που αναλύθηκαν, στις 183 από το 195, το συνολικό ποσοστό γονιμότητας (TTF) θα είναι σε επίπεδα που δεν θα επιτρέψουν τη διατήρηση του μεγέθους του πληθυσμού τους, εκτός εάν εφαρμόζονται "φιλελεύθερες πολιτικές μετανάστευσης", προειδοποιεί η μελέτη. .
Σε αυτό το πλαίσιο, η Ινδία και η Κίνα θα υποστούν μεγάλες μειώσεις στο τμήμα των ατόμων σε εργασιακή ηλικία, γεγονός που θα επιβραδύνει την οικονομική τους ανάπτυξη και θα προκαλέσει αλλαγές στα παγκόσμια ισοζύγια ισχύος.
Παρόλο που οι ειδικοί προβλέπουν ότι η Κίνα θα αντικαταστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2035 ως τη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο όσον αφορά το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια «ταχεία» μείωση του πληθυσμού από το 2050, με μείωση κατά 1% στο εργατικό δυναμικό της , από 950 εκατομμύρια το 2017 σε 357 εκατομμύρια το 2100.
Έτσι, η δύναμη της Βόρειας Αμερικής θα επιστρέψει στην πρώτη θέση γύρω στο 2098, αρκεί, όπως επισημαίνουν οι μελετητές, ότι η μετανάστευση να συνεχίζει να τροφοδοτεί το εργατικό δυναμικό της.
Αντίθετα, τονίζουν, η Ινδία θα μπορούσε να είναι η μόνη ασιατική χώρα που θα μπορούσε να προστατεύσει το εργατικό δυναμικό της, παρά το γεγονός ότι ο εργαζόμενος πληθυσμός θα μειωνόταν από 762 εκατομμύρια το 2017 σε 578 εκατομμύρια το 2100, κάτι που θα τοποθετούσε το ΑΕΠ της στην τρίτη θέση, από την έβδομη από πριν από τρία χρόνια.
Στην Ευρώπη, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία και η Γαλλία θα παραμείνουν εντός των «δέκα πρώτων» στα τέλη του αιώνα, ενώ η Ιταλία και η Ισπανία θα πέσουν στις θέσεις που προαναφέρθηκαν, αφού ο πληθυσμός τους φτάσει σε χαμηλά 30,5 και 23 εκατομμύρια το 2100.
Ομοίως, η αύξηση του πληθυσμού στις χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής θα ενίσχυε τη δύναμη αυτής της περιοχής σε παγκόσμια γεωπολιτικά θέματα, με μια ιδιαίτερα κυρίαρχη θέση για τη Νιγηρία. Οι προβλέψεις των συγγραφέων της μελέτης για αυτήν τη χώρα δείχνουν ότι θα είναι η μόνη από τις δέκα πιο πυκνοκατοικημένες στον κόσμο που θα αυξήσει το εργατικό δυναμικό της, από 86 εκατομμύρια το 2017 σε 458 το 2100, μια αύξηση που θα ενίσχυε το ΑΕΠ της στην ένατη θέση.
Οι συγγραφείς υπενθυμίζουν ότι για τις χώρες με υψηλά εισοδήματα και ποσοστά γονιμότητας που δεν μπορούν να αντισταθμίσουν την απώλεια πληθυσμού, η «καλύτερη λύση» για τη διατήρηση των «τρεχόντων επιπέδων, της οικονομικής ανάπτυξης και της γεωπολιτικής ασφάλειας» περιλαμβάνει την εφαρμογή των «πολιτικών μετανάστευσης»
" Οι «κοινωνικές πολιτικές» τους, προσθέτουν, πρέπει επίσης να χρησιμεύουν για να «υποστηρίζουν τις οικογένειες» έτσι ώστε να έχουν τον «επιθυμητό αριθμό παιδιών».
"Ωστόσο, υπάρχει ένας πολύ πραγματικός κίνδυνος, ενόψει της μείωσης του πληθυσμού, ορισμένες χώρες να εξετάσουν πολιτικές που περιορίζουν την πρόσβαση σε υπηρεσίες αναπαραγωγικής υγείας, με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες. Είναι επιτακτική ανάγκη η ελευθερία και τα δικαιώματα των γυναικών να βρίσκονται στην κορυφή της αναπτυξιακής ατζέντας κάθε κυβέρνησης ", καταλήγει η μελέτη.
