"Το Άρθρο 13 της Συμφωνίας με τα Σκόπια αναφέρει: Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι το δεύτερο συμβαλλόμενο μέρος, τα Σκόπια, είναι περίκλειστο κράτος, τα συμβαλλόμενα μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας".
Τι λέει το Αρθρο 13; Οτι σε περίπτωση κύρωσης αυτής της συμφωνίας ως έχει, το κράτος των Σκοπίων επειδή είναι ένα περίκλειστο κράτος θα απαιτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο για θέματα αλιείας κυρίως.
Και επειδή αρχίζει η απορία να γιγαντώνεται..., τίθεται το εξής απλό ερώτημα. Από τη στιγμή που η Ελλάδα θα αποφασίσει να ανακηρύξει ΑΟΖ, και υπάρχουν κάποια δικαιώματα του περίκλειστου κράτους, γιατί υπάρχει η ανάγκη να υπάρχει χωριστό Άρθρο στην συμφωνία;
Ποιος είναι ο ιδιαίτερος λόγος που υποχρεούται η Ελλάδα να υπογράψει και να συνομολογήσει ιδιαίτερο άρθρο που περιλαμβάνεται για το Δίκαιο της Θάλασσας;
Την αποκάλυψη αυτή κάνει ο πρώην Υπουργός Ενέργειας και νην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γ.Μανιάτης. Δείτε εδώ στο Βίντεο τι αποκαλύπτει.
Σε συνέντευξή του τον Οκτώβριο του 1993 ο ιστορικός ηγέτης του ΠΑΣΟΚ ανέλυσε τους λόγους που τα Σκόπια ήθελαν από τότε το όνομα της Μακεδονίας εξηγώντας ότι στόχος τους είναι η δημιουργία ενός "μακεδονικού" κράτους που θα περιλαμβάνει και τη Μακεδονία του Πιρίν και τη Βόρεια Ελλάδα.
«Εδώ το βασικό θέμα, και είναι βασικό θέμα, είναι το θέμα του ονόματος, είναι το θέμα της προπαγάνδας. Γιατί το θέλει το όνομα Μακεδονία; Είναι ένα όπλο για μακροπρόθεσμη δημιουργία κράτους "μακεδονικού" που θα έχει τα Σκόπια, τη Μακεδονία του Πιρίν και τη Βόρεια Ελλάδα» δήλωνε ο Ανδρέας Παπανδρέου και συμπλήρωνε με νόημα:
«Δεν είναι απλώς ένα θέμα ονόματος, είναι θέμα εθνικού κινδύνου εις χρόνον μακρόν».
Δείτε το βίντεο με τη δήλωση του Ανδρέα Παναδρέου στον δημοσιογράφο Γιάννη Παπουτσάνη
Δυστυχώς, το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά. Γράφαμε πριν μήνες, συγκεκριμένα στις 5 Φεβρουαρίου, στο άρθρο Γιατί η Γερμανία καίγεται για επίλυση Σκοπιανού με ανεξάρτητη Μακεδονία του Αιγαίου: H σύνδεση Δούναβη-Αξιού-Μοράβα και τα χρυσοφόρα κυπριακά-ελληνικά κοιτάσματα. τα εξής:
Οταν πριν ένα χρόνο περίπου «έσκασε» το σχέδιο σύνδεσης Αξιού-Μοράβα-Δούναβη δημιουργώντας τη Νέα Πλωτή Οδό που θα ενοποιήσει τον Δούναβη με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μέσω της Σερβίας (Μοράβας, γι αυτό πιέζουν το Βελιγράδι για είσοδο σε ΕΕ-ΝΑΤΟ) της ΠΓΔΜ (Αξιός) και της Ελλάδας (Αξιός) όλοι οι ενδιαφερόμενοι «παίκτες» είχαν κατανοήσει ότι βρίσκονταν σε εξέλιξη υπόγειες διεργασίες επίλυσης του Σκοπιανού εις βάρος φυσικά της Ελλάδας. Ηταν ένα σχέδιο που το είχε απορρίψει ο Μεταξάς προβλέποντας τι θα συνέβαινε. Το σχέδιο από αρχαιοτάτων χρονών ήταν απλό:
Το Βερολίνο έπρεπε πάση θυσία να αποκτήσει πρόσβαση στο Αιγαίο και αυτό θα συνέβαινε μόνο με ακρωτηριασμό της χώρας μας με δημιουργία ανεξάρτητης περιφέρειας Μακεδονίας εντός ΕΕ. Δημιούργησαν τα Σκόπια, γαλούχησαν γενιές σκοπιανών με ψευδαισθήσεις και αλυτρωτισμούς «για να λυθεί» κάποια στιγμή εις βάρος μας το θέμα και να τεθούν τα θεμέλια διαμελισμού της χώρας.
