Είναι γεγονός ότι η Τουρκία έχει υποστεί μηδενική πίεση από τον Πρόεδρο Τράμπ, μετά τη σύλληψη του κύριου πολιτικού αντιπάλου του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, Εκρέμ Ιμάμογλου στις 19 Μαρτίου και την έξοδο στους δρόμους δεκάδων χιλιάδων Τούρκων που ανησυχούν πως όποια δημοκρατία έχει απομείνει στη χώρα τους εξαφανίζεται.
Μηδενική πίεση από Τράμπ-ΕΕ στον Ερντογάν για τη σύλληψη Ιμάμογλου
Δεν υπάρχει κανένα σημάδι ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ανησυχεί πολύ για το τι κάνει στον λαό του ο Σουλτάνος Ερντογάν , εν μέσω φόβων ότι ο Λευκός Οίκος αργά αλλά σταθερά στην εξωτερική πολιτική μεταβαίνει σε μια «συναλλακτική παγκόσμια τάξη».
Μάλιστα, η εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τάμι Μπρους ανέφερε ότι δεν πρέπει να αναμένονται σχόλια από τον Τραμπ, λέγοντας ότι η Ουάσιγκτον «δεν θα σχολιάσει τις εσωτερικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων άλλης χώρας».
Το καλύτερο είναι ότι ο Ερντογάν μπορεί να περιμένει κάποια βελτίωση στις σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ, μετά από ένα τηλεφώνημα που είχε με τον Τραμπ λίγες μέρες πριν τη σύλληψη του Ιμάμογλου.
Η απάντηση από τους ηγέτες της Ευρώπης στα δεινά του Ιμάμογλου -που θεωρείται ως ο μόνος πολιτικός που θα μπορούσε να νικήσει τον Ερντογάν στην κάλπη- ήταν επίσης αδύναμη έως ανύπαρκτη.
Οι ΗΠΑ τα βρίσκουν με την Τουρκία για τα F-35
Ο απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή, Γουίτκοφ, σε συνέντευξή του , περιέγραψε τη συνομιλία Τραμπ-Ερντογάν ως «ελπιδοφόρα», προσθέτοντας: «Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά καλά, θετικά νέα που έρχονται σε σχέση με την Τουρκία αυτή τη στιγμή».
Αυτή την εβδομάδα, εν τω μεταξύ, υπήρξαν αναφορές ότι ο Τραμπ εξετάζει την άρση των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στην Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ τα τελευταία χρόνια, που την εμποδίζουν να αγοράσει το πιο προηγμένο stealth μαχητικό αεροσκάφος στον κόσμο, το F-35.
To timing της σύλληψης Ιμάμογλου
Οι αναλυτές λένε ότι οι ρόλοι της Τουρκίας που δεν έχουν ακόμη καθοριστεί στην επίλυση κρίσιμων γεωπολιτικών θεμάτων -όπως ο δρόμος προς την ειρήνη στην Ουκρανία και η ανάγκη της Ευρώπης να επανεξοπλιστεί μαζικά τώρα που δεν μπορεί πλέον να είναι βέβαιη ότι οι ΗΠΑ ως μέλος του ΝΑΤΟ θα βοηθούσαν στην υπεράσπιση της ηπείρου σε οποιαδήποτε μελλοντική σύγκρουση με μια εχθρική Ρωσία- είναι ένας παράγοντας σε αυτό.
Σε ένα άρθρο γνώμης της 21ης Μαρτίου για το Foreign Affairs, το επιχείρημα ότι «στην Τουρκία επικρατεί τώρα μια πλήρης απολυταρχία» διατυπώθηκε από τον Τολ, διευθυντή του Τουρκικού Προγράμματος του Ινστιτούτου Μέσης Ανατολής.
Αυτό το δημοσίευμα υποστηρίζει ότι η Τουρκία έχει περιέλθει εδώ και πολύ καιρό υπό την κυριαρχία ενός ανθρώπου και ότι οποιαδήποτε εξωτερικά σημάδια δημοκρατίας είναι ουσιαστικά μιμητισμός ή θέατρο, εν μέρει για να καθησυχάσει τους ξένους επενδυτές από τους οποίους η Τουρκία, με το χρόνιο έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, εξαρτάται ζωτικά για σκληρό νόμισμα.
Ο Ερντογάν, βλέπει τον Ιμάμογλου ως «πραγματική απειλή». Οι έρευνες για τους φερόμενους ρόλους του Ιμάμογλου σε δραστηριότητες εγκληματικών ομάδων και την παροχή βοήθειας σε τρομοκράτες θα μπορούσαν να τον απομακρύνουν εύκολα από την πολιτική σκηνή.
