Επικίνδυνη και πολύ δύσκολη θα είναι η περίοδο που έχουμε μπροστά μας έως την 14 Μαΐου, ημέρα των τουρκικών προεδρικών και βουλευτικών εκλογών για δύο κυρίως λόγους:
1.Λόγω της αστάθειας εντός του εσωτερικού της ίδια της Τουρκίας, και των παράνομων ενεργειών του Ερντογάν κατά Ιμάμογλου και κουρδικού κόμματος HDP.
2. Λόγω της χθεσινής “ σφαλιάρας” των ΗΠΑ στον Τούρκο ΥΠΕΞ Μ.Τσαβούσογλου για την προμήθεια των F-16 VIPER, αφού η κυβέρνηση Μπάιντεν επιθυμεί να μεν να τα δώσει, αλλά παράλληλα θέλει να αποσπάσει μια ιδιότυπη συμφωνία με την οποία οι Τούρκοι δεν θα κάνουν λαϊκά το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο “ μπάχαλο” με τις παράλογες απαιτήσεις τους, κάτι που όμως δεν αποδέχονται οι νεο-οθωμανοί Τούρκοι.
Η ουσία είναι ότι οι εκλογές στην Τουρκία την ημερομηνία τις 14 Μαΐου 2023, σημαίνει με απλά λόγια ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις θα βρεθούν σε συνεχή ύψιστη ετοιμότητα από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Μαΐου για κάθε ενδεχόμενο.
Ο Στρατός Ξηράς, η Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό μας θα βρεθούν στα “κόκκινα” αυτήν την συγκεκριμένη περίοδο, και καλό θα ήταν να έχουν την μέγιστη δυνατή βοήθεια, από νέα οπλικά συστήματα ( Rafale-drone).
Πολλοί εκτιμούν ότι η Άνοιξη του 2023, μπορεί να θυμίζει αυτή του 1987 με την κρίση του τουρκικού Σισμίκ, αλλά τονίζουν ότι παρουσία των δυνάμεων μας, γεμίζει με έντονη ανησυχία την Άγκυρα σε κάθε περίπτωση.
Μ.Ρούμπιν: “Η Τουρκία εντός ΝΑΤΟ υλοποιεί τα δικά της υποχθόνια σχέδια”
Επικριτικός και λίαν καυστικός είναι ο γνωστός Αμερικανός ειδικός Μ.Ρούμπιν για την στάση της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ.
Ο ίδιος τονίζει ότι “η κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως και κάθε προκάτοχός της από την εποχή του Αϊζενχάουερ, ποθούσε την ένταξη της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ εξαιτίας αυτού που θα μπορούσε να φέρει στο τραπέζι.
Η Τουρκία έχει 355.000 ενεργούς στρατιώτες υπό τα όπλα.
Συγκρίνετε αυτό το νούμερο με την Γαλλία, που διαθέτει λίγο περισσότερους από 200.000 ενεργούς στρατιώτες στις ένοπλες δυνάμεις της, ή με το Ηνωμένο Βασίλειο, που έχει λιγότερους από 200.000, και θα καταλάβετε.
Αν συμπεριλάβουμε το σύνολο του στρατιωτικού, ενεργού προσωπικού, εφεδρείες και παραστρατιωτικούς, σημαίνει ότι θα διογκώνουμε ακόμη περισσότερο τον αριθμό των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας, αφού όλοι αυτοί μαζί, φτάνουν σχεδόν τους 900.000 άνδρες, περισσότερους δηλαδή από τα 19 μικρότερα μέλη του ΝΑΤΟ μαζί.
Στις Βρυξέλλες το περασμένο Σαββατοκύριακο, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με έναν πρώην στρατιωτικό αναλυτή που είχε εργαστεί σε μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ.
Ο ίδιος ανέφερε κάτι τρομερά σημαντικό. Όταν σχεδιάζουν μια επιχείρηση του ΝΑΤΟ, οι ηγέτες της συμμαχίας πηγαίνουν σε κάθε χώρα και την ρωτούν τι είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει.
Μια χώρα μπορεί να έχει 100.000 στρατιώτες, αλλά αν η πολιτική ηγεσία δεν είναι διατεθειμένη να συνεισφέρει έστω και πέντε τοις εκατό σε μια αποστολή του ΝΑΤΟ, τότε το συνολικό μέγεθος των Ενόπλων Δυνάμεων της είναι άσχετο.
Με άλλα λόγια, αν η Τουρκία υπόσχεται 5.000 στρατιώτες, αλλά η Πολωνία προσφέρει 10.000, τότε θα ήταν σωστό να υποστηρίξουμε ότι η Τουρκία δίνει περισσότερα και είναι πιο σημαντική για τη συμμαχία;
Αυτό συνέβη με την Υποστήριξη Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.
Τον Φεβρουάριο του 2021, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεισέφεραν 2.500 στρατιώτες, η Τουρκία μόλις 600, λιγότερους από την Ιταλία, τη Ρουμανία, την Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, ακόμη και τη Γεωργία που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Ακόμη και όταν η συνεισφορά της Τουρκίας ήταν μεγαλύτερη, συχνά χρησιμοποιούσε τις δυνάμεις της για “αποστολές πέρα από τις παραμέτρους του ΝΑΤΟ”, καταλήγει ο ίδιος.
Η εξίσωση Τουρκία βρίσκεται στα χέρια των ΗΠΑ και μόνο αυτών ως “ καυτή πατάτα” για έναν και μόνο λόγο, αυτόν της ανεξάρτητης πορείας τόσο εντός ΝΑΤΟ, όσο και εντός δύσης.
Οι Τούρκοι, χρησιμοποιούν τα πάντα στην κυριολεξία, για να πετύχουν τα δικά τους ανεξάρτητα σχέδια, αδιαφορώντας για συμμαχίες, οργανισμούς, κά, τα οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι νεο-οθωμανικού τύπου.
Οι ΗΠΑ συμμετέχουν στον πόλεμο της Ουκρανίας, έχοντας ένα ενεργό μέτωπο ανοικτό, ενώ δεν θέλουν να δουν κάτι αντίστοιχο στο Αιγαίο με τουρκική υπαιτιότητα, αλλά πλέον συνειδητοποιούν ξεκάθαρα, ότι θα πρέπει να ασχοληθούν με την απύθμενη τουρκική αλαζονεία σύντομα, διότι κινδυνεύει ακόμα και αυτή η συνοχή εντός συμμαχίας από την στάση της Άγκυρας.