Εδώ πολλές ημέρες διαβάζουμε πολλά και διαφορετικά σενάρια για την αποστολή των ελληνικών αντιαεροπορικών πυραύλων S-300 PMU-1 στην Ουκρανία, και την πιθανή αντικατάσταση τους από πυραύλους Patriot από τις ΗΠΑ.
Πρόκειται προς το παρόν για ανέφικτα σχέδια, τουλάχιστον από την πλευρά των ΗΠΑ, που έχουν να καλύψουν την ουκρανική αεράμυνα, και σε λίγο αυτής της Ταιβάν λόγω κινεζικών απειλών.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σε νέα… διάσταση περνά η προπαγάνδα της Τουρκίας! ''Στα νησιά του Αιγαίου ποτέ δεν ζούσαν Έλληνες'' (Βίντεο)
Εκτιμάται ότι η Αθήνα δεν θα υποκύψει σε καμία πίεση σε σχέση με την Ουκρανία, ειδικά μετά τις ανεπιβεβαίωτες αλλά απολύτως “λογικές” πληροφορίες για την Τουρκία του Ερντογάν και των προκλητικά επικίνδυνων πυραυλικών της σχεδίων.
Τι ετοιμάζει η Άγκυρα κάτω από άκρα μυστικότητα
Νέα δεδομένα φέρονται να ετοιμάζουν οι Τούρκοι σχετικά με την εμβέλεια του τελευταίου πυραύλου με το όνομα ΤΥΦΩΝΑΣ, σύμφωνα με μισόλογα Τούρκου αμυντικού αναλυτή με ειδίκευση στα πυραυλικά συστήματα, θέτοντας όλες τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου σε μια ιδιότυπη τουρκική πυρηνική ομηρεία.
Τούρκος αναλυτής αποκαλύπτει:
«Οι δραστηριότητες βαλλιστικών πυραύλων της Τουρκίας διατηρούνται κάτω από άκρα μυστικότητα και προσέξτε, ακόμη και μετά την τελευταία δοκιμή του πυραύλου (Tayfun), δεν έγινε καμία επίσημη δήλωση», δήλωσε ο Τούρκος αμυντικός αναλυτής Hakan Kılıç, ο οποίος μιλά στην συνέχεια για “ τουρκική πυραυλική τεχνογνωσία που κατέχει η χώρα του, ενώ ο ίδιος έχει δηλώσει ότι η το καθεστώς Ερντογάν αναζητά 1000 χλμ εμβέλεια (και αργότερα πυρηνικές κεφαλές διότι μόνο με αυτές η σημερινή τουρκική δημοκρατία θα γίνει εντελώς ανεξάρτητη από την δύση).
Τι επιδιώκει πραγματικά η Τουρκία σχετικά με την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων
Οι Τούρκοι επιθυμούν πυραύλους με βεληνεκές 1000 km, που θα εκτοξεύονται από τροχοφόρα οχήματα από την στεριά, οι οποίοι σε ορθή γωνία θα φθάνουν στο στόχο με μεγαλύτερη ταχύτητα από άλλα βαρέα όπλα.
Σύμφωνα με τουρκικές πηγές, το καθεστώς Ερντογάν επιδιώκει την κατασκευή αυτού του είδους των βαλλιστικών πυραύλων, οι οποίοι θα μπορούν επίσης να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, και ονομάζονται «μικροί βαλλιστικοί πύραυλοι».
Οι βαλλιστικοί πύραυλοι που παράγει η Roketsan έχουν το χαρακτηριστικό των «τακτικών βαλλιστικών πυραύλων».
Με άλλα λόγια, πρόκειται για βλήματα που θα χρησιμοποιούνται στο πεδίο της μάχης και θα κτυπούν στρατηγικούς στόχους με μικρότερο βεληνεκές.
Το πιο προηγμένο από αυτά, το Bora, εκτοξεύεται από το Tactical Wheeled Vehicle 8x8 και το Roketsan Multi-Barrel Rocket Launcher Weapon System και έχει βεληνεκές 280 km.
Το Bora, το οποίο έχει κεφαλή 470 κιλών, έχει περιθώριο σφάλματος 50 μέτρων όταν φτάσει στο στόχο.
Στην κατασκευή του Bora χρησιμοποιήθηκαν κυρίως ανταλλακτικά και ενδιάμεσα προϊόντα που εισάγονται από τις ΗΠΑ.
Η Τουρκία εργάζεται στο Bora-2 με μεγαλύτερη εμβέλεια και βαρύτερη κεφαλή για περισσότερα από 10 χρόνια, και αυτό σημαίνει αυτόματα βεληνεκές τουλάχιστον 300 χιλιομέτρων.
Οι πληροφορίες σχετικά με το στάδιο των εργασιών σχετικά με τον πύραυλο Tayfun και πότε αυτός θα τεθεί σε επιχειρησιακή ισχύ δεν έχουν κοινοποιηθεί.
Ενώ η Roketsan μοιράζεται πληροφορίες σχετικά με τα έργα που εκτελούνται στον ιστότοπό της, δεν περιλαμβάνει καμία πληροφορία για τον πύραυλο Tayfun σε πλατφόρμες που είναι ανοιχτές για πρόσβαση στο κοινό.
Ο Τούρκος απόστρατος Πτέραρχος Karataş σχολιάζει, «Νομίζω ότι αυτός ο πύραυλος, που δοκιμάστηκε επιτυχώς, θα παραδοθεί στην αρμόδια μονάδα του εντός του 2023. Ο χρόνος διαχείρισης κάθε έργου είναι επίσης καθορισμένος. Υπάρχουν σχέδια δοκιμών, παραγωγής και παράδοσης, αλλά δεν μπορούμε να τα γνωρίζουμε.