Ο Δούναβης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης (μετά τον Βόλγα). Πηγάζει από τον Μέλανα Δρυμό στη Γερμανία, ακολουθεί πορεία κυρίως ανατολική για 2850 χλμ., διασχίζει αρκετές πρωτεύουσες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και καταλήγει στη Μαύρη Θάλασσα μέσα από τη Ρουμανία. Δηλαδή, είναι μία ποτάμια οδός τεράστιας οικονομικής και εμπορικής σημασίας.
Η Γερμανία ήταν η πρώτη χώρα που ουσιαστικά «καίγεται» για «επίλυση» του Σκοπιανού .
Τα ερείσματα των Σκοπίων ανήκουν σε κύκλους γερμανικής προελεύσεως για λόγους οι οποίοι έγιναν σαφείς από εδαφικής απόψεως ήδη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αμέσως μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στη Γερμανία ιδρύθηκαν ισχυρώς χρηματοδοτούμενα «ερευνητικά κέντρα» τα οποία εστόχευαν τον –ναζιστικής εμπνεύσεως– πολυτεμαχισμό και την διάλυση της Βαλκανικής στη «βιολογική βάση» του (φανταστικού) DNA των εθνοτήτων, τις οποίες φρόντιζαν να ανακαλύψουν σαν καταπιεζόμενες.
Ένα λαμπρό παράδειγμα αποτελεί το «Ευρωπαϊκό Κέντρο Μειονοτήτων», ιδρυθέν το 1996, και προσωπικότητες όπως ο τότε διευθυντής του, και μετέπειτα «γενικός πρόξενος» στο, μη ανεγνωρισμένο ως κράτος, Κόσσοβο(!) Στέφαν Τραίμπστ (είναι αυτός που αποκαλύπτεται στο προηγούμενο άρθρο μας».
Σε μια διάλεξή του ο Τραιμπστ ανέφερε τα εξής:
«Στον μόλις το 1912 εξελληνισθέντα Βορρά (sic!) θα είναι, άραγε, οι εναπομείναντες Νοτιοσλάβοι ή οι Τούρκοι, οι εκεί διαβιούντες Πομάκοι ή οι Αρωμούνοι, οι Μεγλενοί, οι Αλβανοί, οι Σαρακατσάνοι, οι Σεφαρδείμ, οι Ρώμα, οι Γύφτοι ή οι Γιουρούκοι –ή ποιοι άλλοι– εκείνοι που πρώτοι θα αξιώσουν τα μειονοτικά τους δικαιώματα –ως προστάδιο της ιδίας κρατικής υπάρξεώς τους, ή της ενώσεως με ένα εκ των γειτονικών κρατών;».
H καταγραφή 282(!) εθνοτικών ομάδων από αυτά τα γερμανικά «ειδικά ερευνητικά κέντρα» αποτελεί στόχευση.
Υπαγορεύεται εδώ και 100 χρόνια από την από την ανάγκη του γερμανικού Κεφαλαίου να δημιουργήσει τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις που θα του επιτρέψουν να ανταγωνιστεί επιτυχώς, κατά τον 21ο αιώνα, το αμερικανικό Κεφάλαιο και να απεξαρτητοποιηθεί εν μέρη από το ρωσική ενέργεια.
Σχέδιο σύνδεσης Δούναβη-Αξιού στη Θεσσαλονίκη ή αλλιώς πλωτή σύνδεση της Θεσσαλονίκης με το Βελιγράδι και την Κεντρική Ευρώπη μέσω των ποταμών Αξιού και Μοράβα.
Η βαλκανική διώρυγα θα έχει συνολικό μήκος 650 χλμ. και θα διασχίζει Ελλάδα, Σκόπια και Σερβία καταλήγοντας στον Δούναβη, ποταμόδρομο διευρωπαϊκής εμβέλειας, και από εκεί σε χώρες της Κεντρικής Ευρώπης και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο αναπτυξιακό σχέδιο που ανοίγει νέους ορίζοντες τόσο στις μεταφορές εμπορευμάτων και ανθρώπων με κεντρικό κόμβο διακίνησης φορτίων από και προς την Ευρώπη.
Το έργο φαίνεται ότι βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα των κυβερνήσεων Σερβίας, Ελλάδας, Σκοπίων για την εξεύρεση εναλλακτικών οδών που θα οδηγούν ταχύτερα και με χαμηλότερο κόστος τα προϊόντα της στην Ευρώπη.
Στόχος του έργου είναι η διασύνδεση της Μεσογείου με την Κεντρική Ευρώπη μέσω υδάτινων δρόμων, έτσι ώστε τα φορτία να μεταφέρονται από τις αγορές της Κίνας συντομότερα και με χαμηλότερο κόστος.