Στο άρθρο του, ο Τολ σημειώνει ότι ο ηγέτης της Τουρκίας εκμεταλλεύεται ένα εξαιρετικά ανεκτικό διεθνές περιβάλλον και καταλήγει: «Η επιστροφή του Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο ενθάρρυνε τον Ερντογάν. Δεν φοβάται τα αντίποινα των ΗΠΑ τώρα που ο Τραμπ υπονομεύει ενεργά τη δημοκρατία των ΗΠΑ Ο Τράμπ τρόμαξε τους Ευρωπαίους ηγέτες, αναγκάζοντάς τους να επανασυνδεθούν με την Τουρκία με την ελπίδα να στηρίξουν την άμυνά τους ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα – και πιθανότατα είναι πρόθυμοι να αγνοήσουν την εντεινόμενη απολυταρχία του Ερντογάν, εάν αυτό θα τους εξασφαλίσει την υποστήριξη της Άγκυρας.
Θα αντέξει ο Ερντογάν;
"Αλλά η εμπιστοσύνη του Ερντογάν στη θέση του στο εσωτερικό μπορεί να είναι άστοχη. Την τελευταία φορά που προσπάθησε να παραμερίσει τον Ιμάμογλου απέτυχε θεαματικά. Η αναγκαστική επανάληψη των δημαρχιακών εκλογών του 2019 στην Κωνσταντινούπολη, τις οποίες κέρδισε οριακά, εξόργισε πολλούς ψηφοφόρους, οι οποίοι την είδαν ως αδικαιολόγητη παρέμβαση της κυβέρνησης.
«Το πιο σημαντικό, ο Ερντογάν μπορεί να φιλοδοξεί να είναι σαν τον Πούτιν, αλλά η Τουρκία δεν είναι Ρωσία.
Σε αντίθεση με τη Ρωσία, η οποία ευδοκιμεί με πλούτο πόρων, η οικονομία της Τουρκίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ξένες επενδύσεις.
Ωστόσο ο Ερντογάν θα πρέπει να θυμηθεί την δική του πορεία, όπου «Μπήκε στη φυλακή ως δήμαρχος και βγήκε ως εθνικός ήρωας».
Ο Ερντογάν στοιχηματίζει ότι αυτό δεν θα συμβεί τώρα, λόγω του ελέγχου του στους θεσμούς και τα μέσα ενημέρωσης και δεν ανησυχεί για τη διεθνή κριτική..
«Η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που θα είναι στο δρόμο, δεν θα παραδοθεί στην τρομοκρατία του δρόμου», είπε στην Άγκυρα απαντώντας στις επανειλημμένες εκκλήσεις για διαμαρτυρία από τον επικεφαλής της πολιτικής αντιπολίτευσης, Οζέλ.
Καλώντας «εκατομμύρια» να διαδηλώσουν ειρηνικά, ο Οζέλ είπε: «Καταρρίψτε αυτά τα οδοφράγματα χωρίς να βλάψετε την αστυνομία, βγείτε στους δρόμους και τις πλατείες.
Στα πρόθυρα εμφυλίου η Τουρκία
Μετά την απόφαση των Τούρκων Δικαστών για προφυλάκιση του Ιμάμογλου, η Τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου.
Ο Ερντογάν ωστόσο έχει στα χέρια του όλα τα χαρτιά για να καταστείλλει την πολιτική-κοινωνική επανάσταση στην Τουρκία, πριν αυτή μετουσιωθεί σε ένοπλη αντίσταση.
Σε αυτά συγκαταλέγονται, ο απόλυτος έλεγχος σε ΜΙΤ, αστυνομία, δικαιοσύνη, ΜΜΕ και στην ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, καθώς και η "αδιαφορία" ΕΕ-ΗΠΑ, κάθε μιας για διαφορετικούς λόγους για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Ένα είναι βέβαιο. Ότι ο Ερντογάν αμαυρώνει με την στάση του την πολιτική παρακαταθήκη και υστεροφημία του, για την οποία κόπτεται, αφού θέλει να θεωρείται στον τουρκικό λαό, ανώτερος του Κεμάλ.
Τι θα κάνουν ΗΠΑ-ΕΕ σε μια ελληνοτουρκική κρίση στο Αιγαίο;
Τέλος η στάση Τράμπ-ΕΕ απέναντι στον Ερντογάν, προβληματίζει εντονότατα την Αθήνα, η οποία αντιλαμβάνεται πως εάν η Τουρκία αποτολμήσει επίθεση κατά των νησιών μας στο Αιγαίο, το πιθανότερο είνα να είμαστε για μια ακόμη φορά μόνοι.
Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούμαστε, αφού ο μεν Τράμπ έχει αποδείξει περίτρανα στην Ουκρανία ότι είναι επιχειρηματίας , παραμερίζοντας προαίνιους συμμάχους όπως η Ευρώπη στη βάση του συμφέροντος, χωρίς να λειτουργεί με βάση το Διεθνές Δίκαιο, η δε Ευρώπη έχει ανάγκη την Τουρκία για να ενισχύσει την άμυνά της έναντι της Ρωσίας.