Η προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι θα τεθεί σε επιχειρησιακή λειτουργία στην Διοίκηση Δυνάμεων της ξηράς του χρόνου».
Η Τουρκία ξεπέρασε το όριο των 300 km που είχαν θέσει οι ΗΠΑ για τακτικούς πυραύλους
Η παραγωγή του πυραύλου Tayfun είναι στην πραγματικότητα μια κρίσιμη εξέλιξη για την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας.
Ο λόγος είναι επειδή αυτός ο βαλλιστικός πύραυλος υπερβαίνει το όριο εμβέλειας των 300 km, και εμπίπτει στο καθεστώς ελέγχου τεχνολογίας πυραύλων (FTKR), το οποίο αποφασίστηκε από τις ΗΠΑ το 1987.
Αυτή τη συμφωνία, αποσκοπεί στον περιορισμό της εξαγωγής και εξάπλωσης βαλλιστικών πυραύλων των οποίων το βεληνεκές και η χωρητικότητα ωφέλιμου φορτίου είναι πάνω από ένα ορισμένο όριο.
Σύμφωνα με το καθεστώς στο οποίο η Τουρκία έγινε συμβαλλόμενο μέρος το 1997, απαγορεύεται η εξαγωγή βαλλιστικών πυραύλων με βεληνεκές άνω των 300 km και ωφέλιμο φορτίο άνω των 500 κιλών.
Η εξαγωγή στρατηγικών υλικών που είναι απαραίτητα για την παραγωγή αυτών των πυραύλων και η εξωτερική τεχνολογική υποστήριξη περιορίζονται επίσης σύμφωνα με το καθεστώς.
“Αυτό το καθεστώς το επικρίνουμε, με το σκεπτικό ότι είναι ένα καθεστώς που δημιουργήθηκε από χώρες με την ικανότητα να κατασκευάζουν και να αναπτύσσουν τους δικούς τους βαλλιστικούς πυραύλους, για να περιορίζουν την ικανότητα άλλων χωρών”, δηλώνει ο Κιλίτς.
“Το γεγονός ότι η Τουρκία παρήγαγε για πρώτη φορά βαλλιστικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς πάνω από 300 km δείχνει ότι μπορεί να το κάνει αυτό με δικά της μέσα, χωρίς να μεταφέρει τεχνολογία. Παραβιάζοντας το υφιστάμενο καθεστώς στο οποίο είναι συμβαλλόμενο μέρος, η Τουρκία δείχνει ότι θα εργαστεί πλέον σε πιο προηγμένα όπλα από εδώ και στο εξής”, τονίζει ο ίδιος.
Πως θα αναχαιτίσει η Ελλάδα τους τουρκικούς “Τυφώνες”
Η χώρα μας έχει την δυνατότητα να καταρρίψει και τον νέο τουρκικό πύραυλο TYFUN αλλά και τον προηγούμενο τύπου Βora.
Πρόκειται για υποηχητικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς που κινούνται ευθεία σε μεγάλο ύψος, και αποτελούν ιδανικό στόχο για την ελληνική αντιαεροπορική άμυνα ( Patriot S-300).
Το πρόβλημα με τους τουρκικούς πυραύλους όπως με όλους τους πυραύλους στον κόσμο είναι οι επιθέσεις κορεσμού επί κρίσιμων εγκαταστάσεων, αλλά και αυτό το πρόβλημα μπορούμε να το λύσουμε με τα Rafale F3 αλλά και ακόμα καλύτερα με τα υπερσύγχρονα μαχητικά F-35.
Δύο μοίρες με F-35, μπορούν ανέξοδα και από τεράστια απόσταση να εξουδετερώσουν τις κινητές συστοιχίες των τουρκικών πυραύλων που θα κινούνται σε μια σχετικά κοντινή απόσταση από τα τουρκικά παράλια, ακυρώνοντας τα όποια τουρκικά σχέδια σε οποιαδήποτε πιθανή πολεμική αναμέτρηση Ελλάδος και Τουρκίας.
Επίσης σε αυτό το κομμάτι του σχεδίου θα πρέπει να αναφέρουμε τις νέες ελληνικές Φρεγάτες Belhara, οι οποίες θα πρέπει οπωσδήποτε να εξοπλιστούν με πυραύλους SCALP NAVAL με βεληνεκές 500 και άνω χιλιομέτρων το ταχύτερο δυνατό για να έχουμε την δυνατότητα στρατηγικού πλήγματος και από την θάλασσα.
Οι τρόποι για να καταστρέψεις τους συγκεκριμένους πυραύλους είναι τρεις, στο σημείο που εκτοξεύονται, κατά την διάρκεια της πτήσης και τέλος, πριν ο πύραυλος χτυπήσει τον στόχο.
Το Ενοποιημένο Σύστημα Αεράμυνας της χώρας μας έχει, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα αποκάλυψης και εμπλοκής βαλλιστικών πυραύλων. Αυτή επιτυγχάνεται με τα οπλικά συστήματα Μεγάλου και Μεσαίου Βεληνεκούς PATRIOT, S-300 PMU1 και HAWK.
Η Ελλάδα διαθέτει 6 συστοιχίες MIM-104 Patriot PAC-3 οι οποίες εξοπλίζουν την 21 Μοίρα Κατευθυνομένων Βλημάτων της Κερατέας, τις 23 και 24 της Θεσσαλονίκης, την 25 της Χρυσούπολης και την 26 ΜΚΒ στο Κατσιμίδι Αττικής. Η 22 ΜΚΒ βρίσκεται στη Σκύρο προστατεύοντας το κεντρικό Αιγαίο και την ενδοχώρα κατ ́επέκταση.