Οι υποστηρικτές του καναλιού Αξιός – Μοράβας – Δούναβης επισημαίνουν ότι με το συγκεκριμένο έργο ενισχύεται η μεταφορά προϊόντων στις αγορές της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης αλλά και του Καυκάσου και της Μαύρης Θάλασσας, ενώ υποβαθμίζεται αισθητά ο ρόλος των θαλάσσιων μεταφορών και ο στρατηγικός χαρακτήρας των Στενών του Βοσπόρου.
Σύμφωνα με τις προμελέτες που έχει εκπονήσει το υπουργείο Φυσικών Πόρων, Ορυχείων και Χωροταξίας της Σερβίας, το κανάλι θα έχει συνολικό μήκος 650 χλμ. και θα απαιτηθούν εκβαθύνσεις και διαπλατύνσεις στο μεγαλύτερο τμήμα της κοίτης των ποταμών Μοράβα (346 χλμ.) και Αξιού (275 χλμ). Δύσκολα σημεία των ποταμιών θα παρακαμφθούν με τεχνητές διώρυγες, ενώ κοντά στα σύνορα Σερβίας και Σκοπίων προβλέπεται κατασκευή τεχνητού καναλιού 30 χλμ. που θα ενώνει τον Μοράβα με τον Αξιό.
Παράλληλα θα υπάρξουν και έργα που θα δώσουν λύση στο πρόβλημα άρδευσης μεγάλων γεωργικών εκτάσεων, ενώ θα επιτραπεί η κατασκευή και λειτουργία υδροηλεκτρικών σταθμών σε όλο το μήκος του έργου.
Οσον αφορά το ελληνικό τμήμα του καναλιού, θα έχει μήκος 73 χλμ. και θα καταλήγει στον Θερμαϊκό, όπου θα λειτουργεί λιμάνι terminal. Τα 57 χλμ. θα είναι εντός της φυσικής κοίτης του ποταμού, ενώ τα υπόλοιπα μέχρι τη Θεσσαλονίκη θα γίνονται σε τεχνητό κανάλι εντός του ποταμού.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η πλωτή ένωση της Θεσσαλονίκης με το Βελιγράδι και από εκεί με την Κεντρική Ευρώπη τίθεται επί τάπητος.
Στα μέσα του 19ου αιώνα, και μετά την ίδρυση της ισχυρής Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, η Βιέννη ξεκίνησε τον σχεδιασμό ενός μεγαλόπνοου έργου για τη διασύνδεση με το Αιγαίο με την υποστήριξη μεγάλων εταιρειών ναυσιπλοΐας που εκπόνησαν σχετικές προμελέτες.
Ωστόσο η κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βαλκάνια, με τους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912 και το 1913, η χάραξη νέων συνόρων στην περιοχή, η κήρυξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914 και η διάλυση της Αυστροουγγαρίας είχαν ως αποτέλεσμα να παραμείνει ο σχεδιασμός στα χαρτιά.
Παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ιδέα για την πλωτή ένωση Αξιού – Μοράβα – Δούναβη τέθηκε εκ νέου, με τον Ιωάννη Μεταξά να είναι κάθετα αντίθετος, με το σκεπτικό ότι το πλωτό ποτάμι μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για πολεμικούς – επιθετικούς σκοπούς από την τότε ισχυρή Γερμανία και τους συμμάχους της.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, λόγω και της τότε πετρελαϊκής κρίσης, η πρόταση για πλωτή διασύνδεση της Κεντρικής Ευρώπης με το Αιγαίο επανήλθε στην επιφάνεια με πρωτοβουλία του ΟΗΕ, που μέσω της UNIDO -οργανισμού για τη βιομηχανική ανάπτυξη- είχε εκπονήσει λεπτομερέστατες μελέτες για τη σύνδεση του Δούναβη με τον Μοράβα και από εκεί μέσω του Αξιού με το Αιγαίο. Μάλιστα, στο νέο χωροταξικό σχέδιο της Θεσσαλονίκης, που συντασσόταν την ίδια περίοδο, προβλεπόταν και λιμένας της προτεινόμενης διώρυγας.
Γιατί καίγονται Γερμανία-ΗΠΑ
Μα πως θα μεταφερθούν τα κυπριακά και ελληνικά κοιτάσματα που θα βγουν προς εξόρυξη προς την Κεντρική Ευρώπη; Πως θα γίνει η αποδέσμευση από τους Ρώσους;
Mε τάνκερ μεταφοράς LNG και σύνδεσης Αξιού Δούναβη.
Έχει ιδιαίτερη αξία να τονισθεί εδώ ότι, σύμφωνα με Σκοπιανούς, οι ΗΠΑ έκτισαν στα Σκόπια την τρίτη μεγαλύτερη σε μέγεθος πρεσβεία τους σε όλον τον κόσμο. Σε τι θα χρειασθεί μια τόσο μεγάλη πρεσβεία στα Σκόπια;
