Για ενάμιση μήνα έμεινε διασωληνωμένος από τις επιπλοκές του κορονοϊού και με υπεράνθρωπες προσπάθειες δικές του και των θεραπόντων γιατρών, μπόρεσε να επανέλθει στη ζωή.
«Το αίσθημα της δύσπνοιας είναι τραγικό. Είναι σαν να μπαίνεις σε μια τουρμπίνα. Από ένα σημείο και μετά δεν θυμάμαι τίποτα ήμουν σε κατάσταση σοκ. Είδα το χάρο με τα μάτια μου. Η οικογένειά μου ταλαιπωρήθηκε πολύ και εγω είμαι 7 με 8 μήνες εκτός εργασίας. Πιθανόν να παραμείνω και άλλο γιατί έχω το post covid και αυτή τη στιγμή περπατάω και κουράζομαι. Δεν είμαι όπως πριν», αναφέρει στη συγκλονιστική περιγραφή του μιλώντας στο Open.
Μετά από ενάμισι μήνα άνοιξε τα μάτια του όμως τίποτα δεν ήταν ίδιο. «Το πρώτο πράγμα που με ανησύχησε είναι αν έχω τα μυαλά μου στη θέση τους και ευτυχώς τα είχα. Από εκεί και πέρα τα πόδια μου και τα χέρια μου ήταν σε κατάσταση τραγική».
Οταν ήρθε η ώρα του εμβολιασμού δεν το σκέφτηκε και πολύ. «Είχα αντισώματα, αλλά μου είπαν ότι πρέπει να εμβολιαστώ, καθώς το λένε οι παγκόσμιες αρχές και εγώ το έκανα. Στο διπλανό μου κρεβάτι νοσηλεύονταν ο πατέρας μια ειδικευόμενής μου που είχε λιγότερα ευρήματα από εμένα και έφυγε από τη ζωή. Δίπλα μου…».
