Ένα ιδιαίτερο ταφικό έθιμο αναβιώνει την Δεύτερη ημέρα του Πάσχα στα Αλωνάκια και το Πρωτοχώρι Κοζάνης, αλλά και σε πολλά χωριά ποντιακής καταγωγής.
Είναι η ημέρα που οι κάτοικοι αφιερώνουν στους νεκρούς τους, ημέρα χαρμολύπης, κατά την οποία όλες οι οικογένειες θα συγκεντρωθούν από κάθε γωνιά της Ελλάδος όπου ζουν, για να θα βρεθούν την μέρα αυτή στα κοιμητήρια του χωριού κοντά στους δικούς τους ανθρώπους που δεν βρίσκονται πλέον στην ζωή.
Το έθιμο συνδέεται με την χριστιανοσύνη αλλά και με τα Ανθεστήρια στην αρχαία Ελλάδα, ημέρα δηλαδή που ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς.
Στα κοιμητήρια προσφέρονται τα παραδοσιακά ποντιακά «τσιριχτά», τσίπουρο και κρασί υπό τους ήχους της ποντιακής λίρας. Οι άνθρωποι θα πορευτούν από μνήμα σε μνήμα τελώντας επιμνημόσυνες δεήσεις.
Τα εδέσματα και άλλα είδη, μοιράζονται στα μικρά παιδιά που συμμετέχουν ενεργά, ενώ το έθιμο μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Ο στίχος του τραγουδιού με την ποντιακή λίρα προσαρμόζεται στην ημέρα αυτή που είναι αφιερωμένη στους νεκρούς αναφέροντας οτι «Αν αποθάνω ελα στον τάφο μου μια φορά το χρόνο, άναψε μου ένα κερί την ψυχή μου να αναπαύσει».